Rocky: Ο πρωταθλητής ενός αγώνα που κρατάει...40 χρόνια!

Ρόκι Μπαλμπόα: ένα όνομα, μία τεράστια κινηματογραφική ιστορία, της οποίας όπως φαίνεται το τέλος δεν έχει ακόμα γραφτεί. Γιατί όπως μας έλεγε κάποτε και ο ίδιος ο Ρόκι «Τίποτα δεν έχει τελειώσει, μέχρι να τελειώσει»! Κάπως έτσι, λοιπόν, μία από τις μεγαλύτερες μορφές του κινηματογράφου επιστρέφει για μία ακόμη φορά στη μεγάλη οθόνη και αποδεικνύει ότι ένας θρύλος ποτέ δεν πεθαίνει, αλλά ξανά προς τη δόξα τραβά... Τι είναι, όμως, αυτό που κρατά τον μύθο του Ρόκι ζωντανό 40 ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη ταινία; Είναι οι επικές σκηνές μάχης; Είναι η επιθυμία μας να τον δούμε να βγάζει νοκ άουτ τους αντιπάλους του και το «καλό» να θριαμβεύει; Ή μήπως το γεγονός ότι βλέπουμε στον Ρόκι τον αφανή ήρωα που θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς;[caption id="attachment_28579" align="aligncenter" width="641"] Ρόκι, τρέλα και ...κόκκινη κορδέλα[/caption]Πράγματι, πολλοί ήρωες έχουν περάσει από το κινηματογραφικό πανί, λίγοι όμως έχουν καταφέρει να αφήσουν το αποτύπωμά τους τόσο ξεκάθαρα και μόνιμα όσο ο Ρόκι Μπαλμπόα. Και ακόμα λιγότεροι αυτοί που έγιναν συνώνυμο του θρύλου. Γιατί όταν μιλάς για Ρόκι, μιλάς για ένα θρύλο! Τι κι αν οι περισσότεροι βιάζονται να αφορίσουν τις ταινίες του ως κλασικές «αμερικανιές» ή «μία ακόμη ταινία με μποξ», τι κι αν κοροϊδεύουν το στραβωμένο απ' τις γροθιές σαγόνι και φωνάζουν περιπαικτικά «Έιντριααααν», όποιος έχει κάτσει να τις δει από την αρχή μέχρι το τέλος ξέρει ότι τίποτα απ’ αυτά δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει το πνεύμα αυτού του... τιτανομέγιστου είδωλου που μας έμαθε ότι δεν υπάρχει τίποτα που να νικάει τη δύναμη της θέλησης![caption id="attachment_28581" align="aligncenter" width="640"] Όσα χτυπήματα κι αν δέχτηκε, ο Ρόκι δε λύγισε ποτέ[/caption]Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Ρόκι έχει γίνει συνώνυμο του Σιλβέστερ Σταλόνε. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ο Σλάι ήταν αυτός που έγραψε το σενάριο και δημιούργησε έναν χαρακτήρα τόσο αληθινό που κατέληξε να γίνει το alter ego του, ο «φανταστικός του φίλος», όπως τον έχει περιγράψει και ο ίδιος. Και ήταν ο Σλάι που αρνήθηκε να πουλήσει τα δικαιώματα της ιστορίας του όταν του προσέφεραν το αστρονομικό για την εποχή ποσό των $350,000 αν οι παραγωγοί δεν συμφωνούσαν να υποδηθεί ο ίδιος τον Ρόκι (παρότι η μόνη του περιουσία εκείνη τη στιγμή ήταν 106$, δεν είχε ούτε καν αυτοκίνητο και προσπαθούσε να πουλήσει το σκύλο του, επειδή δεν μπορούσε να τον ταΐσει). Γιατί ο Σιλβέστερ Σταλόνε είναι ο Ρόκι. Και δεν υπήρχε κάποιος που να ενσαρκώνει τόσο τέλεια όσα ο χαρακτήρας αυτός αντιπροσώπευε.[caption id="attachment_28580" align="aligncenter" width="641"] Ο Ρόκι ήταν ο προσωπικός θρίαμβος του Σταλόνε[/caption]Και κάπως έτσι, λοιπόν, ερχόμαστε στο σήμερα, όπου έξι ταινίες και σαράντα χρόνια μετά, ο Ρόκι επιστρέφει δυναμικά για μια έβδομη και τελευταία, όπως όλα δείχνουν, ταινία. Μόνο που αυτήν τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Στο «Κριντ: Η γέννηση ενός θρύλου» δεν τον βλέπουμε να ισοπεδώνει τους αντιπάλους του στο ρινγκ, αλλά σε ένα διαφορετικό ρόλο: αυτόν του προπονητή. Και μάλιστα προπονητή όχι όποιου κι όποιου μποξέρ, αλλά του Adonis Johnson, γιου του πρώην αντιπάλου και κατοπινού του φίλου, Apollo Creed.Και η σεναριακή επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία. Η κουρασμένη του φιγούρα στη αρχή της ταινίας, το ταλαιπωρημένο του πνεύμα που περιμένει αυτήν τη σπίθα για να ξαναζωντανέψει και η μεταμόρφωσή του σε έναν μέντορα που δεν ξεχνά πως παραμένει ακόμα μάχιμος, είναι η τέλεια ολοκλήρωση αυτού του θρυλικού έπους. Και κλείνει το μάτι σε όσους έβλεπαν τον Ρόκι σαν τον δικό τους μέντορα όλον αυτόν τον καιρό. Γιατί τόσο ο Ρόκι, όσο και ο ίδιος ο Σταλόνε, κατάφεραν να αγγίξουν πολλές καρδιές όλα αυτά τα χρόνια. Γι' αυτό και στη φετινή του βράβευση με Χρυσή Σφαίρα Β' Ανδρικού ρόλου, μια ολόκληρη αίθουσα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλυγουντ σηκώνεται όρθια και χειροκροτεί με τις ώρες τον Σλάι για ό,τι έχει καταφέρει. Και γι' αυτό δε θα αποτελέσει έκπληξη αν τελικά καταφέρει στις 28 Φεβρουαρίου να φύγει με το Χρυσό Αγαλματίδιο, μετά από την τρίτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ.Ποιο είναι το συμπέρασμα, λοιπόν; Σε μια εποχή που οι ήρωες που κυριαρχούν στη μεγάλη οθόνη είναι προικισμένοι με υπεράνθρωπες δυνάμεις από τσιμπήματα αράχνης και ακτίνες Γ, μέχρι «έξυπνες» πανοπλίες και τη δύναμη του Κρύπτον, ο Ρόκι στέκεται μόνος στο πάνθεον των ηρώων, με μοναδικό του «όπλο» τις γροθιές του, ένα όνειρο και την ισχυρή του θέληση. Και αποδεικνύει πως μερικές φορές αυτά τα λίγα είναι αρκετά. Γιατί όπως λέει και ο ίδιος «Κανείς δε θα σε χτυπήσει τόσο δυνατά, όσο η ζωή. Αλλά δεν έχει να κάνει με το πόσο δυνατά χτυπάς. Έχει να κάνει με το πόσα χτυπήματα μπορείς ν’ αντέξεις και να συνεχίσεις να προχωράς μπροστά».