Στέρεο Νόβα, 20 χρόνια μετά: ο μύθος δεν τελείωσε

Βρισκόμαστε μόλις στο πρώτο τετράμηνο του 2018 και ήδη το μουσικό γεγονός της χρονιάς είναι ξεκάθαρο. Οι Στέρεο Νόβα είναι πάλι μαζί, ο Κωνσταντίνος Βήτα και ο Μιχάλης Δέλτα λειτουργούν ξανά κάτω από την ομπρέλα του συγκροτήματος που αγαπήθηκε όσο ελάχιστα, άφησε τεράστιο έργο πίσω του αλλά ταυτόχρονα και μεγάλη προσμονή, καθώς, όπως ήδη φαίνεται, οι έξι δίσκοι, που κυκλοφόρησαν στα ισάριθμα εν ενεργεία χρόνια τους, δεν ήταν αρκετοί.Απολύτως λογικό να μην έχουμε «χορτάσει», να αναμένουμε εναγωνίως τόσα χρόνια μήπως και επανέλθουν. Ο λόγος είναι η μοναδικότητα που διέπει το όλο project τους. Ξεκίνησαν σαν ορχηστρικό συγκρότημα και σαν τριάδα, μέχρι το 1996, που το τρίτος της παρέας, Αντώνης Πι, αποφάσισε να αποχωρήσει. Οι στίχοι δεν ήταν μέσα στη βασική ιδέα των Στέρεο Νόβα (τότε Bobby Blast), αλλά ευτυχώς αυτό άλλαξε σχετικά σύντομα, όταν ο Κωνσταντίνος Βήτα αποφάσισε να γράψει στίχους. Διάλεξε την ελληνική γλώσσα, σε αυτήν αισθανόταν πιο άνετα όπως έχει πει, και αυτό είναι ένα στοιχείο που τους κάνει ακόμα πιο ιδιαίτερους. Ο πρώτος, ομώνυμος δίσκος κυκλοφόρησε το 1992 - ιδανική αρχή για να καταλάβουμε τι είχαν στον νου τους, ένα από τα αγαπημένα μου ντεμπούτα μπάντας και το αποτέλεσμα ήταν εξωπραγματικό. Δεν έχει υπάρξει μπάντα με τόσο μεγάλο εύρος στο κοινό της, που να απευθύνεται ταυτόχρονα σε λάτρεις της ηλεκτρονικής μουσικής, της ροκ, ακόμα και καθημερινούς ακροατές του ραδιοφώνου. Το συγκεκριμένο μοναδικό στοιχείο δεν θα χαθεί σε κανένα σημείο της πορείας τους, καθώς μιλάμε για μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις συγκροτημάτων - καλλιτεχνών που δεν έβαλαν ποτέ νερό στο κρασί τους.

 

Δεν έκρυψαν την αγάπη για τον Bowie, τους Kraftwerk, ακόμα και για τη Λένα Πλάτωνος και την Πόπη Αστεριάδη. Τόσο ετερόκλητα φαντάζουν όλα αυτά, αλλά το αποτέλεσμα είναι 100% επιτυχημένο, και αυτό φαίνεται όσο ποτέ στον δεύτερο δίσκο «Ντισκολάτα», ίσως την πιο ώριμη δουλειά τους, με τη «Νέα Ζωή 705» να παίζεται μέχρι και το ευρωπαικό MTV. [gallery columns="5" size="full" ids="59224,59222,59221,59220,59219"] Ακολούθησε ο «Ασύρματος Κόσμος», μάλλον ο αγαπημένος μου δίσκος τους - θα μείνει μαζί μου μέχρι το τέλος του κόσμου -, που απέδειξε ότι δεν ήθελαν να περπατήσουν τον εύκολο δρόμο. Αυτή η λογική συνεχίστηκε με το «Τέλσον», σίγουρα την πιο εσωστρεφή δουλειά τους, με αναφορές από το Νέο Κύμα (το δικό μας, ναι), οι οποίες έγιναν περισσότερες στο κύκνειο άσμα τους, την «Βιταμίνα Τεκ», έναν δίσκο φορτισμένο και πολυδιάστατο, απόλυτα εναρμονισμένο με την ιδέα του συγκροτήματος. Αγαπήθηκαν όσο ελάχιστοι καλλιτέχνες από τον κόσμο  και ευτυχώς υπήρξαν παραγωγικοί ακόμα και μετά τη διάλυση της μπάντας, το 1997, με εξαιρετικές solo δουλειές, που θα αγαπούσαμε ανεξαρτήτως ταμπέλας ή ονόματος.Η ανακοίνωση του καινούργιου δίσκου, που ονομάζεται «Ουρανός» και θα κυκλοφορήσει στις 4 Μαΐου από την Inner Ear, έχει προκαλέσει τεράστια κινητοποίηση στο μουσικό κοινό της χώρας, φωτεινό παράδειγμα η λευκή έκδοση του δίσκου που έγινε sold out μέσα σε λίγες ώρες και τα τραγούδια που ήδη είναι διαθέσιμα για ακρόαση δικαιολογούν απόλυτα το hype που έχει δημιουργηθεί.Το πιο ολοκληρωμένο μουσικό συγκρότημα στην ιστορία της ελληνικής μουσικής επιστρέφει φέρνοντας μνήμες και απορίες για το πώς μπορεί να εξελιχθεί η μουσική συνεύρευση δύο ανθρώπων που σημάδεψαν τα 90's, σημάδεψαν τις ζωές μας, ήταν το soundtrack για τις αναμνήσεις μιας ολόκληρης γενιάς και ίσως είναι και ο λόγος να ξεσκονήσεις το CD player σου, το πικάπ σου, ίσως να είναι ο λόγος να ακούσεις ξανά μουσική. Και δεν μπορώ να βρω καλύτερο λόγο.

Άρης ΤσικρικέςPublic Τσιμισκή