Στέφανος Ξενάκης: 12 πιθανά μαθήματα από τον κορονοϊό

Μπορεί οι εκδηλώσεις του Public να αναβλήθηκαν στα καταστήματα αλλά οι παρουσιάσεις βιβλίων και οι συζητήσεις μας συνεχίζονται live στη σελίδα μας στο Facebook! Την Παρασκευή 27/3, λοιπόν, ο συγγραφέας Στέφανος Ξενάκης είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τη δημοσιογράφο Χριστίνα Βίδου για… 12 πιθανά μαθήματά μας από τον κορονοϊό!

Δείτε τη συζήτησή τους στο παρακάτω video και στη συνέχεια διαβάστε τις σημειώσεις του:

Μαθαίνω να εκτιμώ αυτά που έχω. Η χαρά δεν προέρχεται από το να έχεις κάτι, αλλά από το να εκτιμάς την αξία του. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε καν η μπύρα με τα φιλαράκια σου.

Μαθαίνω να πειθαρχώ. Όταν ο νόμος και οι ειδικοί λένε ότι πρέπει να κάνω κάτι, πρέπει να το κάνω. Είναι ενήλικη στάση. Οι κάθε μορφής θεωρίες και συνομωσίες στο μυαλό μου είναι για να τις ξανακουβεντιάζω με τα φιλαράκια μου όταν με το καλό θα ξαναπιούμε την μπύρα μας.

Η εκτενής τηλεθέαση δελτίων ειδήσεων ήταν είναι και θα είναι μια από τις χειρότερες συνήθειες της ζωής μου, για μένα και την οικογένειά μου. Θα φέρνει απαισιοδοξία, αρνητισμό, κατάθλιψη και μακροπρόθεσμα πιθανή αρρώστια. Ενημερώνομαι ψύχραιμα 10 λεπτά την ημέρα. Μόνο όποιος έχει βγάλει τα δελτία ειδήσεων καιρό από τη ζωή του, μπορεί να αντιληφθεί τη σημασία αυτής της συνήθειας.

Μαθαίνω επιτέλους να εστιάζω στο καλό κι όχι μόνιμα στο κακό. Λίγος κόσμος αυτή την εποχή μπορεί πραγματικά να δει ότι η Κίνα και η Νότια Κορέα μάλλον είναι προς το τέλος της κρίσης με τον ιό. Όπως κι η δεύτερη συνεχόμενη ημέρα μείωσης των νέων κρουσμάτων και θανάτων στην Ιταλία (ευχόμαστε να συνεχιστεί). Το ίδιο και οι πιθανά καλές παρενέργειες του αντιγριπικού φαρμάκου από την Ιαπωνία. Στη ζωή υπάρχει και το καλό και το κακό. Το 90% των ανθρώπων είναι παθολογικά κι εμμονικά εστιασμένο στο κακό.

Συνειδητοποιώ ότι η ελευθερία είναι εσωτερική υπόθεση. Μπορείς να τα έχεις όλα και να νιώθεις στέρηση. Μπορείς να είσαι κλεισμένος σπίτι και να νιώθεις ελεύθερος. Ελευθερία δεν είναι να μπορώ να κάνω ό,τι θέλω, αλλά να νιώθω ελεύθερος ακόμα κι αν επιλέξω να μη το κάνω. Ο Μαντέλα ένιωθε ελεύθερος 27 χρόνια μέσα στο κελί του γι’ αυτό κι έγινε αυτός που έγινε.

Μαθαίνω επιτέλους να συνδέομαι και να τιμώ τους συνανθρώπους μου. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό. Όποιος πήρε τηλέφωνο ή βιντεοκλήση (όχι μήνυμα ή ποστάρισμα) φίλους ένιωσε τη χαρά που μόνο η σύνδεση μπορεί να του δώσει. Όποιος βοήθησε συνανθρώπους του σε ανάγκη, μπορεί να νιώσει τη δύναμη της αγάπης. Επίσης όλες αυτές τις μέρες νιώσαμε και νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τους συνανθρώπους μας, που παίζουν τη ζωή τους για να απολαμβάνουμε τον καπαπεδάτο «εγκλεισμό» μας (αστυνομικοί, σώματα ασφαλείας, στρατός, όσοι κάνουν την αποκομιδή σκουπιδιών, φαρμακοποιοί, νοσηλευτές, γιατροί, ντελιβεράδες, τραπεζικοί υπάλληλοι, δημοσιογράφοι και πολλοί πολλοί άλλοι).

Η επιλογή Νο 6 στο 13033, η σωματική άσκηση, και μπράβο στην πολιτεία που μερίμνησε να την συμπεριλάβει! Η άσκηση θα αλλάξει τη ζωή μου. 30 λεπτά περπάτημα ή τρέξιμο ή ποδήλατο ή όποια άλλη κίνηση μειώνουν το άγχος, εκτοξεύουν τις ενδορφίνες, ηρεμούν το μυαλό, χτίζουν αυτοεκτίμηση, κατοχυρώνουν την υγεία. Αν η καθημερινή κίνηση ήταν υποχρεωτική, θα ζούσαμε σε άλλο κόσμο. Ιδανική ώρα για άσκηση το πρωί (η κορτιζόλη, η ορμόνη του άγχους, είναι πολύ υψηλή) και το βράδυ την ώρα των ειδήσεων που αδειάζει η πόλη (με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια).

Μαθαίνω να αποδέχομαι κάποιες συνθήκες και καταστάσεις που δεν περνάνε από το χέρι μου. Ούτε ήξερα ότι θα σκάσει η κρίση, ούτε ξέρω πότε θα φύγει. Πόσο θα κρατήσει; Όσο κρατήσει. Κανένας δεν ξέρει. Θα υπάρχουν πάντα πράγματα στη ζωή μου που δεν όριζα, δεν ορίζω και ποτέ δεν θα ορίζω. Αποδέχομαι ότι κάποια πράγματα δεν περνάνε από το χέρι μου και νιώθω καλά με αυτό. Εξαιρετικά απελευθερωτικό συναίσθημα ειδικά για όσους έχουν την ανάγκη να ελέγχουν τα πάντα. Άλλος ορίζει τον καιρό, εγώ ορίζω μόνο το πανί μου.

Μαθαίνω να εξελίσσομαι. Σπίτι έχουμε όλοι αδιάβαστα βιβλία. Ήταν και είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να αρχίσουμε να ξαναδιαβάζουμε - και όχι μόνο τον Αύγουστο στην παραλία. Αν διαβάζεις 30 λεπτά την ημέρα, κάθε εβδομάδα θα τελειώνεις ένα βιβλίο. Κάθε χρόνο 50 βιβλία. Οι πετυχημένοι έχουν όλοι κοινό χαρακτηριστικό ότι εξελίσσονται καθημερινά (βιβλία, audiobooks, podcast, ομιλίες στο youtube, σεμινάρια, ψυχοθεραπεία, yoga κλπ).

Μαθαίνω να είμαι ευέλικτος. Ήδη πολλοί από εμάς αναγκαστήκαμε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να εργαστούμε από μακριά, να κάνουμε skyp, τηλεδιασκέψεις και ό,τι άλλο χρειάζεται. Το μόνο σίγουρο στη ζωή είναι η διαρκής αλλαγή. Οφείλω να προσαρμόζομαι και να είμαι ευέλικτος, για να μπορώ να προσαρμόζω τη ζωή μου στα δεδομένα κι όχι πάντα τα δεδομένα στη ζωή μου. «Σκάσε και κολύμπα» - ένα από τα κορυφαία σλόγκαν που γράφτηκαν ποτέ.

Μαθαίνω να κλείνω τις συσκευές μου. Η υπερβολική χρήση κινητού, tablet είναι «εγγύηση» για μόνιμη απόσπαση, προβληματική συγκέντρωση κι απώλεια μοναδικών στιγμών με τους οικείους μου. Έρευνες συσχετίζουν άμεσα πλέον την κατάχρηση των συσκευών με την κατάθλιψη. Επίσης οι συνεχείς ειδοποιήσεις (notifications) ανά πάσα στιγμή εγγύηση για μείωση (έως 80%) της παραγωγικότητας σε οτιδήποτε κάνουμε. Δεν υπάρχει πρόβλημα έλλειψης χρόνου. Υπάρχει πρόβλημα έλλειψης συγκέντρωσης!

Αποδέχομαι το ενδεχόμενο του θανάτου. Νομίζω όλοι συμφιλιωθήκαμε έστω και λίγο με το πιθανό ενδεχόμενο του θανάτου. Αυτό είναι μόνο καλό. Δεν θα ζήσουμε για πάντα. Συχνά νομίζουμε ότι είμαστε άτρωτοι, αθάνατοι κι ότι ο θάνατος αφορά στους άλλους κι όχι σε εμάς και στους οικείους μας. Κι όμως, μόνο όταν συνδεθείς με το ενδεχόμενο του θανάτου σου αλλάζει η ζωή σου. Γίνεσαι πιο ευγενικός, συνδέεσαι πιο εύκολα, συγχωρείς πιο εύκολα, αποδέχεσαι πιο εύκολα, εκτιμάς πιο εύκολα. Η σύνδεση με το ενδεχόμενο του θανάτου θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Ο θάνατος είναι το σημαντικότερο κομμάτι της ζωής, είτε το θέλουμε είτε όχι.

Και αυτό θα περάσει!