Η αρμονία του Kamasi Washington

Πώς μπορεί κάποιος να ξεκινήσει καν να μιλά για σύγχρονη jazz εν έτει 2017; Προφανώς πρόκειται για ένα εκ των πλέον αξιοσέβαστων μουσικών ιδιωμάτων, αν και όλη αυτή η λάμψη της αποδόθηκε χρόνια μετά την ακμή της – την εποχή που που συνέβαινε, οι ήρωες της ήταν απλώς έγχρωμοι μισθωτοί μουσικοί στην Αμερική των 50's, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται. Η εποχή εκείνη έχει παρέλθει δεκαετίες τώρα και το πνεύμα συντηρούταν όλα αυτά τα χρόνια από πιουρίστες μουσικούς και ακροατές που αγωνίζονταν ως αναβιωτές αρτίστες σε σκοτεινά bars σε μια αέναη μάχη με το vintage, από τους Σκανδιναβούς της ECM Records, με τις κλασικότροπες αναπροσαρμογές τους και μέχρι πολύ πρόσφατα το όλο πράγμα ήταν σε μια ημιθανή κατάσταση, ζωντανό και νεκρό ταυτόχρονα. [gallery size="full" ids="54299,54300,54301"] Από την αυγή των 2010's όμως, κάτι έχει αλλάξει. Ένας πυρήνας Αμερικανών jazzmen (όρος ρετρό, φυσικά και περιλαμβάνονται μερικές υπέροχες κυρίες) γεννημένων μετά το 1978 δείχνει αποφασισμένος να κρατήσει τη μουσική που γέννησε ο Buddy Bolden στη Νέα Ορλεάνη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και έφτασαν στα αστέρια ο Miles Davis και ο John Coltrane, ζωντανή και ακμαία. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που όλοι αυτοί συσπειρώνονται γύρω από τον Kamasi Washington.[gallery size="full" ids="54303,54304,54305"] Ο σπουδασμένος μουσικός απο το Los Angeles πρόλαβε να ολοκληρώσει το πολυποίκιλο «αγροτικό» του δίπλα στους Wayne Shorter, Herbie Hancock, Lauryn Hill, Nas, Snoop Dogg, George Duke, Chaka Chan, Mike Muir (των Suicidal Tendencies) και Gerald Wilson μεταξύ άλλων, πριν κλείσει τα 35 του χρόνια. Από εκεί και μετά άρχισε να ξεδιπλώνει η μοίρα τα σχέδια της για αυτόν και τη θέση του πιο επιδραστικού ανθρώπου στη σύγχρονη jazz. Ένα βήμα έγινε με την καίρια συμμετοχή του στο σαρωτικό “To Pimp A Butterfly” album του Kendrick Lamar, στο οποίο έδωσε τη free jazz οπτική που το έκανε να ανυψωθεί από τις υπόλοιπες hip hop κυκλοφορίες. Το δεύτερο βήμα ήταν φυσικά το “Epic”. Το πολυσυζητημένο διάρκειας 3 ωρών album του, που έκανε την κλασική jazz ξανά cool και ισορροπεί ανάμεσα στις διδαχές του Coltrane και σε όλα όσα αντιπροσωπεύουν τη world μουσική σήμερα.Η αλήθεια όμως είναι πως όσο αυθεντικό και εμπνευσμένο μπορεί να είναι ένα σχεδόν τρίωρο μουσικό έργο, δεν παύει να είναι 173 λεπτά jazz μουσικής. Ο καλλιτέχνης είπε όσα έχει να πει και τώρα είναι καιρός να φροντίσει και το κοινό που έχτισε. Το πρόσφατο “Harmony Of Difference” EP, είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομα του. Πιο μικρό, πιο προσιτό, πιο ξεκάθαρο. 5 τετράλεπτα κομμάτια που συνοψίζουν όλα όσα μπορεί να κάνει ο Kamasi και η ορχήστρα του σε μικρές, υπέροχες δόσεις uplifting jazz. Ενδεχομένως να μιλάμε για ένδειξη της μελλοντικής κατεύθυνσης που θα πάρει η μουσική του, ίσως να είναι κάτι που έπρεπε απλά να βγάλει από το σύστημα του, σε κάθε περίπτωση προσωπικά αδιαφορώ. Είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόταν αυτό το απροσδιόριστο κτήνος που λέγεται σύγχρονη jazz, που έχει απόλυτη ανάγκη να γίνεται ελκυστική και διαννοούμενη ταυτόχρονα, εφόσον η δημιουργική επιβίωση της παραμένει αναγκαία.Είναι ακριβώς αυτό που εννοεί το “Truth”. Παραδοσιακά μοντέρνα και ουσιαστική μουσική, από εκείνες που κυλούν τη ρόδα λίγο παρακάτω...