Περίληψη: Είτε παρακολουθείς τις Χρυσές Σφαίρες, είτε όχι, σίγουρα έχεις ακούσει για τα βραβεία που σάρωσε...
14 Ιανουαρίου , 2016 • 5 MINS READ
Η επιστροφή:Το βιβλίο που ενέπνευσε την ταινία του Ινιαρίτου!
Είτε παρακολουθείς τις Χρυσές Σφαίρες, είτε όχι, σίγουρα έχεις ακούσει για τα βραβεία που σάρωσε "Η επιστροφή" του Αλεχάντρο Ινιαρίτου με πρωταγωνιστή τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο... Λίγες είναι οι ταινίες που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν τόσο μεγάλο χαμό με την κυκλοφορία τους όσο "Η επιστροφή" και υπάρχουν πολλοί λόγοι πίσω από αυτήν την επιτυχία!Ο πρώτος και πιο προφανής είναι ο ίδιος ο πρωταγωνιστής της, αφού ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο είναι εμφανές πως για μία ακόμη φορά ξεπέρασε εαυτόν και καταθέτει μία από τις πιο εμβληματικές και απαιτητικές ερμηνείες του. Ο ίδιος, μάλιστα, την χαρακτήρισε "την πιο δύσκολη" στη μέχρι σήμερα καριέρα του. Και δεν είναι να απορεί κανείς, αφού για τις ανάγκες του ρόλου, ο Λίο έφτασε να τρώει ωμό κρέας βίσωνα (παρ' ότι χορτοφάγος), να μιλάει δύο γλώσσες Ιθαγενών της Αμερικής (Πόουνι και Αρικάρα), αλλά και να μελετάει με ένα γιατρό που ειδικεύεται σε αρχαίες θεραπευτικές μεθόδους! Ο δεύτερος λόγος είναι αναμφίβολα ο σκηνοθέτης της, Αλεχάντρο Ινιαρίτου, ένας μετρ του κινηματογράφου που βραβεύτηκε πέρσι με 3 Όσκαρ για την ταινία "Birdman" και τον γνωρίσαμε μέσα από διαμαντάκια της μεγάλης οθόνης όπως το "Biutiful", "Babel" και "21 Γραμμάρια". Ο πιο σημαντικός ίσως λόγος, όμως, είναι το γεγονός ότι βασίζεται σε μια αληθινή και πραγματικά συγκλονιστική ιστορία! Μιλάμε, βέβαια, για την ιστορία του Χιου Γκλας, του ανθρώπου που το 1823 μετά από τη βίαιη επίθεση που δέχεται από μια αρκούδα, ληστεύεται και εγκαταλείπεται για νεκρός από τους συνοδοιπόρους του και με απαράμιλλη τόλμη και αποφασιστικότητα, σέρνεται για εκατοντάδες χιλιόμετρα στην αχαρτογράφητη φύση της Αμερικής, με μία και μόνο επιθυμία: την εκδίκηση! [caption id="attachment_26974" align="aligncenter" width="641"]
"Η επιστροφή" του Μάικλ Πανκ είναι μια συναρπαστική ιστορία εκδίκησης![/caption]Την συγκλονιστική αυτή ιστορία- ύμνο στην ανθρώπινη θέληση και τα όριά της, κατέγραψε με μοναδικό τρόπο ο Μάικλ Πανκ, στο καταιγιστικό μυθιστόρημά του με τίτλο "Η επιστροφή", το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Key Books. Μία εβδομάδα πριν την κυκλοφορία της ομώνυμης ταινίας, λοιπόν, αποφασίσαμε να σας δώσουμε μια ιδέα της συναρπαστικής ιστορίας, διαβάζοντας το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου! Απολαύστε το!"1 Σεπτεμβρίου 1823ΤΟΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΠΑΝ. Ο τραυματίας το κατάλαβε αμέσως μόλις κοίταξε τον μικρό, που χαμήλωσε το βλέμμα και έπειτα το έστρεψε αλλού, απρόθυμος να τον αντικρίσει κατάματα.Μέρες ολόκληρες διαφωνούσε ο μικρός με τον άντρα που φορούσε σκούφο από προβιά λύκου. Πέρασαν άραγε πράγματι μέρες; Ο τραυματίας πάλευε με τον πυρετό και τον πόνο, δίχως ποτέ να ξέρει με σιγουριά αν οι κουβέντες που άκουγε ήταν αληθινές ή αποκυήματα των παραληρηματικών περιπλανήσεων του μυαλού του.Κοίταξε ψηλά, το βράχο που δέσποζε στο ξέφωτο. Ένα μοναχικό πεύκο είχε καταφέρει περιέργως να φυτρώσει στην απόκρημνη επιφάνεια της πέτρας. Είχε καρφώσει πολλές φορές το βλέμμα πάνω του, ωστόσο ουδέποτε του φάνηκε όπως τώρα: ο κορμός του σχημάτιζε έναν ολοκάθαρο σταυρό. Για πρώτη φο ρά αποδέχτηκε πως εκεί θα τον έβρισκε ο θάνατος, σε εκείνο το ξέφωτο κοντά στην πηγή.Ο τραυματίας ένιωσε μια περίεργη αποστασιοποίηση από το σκηνικό γύρω του, ένα σκηνικό όπου έπαιζε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αναρωτήθηκε φευγαλέα τι θα έκανε αν βρισκόταν στη θέση τους. Εάν έμεναν, θα πέθαιναν όλοι τους αμέσως μόλις έφταναν οι εχθροί από τον παραπόταμο. Άραγε εγώ θα πέθαινα για χάρη τους… εάν ήμουν βέβαιος ότι εκείνοι θα πέθαι ναν ούτως ή άλλως;«Είσαι σίγουρος ότι έρχονται;» Η φωνή του μικρού αντήχησε σπασμένη. Συνήθως ο τόνος του ήταν οξύς, μα έσπαγε όταν δεν μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό του. Ο άντρας με το σκούφο από προβιά λύκου έσκυψε βιαστικά πλάι στη σχάρα κοντά στη φωτιά, γεμίζοντας το τσαντάκι του με καπνιστό κρέας ελαφιού. «Μήπως προτιμάς να μείνεις εδώ για να βεβαιωθείς;»Ο τραυματίας προσπάθησε να μιλήσει. Ένιωσε ξανά τον αφόρητο πόνο στο λαιμό του. Έβγαλε έναν ήχο, όμως δεν κα τόρθωσε να του δώσει τη μορφή της μιας εκείνης λέξης που πάσχιζε να αρθρώσει.Ο άντρας με την προβιά λύκου αγνόησε τον ήχο και συνέχισε να μαζεύει τα λιγοστά του πράγματα, αλλά ο μικρός γύρισε απότομα το κεφάλι. «Κάτι προσπαθεί να πει».Ο μικρός γονάτισε πλάι στον τραυματία. Ανίκανος να μιλήσει, ο άντρας σήκωσε το χέρι του και κάτι έδειξε.«Θέλει το τουφέκι του», είπε ο μικρός. «Θέλει να τον σηκώσουμε και να του δώσουμε το τουφέκι του».Ο άντρας με την προβιά λύκου τούς πλησίασε με γρήγορα, ρυθμικά βήματα. Έδωσε μια γερή κλοτσιά στον μικρό, στην πλάτη του. «Κουνήσου, που να σε πάρει!»Με γρήγορες δρασκελιές απομακρύνθηκε από τον μικρό και πήγε κοντά στον τραυματία, που βρισκόταν ξαπλωμένος πλάι στο σωρό με τα πενιχρά του υπάρχοντα: ένα τσαντάκι, ένα μαχαίρι με αυλακωτό θηκάρι, ένα τσεκουράκι, ένα τουφέκι και μια μπαρουτοθήκη. Καθώς ο τραυματίας τον κοιτούσε ανήμπορος, ο άντρας με την προβιά λύκου έσκυψε για να πάρει το τσαντάκι. Το ψαχούλεψε, βρήκε το τσακμάκι και το μασάτι και τα έχωσε στην μπροστινή τσέπη του δερμάτινου πανωφοριού του. Άρπαξε την μπαρουτοθήκη και την κρέμασε στον ώμο του. Το τσεκουράκι το στερέωσε στη φαρδιά δερμάτινη ζώνη του.«Τι κάνεις;» απόρησε ο μικρός.Ο άντρας έσκυψε ξανά, πήρε το μαχαίρι και το πέταξε στον μικρό.«Πάρ’ το». Ο μικρός το έπιασε και κοίταξε έντρομος το θηκάρι στο χέρι του. Απέμενε μόνο το τουφέκι. Ο άντρας με την προβιά λύκου το μάζεψε και έσπευσε να βεβαιωθεί ότι ήταν γεμάτο. «Συγχώρα με, φίλε Γκλας. Σου είναι άχρηστα όλα αυτά πια».Ο μικρός έμεινε άναυδος. «Δεν μπορούμε να τον αφήσουμε χωρίς τα σύνεργά του».Ο άντρας με την προβιά έριξε μια φευγαλέα ματιά ψηλά και έπειτα χάθηκε στο δάσος. Ο τραυματίας κάρφωσε το βλέμμα στον μικρό, που στεκόταν ακίνητος με το μαχαίρι – το μαχαίρι του. Τελικά ο μικρός σήκωσε το κεφάλι. Φάνηκε σαν να ήθελε κάτι να πει. Μα γύρι- σε απότομα από την άλλη και έτρεξε προς τα πεύκα.Ο τραυματίας κοιτούσε το αραίωμα των δέντρων, στο σημείο ακριβώς που τους είδε να χάνονται. Η οργή του, ολοκλη ρωτική, τον κυρίευσε σαν φωτιά που τυλίγει πευκοβελόνες. Το μόνο που ήθελε ήταν να τους πιάσει στα χέρια του και να τους πνίξει.Άρχισε ενστικτωδώς να φωνάζει, ξεχνώντας πως ο λάρυγγάς του δεν έβγαζε λέξεις· μόνο πόνο τού έδινε. Στηρίχτηκε στον αριστερό του αγκώνα και ανασηκώθηκε. Το δεξί του χέρι το λύγιζε ελαφρώς, μα βάρος δεν άντεχε. Η κίνηση του προκάλεσε δυνατές σουβλιές που συγκλόνισαν τον αυχένα και την πλάτη του. Ένιωσε τα πρόχειρα ράμματα να του τραβούν το δέρμα. Κοίταξε το πόδι του χαμηλά και είδε τα ματωμένα απομεινάρια μιας παλιάς μπλούζας τυλιγμένα σφιχτά γύρω του. Δεν μπορούσε να σφίξει το μηρό του για να κουνήσει το πόδι του.Έβαλε όλη του τη δύναμη και γύρισε μπρούμυτα. Ένιωσε ένα ράμμα να σπάει και ζεστό, φρέσκο αίμα να κυλάει στην πλάτη του. Ο πόνος διαλύθηκε από την ορμή της οργής του.Ο Χιου Γκλας άρχισε να σέρνεται." Κατεβάστε το απόσπασμα εδώ.
"Η επιστροφή" του Μάικλ Πανκ είναι μια συναρπαστική ιστορία εκδίκησης![/caption]Την συγκλονιστική αυτή ιστορία- ύμνο στην ανθρώπινη θέληση και τα όριά της, κατέγραψε με μοναδικό τρόπο ο Μάικλ Πανκ, στο καταιγιστικό μυθιστόρημά του με τίτλο "Η επιστροφή", το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Key Books. Μία εβδομάδα πριν την κυκλοφορία της ομώνυμης ταινίας, λοιπόν, αποφασίσαμε να σας δώσουμε μια ιδέα της συναρπαστικής ιστορίας, διαβάζοντας το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου! Απολαύστε το!"1 Σεπτεμβρίου 1823ΤΟΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΠΑΝ. Ο τραυματίας το κατάλαβε αμέσως μόλις κοίταξε τον μικρό, που χαμήλωσε το βλέμμα και έπειτα το έστρεψε αλλού, απρόθυμος να τον αντικρίσει κατάματα.Μέρες ολόκληρες διαφωνούσε ο μικρός με τον άντρα που φορούσε σκούφο από προβιά λύκου. Πέρασαν άραγε πράγματι μέρες; Ο τραυματίας πάλευε με τον πυρετό και τον πόνο, δίχως ποτέ να ξέρει με σιγουριά αν οι κουβέντες που άκουγε ήταν αληθινές ή αποκυήματα των παραληρηματικών περιπλανήσεων του μυαλού του.Κοίταξε ψηλά, το βράχο που δέσποζε στο ξέφωτο. Ένα μοναχικό πεύκο είχε καταφέρει περιέργως να φυτρώσει στην απόκρημνη επιφάνεια της πέτρας. Είχε καρφώσει πολλές φορές το βλέμμα πάνω του, ωστόσο ουδέποτε του φάνηκε όπως τώρα: ο κορμός του σχημάτιζε έναν ολοκάθαρο σταυρό. Για πρώτη φο ρά αποδέχτηκε πως εκεί θα τον έβρισκε ο θάνατος, σε εκείνο το ξέφωτο κοντά στην πηγή.Ο τραυματίας ένιωσε μια περίεργη αποστασιοποίηση από το σκηνικό γύρω του, ένα σκηνικό όπου έπαιζε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αναρωτήθηκε φευγαλέα τι θα έκανε αν βρισκόταν στη θέση τους. Εάν έμεναν, θα πέθαιναν όλοι τους αμέσως μόλις έφταναν οι εχθροί από τον παραπόταμο. Άραγε εγώ θα πέθαινα για χάρη τους… εάν ήμουν βέβαιος ότι εκείνοι θα πέθαι ναν ούτως ή άλλως;«Είσαι σίγουρος ότι έρχονται;» Η φωνή του μικρού αντήχησε σπασμένη. Συνήθως ο τόνος του ήταν οξύς, μα έσπαγε όταν δεν μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό του. Ο άντρας με το σκούφο από προβιά λύκου έσκυψε βιαστικά πλάι στη σχάρα κοντά στη φωτιά, γεμίζοντας το τσαντάκι του με καπνιστό κρέας ελαφιού. «Μήπως προτιμάς να μείνεις εδώ για να βεβαιωθείς;»Ο τραυματίας προσπάθησε να μιλήσει. Ένιωσε ξανά τον αφόρητο πόνο στο λαιμό του. Έβγαλε έναν ήχο, όμως δεν κα τόρθωσε να του δώσει τη μορφή της μιας εκείνης λέξης που πάσχιζε να αρθρώσει.Ο άντρας με την προβιά λύκου αγνόησε τον ήχο και συνέχισε να μαζεύει τα λιγοστά του πράγματα, αλλά ο μικρός γύρισε απότομα το κεφάλι. «Κάτι προσπαθεί να πει».Ο μικρός γονάτισε πλάι στον τραυματία. Ανίκανος να μιλήσει, ο άντρας σήκωσε το χέρι του και κάτι έδειξε.«Θέλει το τουφέκι του», είπε ο μικρός. «Θέλει να τον σηκώσουμε και να του δώσουμε το τουφέκι του».Ο άντρας με την προβιά λύκου τούς πλησίασε με γρήγορα, ρυθμικά βήματα. Έδωσε μια γερή κλοτσιά στον μικρό, στην πλάτη του. «Κουνήσου, που να σε πάρει!»Με γρήγορες δρασκελιές απομακρύνθηκε από τον μικρό και πήγε κοντά στον τραυματία, που βρισκόταν ξαπλωμένος πλάι στο σωρό με τα πενιχρά του υπάρχοντα: ένα τσαντάκι, ένα μαχαίρι με αυλακωτό θηκάρι, ένα τσεκουράκι, ένα τουφέκι και μια μπαρουτοθήκη. Καθώς ο τραυματίας τον κοιτούσε ανήμπορος, ο άντρας με την προβιά λύκου έσκυψε για να πάρει το τσαντάκι. Το ψαχούλεψε, βρήκε το τσακμάκι και το μασάτι και τα έχωσε στην μπροστινή τσέπη του δερμάτινου πανωφοριού του. Άρπαξε την μπαρουτοθήκη και την κρέμασε στον ώμο του. Το τσεκουράκι το στερέωσε στη φαρδιά δερμάτινη ζώνη του.«Τι κάνεις;» απόρησε ο μικρός.Ο άντρας έσκυψε ξανά, πήρε το μαχαίρι και το πέταξε στον μικρό.«Πάρ’ το». Ο μικρός το έπιασε και κοίταξε έντρομος το θηκάρι στο χέρι του. Απέμενε μόνο το τουφέκι. Ο άντρας με την προβιά λύκου το μάζεψε και έσπευσε να βεβαιωθεί ότι ήταν γεμάτο. «Συγχώρα με, φίλε Γκλας. Σου είναι άχρηστα όλα αυτά πια».Ο μικρός έμεινε άναυδος. «Δεν μπορούμε να τον αφήσουμε χωρίς τα σύνεργά του».Ο άντρας με την προβιά έριξε μια φευγαλέα ματιά ψηλά και έπειτα χάθηκε στο δάσος. Ο τραυματίας κάρφωσε το βλέμμα στον μικρό, που στεκόταν ακίνητος με το μαχαίρι – το μαχαίρι του. Τελικά ο μικρός σήκωσε το κεφάλι. Φάνηκε σαν να ήθελε κάτι να πει. Μα γύρι- σε απότομα από την άλλη και έτρεξε προς τα πεύκα.Ο τραυματίας κοιτούσε το αραίωμα των δέντρων, στο σημείο ακριβώς που τους είδε να χάνονται. Η οργή του, ολοκλη ρωτική, τον κυρίευσε σαν φωτιά που τυλίγει πευκοβελόνες. Το μόνο που ήθελε ήταν να τους πιάσει στα χέρια του και να τους πνίξει.Άρχισε ενστικτωδώς να φωνάζει, ξεχνώντας πως ο λάρυγγάς του δεν έβγαζε λέξεις· μόνο πόνο τού έδινε. Στηρίχτηκε στον αριστερό του αγκώνα και ανασηκώθηκε. Το δεξί του χέρι το λύγιζε ελαφρώς, μα βάρος δεν άντεχε. Η κίνηση του προκάλεσε δυνατές σουβλιές που συγκλόνισαν τον αυχένα και την πλάτη του. Ένιωσε τα πρόχειρα ράμματα να του τραβούν το δέρμα. Κοίταξε το πόδι του χαμηλά και είδε τα ματωμένα απομεινάρια μιας παλιάς μπλούζας τυλιγμένα σφιχτά γύρω του. Δεν μπορούσε να σφίξει το μηρό του για να κουνήσει το πόδι του.Έβαλε όλη του τη δύναμη και γύρισε μπρούμυτα. Ένιωσε ένα ράμμα να σπάει και ζεστό, φρέσκο αίμα να κυλάει στην πλάτη του. Ο πόνος διαλύθηκε από την ορμή της οργής του.Ο Χιου Γκλας άρχισε να σέρνεται." Κατεβάστε το απόσπασμα εδώ. 
