Περίληψη: Έχει γραφτεί σε πολλά βιβλία, επιβεβαιωμένο από συγγενικά και φιλικά πρόσωπα, ότι στα χρόνια της...
17 Οκτωβρίου , 2016 • 2 MINS READ
“A quite passion”: Το σινεμά συναντά την Emily Dickinson!
Έχει γραφτεί σε πολλά βιβλία, επιβεβαιωμένο από συγγενικά και φιλικά πρόσωπα, ότι στα χρόνια της ωριμότητάς της, η Emily Dickinson δεν ήθελε να βγαίνει ούτε από την κρεβατοκάμαρά της. Η επικοινωνία της με τους φίλους της και τον έξω κόσμο βασιζόταν κυρίως στην αλληλογραφία, με θέματα όπως ο θάνατος και αθανασία να επανέρχονται πολύ συχνά στα γράμματα που έστελνε, όπως άλλωστε και στα ποιήματά της.Γύρω στα 10 ποιήματά της από τα περίπου 1.800 που έγραψε συνολικά εκδόθηκαν όσο η ίδια βρισκόταν εν ζωή, πειραγμένα κι αυτά από τους εκδότες, για να μην παρεκκλίνουν από τους κανόνες της εποχής. Όπως πολλοί σημαντικοί καλλιτέχνες (με χαρακτηριστικότερο τον Vincent Van Gogh), η Dickinson (1830-1886) ανακαλύφθηκε μετά τον θάνατό της, στα τέλη του 19ου αιώνα. Και ενώ αρχικά πολλοί αμφισβητούσαν την αξία του έργου της, σήμερα η ίδια θεωρείται ηγετική φυσιογνωμία της αμερικανικής ποίησης, καθώς και αρχετυπικό δείγμα απομονωμένου και μοναχικού καλλιτέχνη, που θα δικαιωθεί (αν δικαιωθεί) στο μακρινό μέλλον…Αυτή την ενδιαφέρουσα, μελαγχολική και γοητευτική συνάμα ιστορία έρχεται να μας διηγηθεί η νέα ταινία του Terence Davies με τίτλο “A quiet passion”, που πρόκειται να προβληθεί για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (πρεμιέρα 3/11). Με την Dickinson να ενσαρκώνεται από τη Cynthia Nixon, τη γνωστή σε όλους μας Miranda από το Sex & The City, η ταινία ακολουθεί την ποιήτρια από την παιδική της ηλικία μέχρι τα χρόνια της απομόνωσης, στα οποία έγραψε ορισμένα από τα κορυφαία αμερικανικά ποιήματα όλων των εποχών.
Ανεξάρτητα από το επερχόμενο φιλμ, το ενδιαφέρον γύρω από την Dickinson μας παρακινεί να ρίξουμε μια ματιά και στο ίδιο της το έργο: Η «λαίδη στα λευκά», όπως συνήθιζαν να την αποκαλούν λόγω της προτίμησής της στα λευκά ρούχα, εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση για κάθε αναγνώστη, με ποιήματα χωρίς τίτλους, γεμάτα μικρές φράσεις, με περίεργους τονισμούς και χαλαρή ομοιοκαταληξία. Το “The Poetry of Emily Dickinson” (εκδ. Thunder Bay Press) είναι η ιδανική επιλογή για όσους θέλουν να τη διαβάσουν στο πρωτότυπο, το «Μια ώρα είναι μια θάλασσα» (εκδ. Κρωπία) περιλαμβάνει τα ολιγόστιχα ποιήματά της, ενώ τα «Έλα στον κήπο μου» (εκδ. Αρμός) και «44 ποιήματα και 3 γράμματα» (εκδ. Το Ροδακιό), αποτυπώνουν εύστοχα το έργο της. Αν όμως δίναμε ένα βραβείο καλύτερου τίτλου, αυτό θα πήγαινε σίγουρα στη συλλογή «Επειδή δεν άντεχα να ζήσω φωναχτά» (εκδ. Guttenberg), που περιλαμβάνει πολλά ποιήματα μεταφρασμένα για πρώτη φορά στα ελληνικά, καθώς και το σύνολο των επιστολών της, οι οποίες διαθέτουν τη δική τους ξεχωριστή αξία.
Ανεξάρτητα από το επερχόμενο φιλμ, το ενδιαφέρον γύρω από την Dickinson μας παρακινεί να ρίξουμε μια ματιά και στο ίδιο της το έργο: Η «λαίδη στα λευκά», όπως συνήθιζαν να την αποκαλούν λόγω της προτίμησής της στα λευκά ρούχα, εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση για κάθε αναγνώστη, με ποιήματα χωρίς τίτλους, γεμάτα μικρές φράσεις, με περίεργους τονισμούς και χαλαρή ομοιοκαταληξία. Το “The Poetry of Emily Dickinson” (εκδ. Thunder Bay Press) είναι η ιδανική επιλογή για όσους θέλουν να τη διαβάσουν στο πρωτότυπο, το «Μια ώρα είναι μια θάλασσα» (εκδ. Κρωπία) περιλαμβάνει τα ολιγόστιχα ποιήματά της, ενώ τα «Έλα στον κήπο μου» (εκδ. Αρμός) και «44 ποιήματα και 3 γράμματα» (εκδ. Το Ροδακιό), αποτυπώνουν εύστοχα το έργο της. Αν όμως δίναμε ένα βραβείο καλύτερου τίτλου, αυτό θα πήγαινε σίγουρα στη συλλογή «Επειδή δεν άντεχα να ζήσω φωναχτά» (εκδ. Guttenberg), που περιλαμβάνει πολλά ποιήματα μεταφρασμένα για πρώτη φορά στα ελληνικά, καθώς και το σύνολο των επιστολών της, οι οποίες διαθέτουν τη δική τους ξεχωριστή αξία. 
