Ο Βασίλης Νάκης μας μιλάει για το νέο του άλμπουμ!

Περίληψη: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου βλέπω το High Fidelity και το μόνο που...

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου βλέπω το High Fidelity και το μόνο που σκέφτομαι είναι ειλικρινά το πόσο ζηλεύω κατά βάθος τον Rob Gordon (τον John Cusack, ντε)!Όχι, βέβαια, για την αγωνιώδη του προσπάθεια να βρει τον έρωτα ή τους αμέτρητους χωρισμούς του, αλλά γιατί είναι ο ιδιοκτήτης ενός μικρού χαριτωμένου δισκάδικου και παρά τις δυσκολίες κάνει αυτό που αγαπάει περισσότερο: συνδυάζει τη μουσική με τη δουλειά! Έτσι, πολύ χάρηκα όταν ο δικός μας Βασίλης Νάκης από το Public Συντάγματος (ή PAPERCUT, όπως είναι γνωστός στο χώρο της electronica και της μουσικής σκηνής γενικότερα) αποφάσισε να κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ, με τίτλο "Pockets of Silence"! Με αφορμή, λοιπόν, και την παρουσίαση του άλμπουμ στις 27 Ιανουαρίου στο Public Συντάγματος, αποφασίσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον μουσικό που αναγνωρίζεται πλέον ως ένας από τους πιο ταλαντούχους παραγωγούς και συνθέτες ηλεκτρονικής μουσικής στην Ελλάδα! Πώς; Μα φυσικά μέσα από μια απολαυστική συνέντευξη!Ποια θα έλεγες πώς είναι τα βασικά θέματα του «Pockets of Silence»;Το πιο βασικό «θέμα» αντικατοπτρίζεται στο εξώφυλλο. Ότι πολλές φορές νιώθουμε φυλακισμένοι ή εγλωβισμένοι σε μια κατάσταση και δεν συνειδητοποιούμε ότι καθόμαστε οι ίδιοι επάνω στο κλειδί της ελευθερίας μας. Aπό εκεί και πέρα, στα τραγούδια υπάρχουν η απόγνωση,  η απώλεια, οι εμμονές, ο έρωτας, η διαφορετικότητα, ο φόβος της αλλαγής, και φυσικά, η αγάπη.[caption id="attachment_27435" align="aligncenter" width="550"]untitled-Copy Το νέο άλμπουμ του Papercut με τίτλο “Pockets of silence”[/caption]Από πού άντλησες έμπνευση για τη δημιουργία του νέου άλμπουμ;Μπορεί να κάθομαι με τις ώρες στο πιάνο και να μην προκύπτει τίποτε και απ’ την άλλη,  μέσα σε ένα λεπτό  να γράψω ολόκληρο τραγούδι. Η έμπνευση έρχεται από το πουθενά και από παντού. Η οικογένεια μου, ένα τραγούδι που μου αρέσει, μια ταινία, ένας πίνακας, μια κουβέντα στο δρόμο μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για μένα. Από την άλλη, σε μια συνέντευξη του ο Morricone είχε πει: H έμπνευση είναι το 1% και το υπόλοιπο 99% είναι δουλειά, πολύ δουλειά. Υπάρχει πολλή αλήθεια σ’ αυτό.Τι μουσική ακούς συνήθως;Όλα είναι θέμα διάθεσης, στιγμής. Soundtracks, jazz, electronica, folk, pop, alternative, γαλλικό chanson, classic rock, exotica, easy listening κ.λπ. Θα σου πω όμως μια παραξενιά μου. Δεν μου αρέσει να ακούω σκόρπια τραγούδια. Όταν κάποιος καλλιτέχνης μου αρέσει, θέλω να ακούω ολοκληρωμένη τη δουλειά του και μάλιστα όλα τα τραγούδια με την σειρά που είναι γραμμένα στο cd. Ίσως επειδή ξέρω ότι όλα έχουν λόγο που γίνονται όπως γίνονται. Ακόμα και με τη σειρά των tracks, κάτι προσπαθεί να σου πει.Ποιους καλλιτέχνες θα χαρακτήριζες σαν μουσικές επιρροές;Ennio Morricone, Beatles, This Mortal Coil, Massive Attack, Chet Baker, Eric Satie, Max Richter. Η λίστα είναι ατελείωτη.Υπάρχει κάποια συνεργασία που θα ήθελες πολύ να κάνεις τα επόμενα χρόνια (και δεν έχει γίνει ακόμα);Η Liz Fraser με είχε πάρει μια φορά τηλέφωνο και μου ζητούσε συνεργασία, αλλά αρνήθηκα ευγενικά. Αστειεύομαι φυσικά. Αν υπήρχε όμως ένα μαγικό ραβδάκι που θα μπορούσε να μου πραγματοποιήσει ένα τρελό μου όνειρο, τότε ναι, θα ήθελα να συνεργαστώ με την Liz Fraser.Ποια είναι τα 5 πιο αγαπημένα σου τραγούδια όλων των εποχών;Θα σου πω τα πέντε πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό και εννοείται πως αν με ρωτούσες αύριο θα σου έδινα διαφορετική απάντηση.     1. The Beatles – "A day in the life"Ήταν η πρώτη φορά που πραγματικά πίστεψα ότι μπορεί κάποιος να κάνει υψηλή τέχνη και συγρόνως να αφορά όλο τον κόσμο.2. The Specials – "Ghost town"Το περίεργο είναι ότι την πρώτη φορά που το άκουσα δεν μου πολυάρεσε. Γρήγορα όμως το ερωτεύτηκα και το έχω ακόμη σε 7ιντσο σινγκλάκι.3. David Bowie - "I ’m Deranged"Και μόνο αυτό το τραγούδι  να είχε γράψει, θα ήταν αρκετό.4. David Sylvian – "Nostalgia"Έφηβος τότε, το ακούω σε μια εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη. Το ηχογραφώ στο κασετόφωνο, αλλά με τρώει, νιώθω την ανάγκη να το μοιραστώ. Παίρνω τηλέφωνο τον κολλητό μου: « Έλα από το σπίτι τώρα, πρέπει να ακούσεις αυτό που άκουσα, τώρα!». Για την ιστορία, ήρθε. 5.  Portishead – "Sour times"Αρχές  του ’94. To «Dummy» δεν έχει βγει ακόμη. Δουλεύω σε ένα δισκάδικο. Καθώς ξεσκαρτάρουμε μια καινούργια εισαγωγή, πέφτει στα χέρια μου ένα single, με ένα άγνωστο -τότε- όνομα. Για να δούμε, λέω. Πατάω το play. Kαι μετά το repeat, επανειλημμένα. Τι θα ακούσουμε στην παρουσίαση στις 27 του μηνός;Θα ακουστεί σχεδόν όλο το "Pockets of Silence" live για πρώτη φορά. Εκτός από αυτό όμως, θα παίξουμε και μια διαφορετική εκτέλεση του remix που είχα κάνει στο «Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι». Η συγκεκριμένη εκτέλεση έχει ακουστεί μόνο άλλη μια φορά πέρυσι το καλοκαίρι στο Βυζαντινό Μουσείο, σ’ ένα αφιέρωμα στη Μελίνα. Το ιδιαίτερο που έχει είναι ότι «εμπλέκεται» μέσα στο remix και ο David Bowie και μετατρέπεται σε ένα όμορφο mash-up. Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα κατά νου να το παίξω, αλλά ξαφνικά ένιωσα την ανάγκη να το επικοινωνήσω. Σαν ένα «αντίο», σαν ένα «ευχαριστώ», σαν το αντίθετο, το ανάποδο από το «ένα λεπτό σιγής». «Ένα λεπτό μουσικής» μου φάνηκε πιο κατάλληλο. Εάν θέλετε να κάνετε κι εσείς τις δικές σας ερωτήσεις στον Βασίλη "Papercut" Νάκη και να ακούσετε για πρώτη φορά το νέο του άλμπουμ "Pockets of Silence", τότε το Public Cafe στο Σύνταγμα μόλις έγινε ο νέος σας μουσικός προορισμός, αφού την Τετάρτη 27/1, στις 21.00, ο ταλαντούχος μουσικός θα σας περιμένει για μια αξέχαστη μουσική βραδιά! Να είστε εκεί! Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την εκδήλωση εδώ!