Περίληψη: «Τι είναι ο άνθρωπος; Ένας δυστυχισμένος σωρός από μυστικά». Με αυτή την απαισιόδοξη πλην ρεαλιστική διαπίστωση,...
25 Νοεμβρίου , 2016 • 1 MIN READ
40 χρόνια από τον θάνατο του κορυφαίου Γάλλου συγγραφέα Αντρέ Μαλρό
«Τι είναι ο άνθρωπος; Ένας δυστυχισμένος σωρός από μυστικά».Με αυτή την απαισιόδοξη πλην ρεαλιστική διαπίστωση, την οποία συναντάμε στην αυτοβιογραφία του με τίτλο Απομνημονεύματα (1967), ο Αντρέ Μαλρό απομάκρυνε από νωρίς όλους όσοι θα προσπαθούσαν στα κατοπινά χρόνια να ερμηνεύσουν το ποιος ήταν και γιατί έκανε αυτά που έκανε. Ο γνωστός Γάλλος συγγραφέας έφυγε από τη ζωή εννέα χρόνια μετά, το 1976, σε ηλικία 75 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιας αξίας έργο, που δεν περιλάμβανε μονάχα μυθιστορήματα αλλά και μελέτες αισθητικού περιεχομένου γύρω από την τέχνη. Κυρίως όμως, υπήρξε μια φωνή αντίστασης. Ένας διανοούμενος που, όταν η ιστορία τον καλούσε, άφηνε την ασφάλεια του γραφείου του και έπαιρνε τους δρόμους για να συμμετέχει έμπρακτα σε αυτό που υπερασπιζόταν μέσα από τα γραπτά του.Γεννημένος στην αυγή του 20ου αιώνα στο Παρίσι, ως γόνος αστικής οικογένειας, ο Μαλρό είχε την ευκαιρία να σπουδάσει στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών. Κατάφερε να γίνει γνωστός από την ηλικία των 20 ετών, με το αλληγορικό διήγημα Χάρτινα Φεγγάρια, όμως ήδη από τότε, τα ενδιαφέροντά του δεν περιορίζονταν στις σελίδες των βιβλίων. Συμμετείχε σε μια αρχαιολογική αποστολή στην Καμπότζη, συντάχθηκε με τους Κινέζους επαναστάτες και πήρε μέρος στον κινέζικο εμφύλιο πόλεμο (1926-1928), στη Σαγκάη και την Καντόνα. Αποτέλεσμα αυτής της άμεσης επαφής του με την Ανατολή ήταν Ο Πειρασμός της Δύσης (1926). Ακολούθησαν σημαντικά έργα όπως Οι Κατακτητές (1928), Βασιλική Οδός (1930), Η Ανθρώπινη Μοίρα (1930, βραβείο Γκονκούρ) και Η Ελπίδα (1937). Ήδη από τότε, πολλοί σχολίασαν ότι τα βιβλία του μοιάζουν με ταινίες, ζωντανεύοντας εικόνες και ξεδιπλώνοντας την αφήγηση με ευφάνταστους τρόπους.
Στα επόμενα χρόνια, τα βιβλία του Μαλρό εξακολούθησαν να συμβαδίζουν με την εξωλογοτεχνική δράση του. Ο ίδιος συμμετείχε στον ισπανικό εμφύλιο στο πλευρό των δημοκρατικών με τις Διεθνείς Ταξιαρχίες, ενώ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε ενεργό μέλος της γαλλικής Αντίστασης. Όταν ο πόλεμος τέλειωσε, έχοντας δει την πραγματικότητα να ξεπερνά τη μυθοπλασία, ο Μαλρό δεν έβρισκε νόημα στο να επιστρέψει στη λογοτεχνία. Αντ’ αυτού αφοσιώθηκε σε βιβλία γύρω από την ιστορία της τέχνης, όπως Το Φανταστικό Μουσείο (1947), Η Καλλιτεχνική Δημιουργία (1948) και Οι Φωνές της Σιωπής (1951). Αφού ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτιστικών Υποθέσεων για μια δεκαετία (1958-1968), έφυγε από τη ζωή στις 23 Νοεμβρίου του 1976, έχοντας καταθέσει ένα πλούσιο έργο, στο οποίο καθρεφτίζεται τόσο η πρωτότυπη, κινηματογραφική αφηγηματική του τεχνική, όσο και η επαναστατική δράση του.
Στα επόμενα χρόνια, τα βιβλία του Μαλρό εξακολούθησαν να συμβαδίζουν με την εξωλογοτεχνική δράση του. Ο ίδιος συμμετείχε στον ισπανικό εμφύλιο στο πλευρό των δημοκρατικών με τις Διεθνείς Ταξιαρχίες, ενώ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε ενεργό μέλος της γαλλικής Αντίστασης. Όταν ο πόλεμος τέλειωσε, έχοντας δει την πραγματικότητα να ξεπερνά τη μυθοπλασία, ο Μαλρό δεν έβρισκε νόημα στο να επιστρέψει στη λογοτεχνία. Αντ’ αυτού αφοσιώθηκε σε βιβλία γύρω από την ιστορία της τέχνης, όπως Το Φανταστικό Μουσείο (1947), Η Καλλιτεχνική Δημιουργία (1948) και Οι Φωνές της Σιωπής (1951). Αφού ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτιστικών Υποθέσεων για μια δεκαετία (1958-1968), έφυγε από τη ζωή στις 23 Νοεμβρίου του 1976, έχοντας καταθέσει ένα πλούσιο έργο, στο οποίο καθρεφτίζεται τόσο η πρωτότυπη, κινηματογραφική αφηγηματική του τεχνική, όσο και η επαναστατική δράση του. 
