Διαβάζουμε σπίτι: Επανεκτιμώντας την κλασική λογοτεχνία

Πριν λίγες μέρες, καθώς έκλεινα το βιβλίο «Το στρίψιμο της βίδας» του Henry James, αναρωτήθηκα πότε ξαναένιωσα εκείνο το συναίσθημα, το οποίο σου αφήνει αυτό το είδος βιβλίου, που χάνεσαι στις σελίδες του, καθώς ξεδιπλώνεται ο λόγος του και το μυαλό σου εισχωρεί στον κόσμο που ο συγγραφέας έφτιαξε για σένα. Καθώς κοιτούσα τη βιβλιοθήκη μου, και με τον χρόνο απεριόριστο με τα γεγονότα που διανύουμε αυτό το καιρό, το μάτι μου έπεφτε σε διάφορους τίτλους βιβλίων και έκανα τους αντίστοιχους μορφασμούς, καθώς ξαναθυμόμουν τι μου προσέφερε καθένα από αυτά.

Παρατήρησα κάτι όμως: Στους τίτλους που θεωρούνται κλασσική λογοτεχνία, ή στους τίτλους που πρόκειται να μπουν μελλοντικά σε αυτήν, έκανα μεγαλύτερες παύσεις. Αυτή η «παγωμένη» στιγμή μπροστά από καθένα από αυτά τα βιβλία, ξεδίπλωσε τον κόσμο που έζησα τότε. Πρώτη στάση «Tα σταφύλια της οργής» και «Άνθρωποι και ποντίκια» του John Steinbeck . Ο άνθρωπος που μέσα από τα βιβλία του μας έκανε να νιώσουμε τη σκληράδα της ζωής, την εποχή που η Αμερική διένυε μια άθλια οικονομική κρίση. Σκληρές εικόνες αλλά και τόσο αληθινές, που με είχαν κάνει να νιώσω τόσο περίεργα.

Δεύτερη στάση Albert Camus. Πήρα στα χέρια μου αυτό το μικρό βιβλιαράκι και θυμήθηκα τον «Ξένο», που με είχε μπερδέψει τόσο πολύ σαν προσωπικότητα αλλά με το καιρό με έβαλε σε εκείνη τη θέση που, όταν συναντιέμαι με παρέες που το έχουν διαβάσει, να αναλύουμε και να φιλοσοφούμε γύρω από τον πρωταγωνιστή. Συνεχίζοντας σταμάτησα στον George Orwell, «1984» και η «Φάρμα των ζώων». Αναρωτήθηκα, πως, αν και γραμμένα εκείνα τα χρόνια, είναι πάντα επίκαιρα. Λες και ο συγγραφέας το ήξερε από την αρχή!

Τα μάτια μου δεξιά και αριστερά και οι τίτλοι πετάγονταν και εγώ συνέχιζα: Hemingway, Oscar Wilde, Stefan Zweig και πολλοί άλλοι. Το μόνο σίγουρο πως η βιβλιοθήκη μελλοντικά θα γεμίσει και από άλλους κλασικούς, που δεν είχα την τιμή ακόμα να διαβάσω.

Κατάλαβα γρήγορα πως, αν και υπάρχουν τόσοι άξιοι συγγραφείς εκεί έξω, η κλασική λογοτεχνία δεν θα με απογοητεύσει ποτέ. Είναι ο λόγος, το ύφος, η μαγεία των λέξεων, ο όμορφα φτιαγμένος κόσμος, που σε βοηθά να καλλιεργήσεις τη φαντασία σου. Διαβάζοντας κανείς όλους αυτούς τους συγγραφείς, που μας άφησαν αυτή την τεράστια περιουσία βιβλίων, συνειδητοποιείς γιατί άντεξαν όλα αυτά τα χρόνια και δεν εξαφανίστηκαν σαν απλές κόλλες χαρτιού, που θα χαθούν με τον καιρό.

Η κλασική λογοτεχνία είναι εκείνο το είδος που δεν θα χάσει ποτέ το ενδιαφέρον του. Κάνε την αρχή και ολόκληρος ο κόσμος διαφορετικών εποχών θα ξεδιπλωθεί μπροστά σου! Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα βγεις ποτέ χαμένος διαβάζοντάς την.

*Ο Παναγιώτης Στάθης είναι σύμβουλος πωλήσεων βιβλίου στο Public Νέας Σμύρνης