Συνέντευξη / Η Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη για την «Μπουμπού», τον «Ρόκο» και τα... μυστικά της γραφής

Η Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη έκανε μέσα στο 2020 το συγγραφικό της ντεμπούτο. Συστήθηκε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό με δύο ξεχωριστά παιδικά παραμύθια. Η «Μπουμπού» και ο «Ρόκο» πρωταγωνιστούν στα βιβλία «Το όνομά της ήταν Μπουμπού και δεν ήταν συνηθισμένη στη ζέστη» και «Το όνομά του ήταν Ρόκο και δεν ήταν μια συνηθισμένη βόλτα» αντίστοιχα.

Το Public Blog ζήτησε από τη συγγραφέα να μας απαντήσει σε μερικά ερωτήματα τόσο για τα νέα της βιβλία όσο και για τη σχέση της με τη γραφή γενικότερα. Στην πορεία μάθαμε και πότε μπορούμε να περιμένουμε το επόμενο βιβλίο της.

Θα μας πείτε λίγα λόγια για το βιβλίο σας, την «Μπουμπού», που δεν ήταν συνηθισμένη στη ζέστη;

Η Μπουμπού βρέθηκε στην καυτή άμμο της Αφρικής ένα πρωί να αναζητά όαση για να δροσιστεί. Η ευαίσθητη και εύθραυστη πασχαλίτσα θα ανακαλύψει άγνωστα μέρη, μακριά από τους δικούς της, θα βρεθεί σε δύσκολες συνθήκες και θα χρειαστεί να προσαρμοστεί για να επιβιώσει. Θα νιώσει φόβο, αγωνία, απόγνωση αλλά και θάρρος, χαρά και αισιοδοξία, θα κάνει φίλους και τελικά θα τα καταφέρει! Το βιβλίο αυτό αποτυπώνει την έμφυτη αισιοδοξία και πίστη μου στη ζωή. Αυτή την πίστη και την αισιοδοξία απέναντι στις δυσκολίες ήθελα να μεταδώσω και στα παιδιά που το διαβάζουν.

Και για τον «Ρόκο», πώς εμπνευστήκατε την ιστορία του;

Ο Ρόκο είναι το δεύτερο βιβλίο μου. Πρόκειται για ένα μικρό κόκκινο ελάφι, που μεγαλώνει κάνοντας μια ξεχωριστή πορεία προς την ενηλικίωση και την ωρίμανση. Έχει για σύμμαχους τον Μάγο του Δάσους, τη Φη-φή, τον Περίλιο και όλα τα στοιχεία της φύσης, καθώς και τη θεϊκή παρέμβαση. Παρατηρώντας τα παιδιά γύρω μου, ειδικά αυτή τη περίοδο που ήταν και είναι γεμάτη προκλήσεις και για αυτά, όπως και για τους ενήλικες, τα τελευταία χρόνια, εμπνεύστηκα από τη φαντασία και τη δύναμή τους να ξεπερνούν τις δυσκολίες.

Ένας από τους σημαντικότερους αμερικανούς συγγραφείς του 20ου αιώνα, ο Γουίλιαμ Φώκνερ, έλεγε πως «για να γίνει κανείς συγγραφέας χρειάζεται 99% ταλέντο, 99% πειθαρχία και 99% δουλειά». Συμφωνείτε;

Πίστευε επίσης πως ο συγγραφέας χρειάζεται να έχει ανοιχτό μυαλό και να μη φοβάται να κάνει λάθη και να τσαλακώνεται. Γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία βελτιώνεται και ξεπερνά τον εαυτό του. Αυτό είναι και το ζητούμενο κατά τον Φώκνερ. Να ξεπερνάμε τον εαυτό μας και όχι τους άλλους. Πιστεύω πολύ σε αυτό, γιατί για εμένα η συγγραφή αυτών των κειμένων είναι εξερεύνηση προσωπικών βιωμάτων, συναισθημάτων και ανησυχιών και με την προσωπική μου ανάπτυξη, αναπτύσσονται και τα χαρακτηριστικά αυτά.

Ποια ήταν η πρώτη σας έμπνευση, ώστε να ξεκινήσετε να γράφετε;

Η πρώτη μου έμπνευση σε σχέση με τις εκδόσεις ήταν ένα αφαιρετικό κείμενο με δική μου εικονογράφηση με ακουαρέλα, το οποίο δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θα εκδώσω. Προς το παρόν ολοκληρώνουμε με τους συνεργάτες μου το επόμενο βιβλίο, το οποίο σχεδιάζουμε να κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα.

Ανατρέχοντας στην περίοδο που γράφατε τις πρώτες ιστορίες, νιώθετε ότι διατηρείτε τον ίδιο ενθουσιασμό σήμερα; Και αν ναι, πώς ανανεώνεται η έμπνευση;

Είμαι άνθρωπος αισιόδοξος και χαρούμενος από τη φύση μου. Η συγγραφή παιδικών παραμυθιών με ενθουσιάζει πάντα ως διαδικασία. Παρόλα αυτά γράφω όταν θέλω να εκφράσω έντονα συναισθήματα. Γράφω όταν νιώθω πολύ λυπημένη ή προβληματισμένη. Είναι ο τρόπος που χρησιμοποιώ για να αυτοσυγκεντρώνομαι και να αναστοχάζομαι. Δεν γράφω μηχανικά μόνο και μόνο επειδή πρέπει να ολοκληρωθεί ένα βιβλίο. Γράφω για μένα. Αυτό σημαίνει πως χρειάζεται να έχω τις κεραίες μου πάντα ανοιχτές και να διατηρώ ευαίσθητο αισθητήριο σε ό,τι κινητοποιεί το συναίσθημά μου σε κάθε έκφανση της ζωής. Δεν είναι πάντα εύκολο. Όμως μοιάζει με παιχνίδι και αυτό με ενθουσιάζει. Η έμπνευση για μένα ανανεώνεται όταν είμαι σε επαφή με το μέσα μου. Όταν με αφουγκράζομαι και είμαι σε σύνδεση με την ψυχή μου.

Παρακολουθείτε ξένους συγγραφείς; Έχετε ξεχωρίσει κάποιον αγαπημένο/αρκετά ενδιαφέροντα;

Μου αρέσει πολύ ο απλός τρόπος με τον οποίο γράφει ο Oliver Jeffers, καθώς και το χιούμορ του στο παιδικό βιβλίο. Επίσης η ευαισθησία στη γραφή της Beatrice Allemagna αλλά και το αφαιρετικό αποτέλεσμα του Mo Willems. Είναι τόσο ενδιαφέρον το πόσο ποικιλόμορφα μπορεί να εκφραστεί ο καθένας μας και μου θυμίζει το πόσο διαφορετική προσωπικότητα και ψυχοσύνθεση έχουμε οι άνθρωποι, το οποίο πολλές φορές ξεχνάμε..

Θα μας εξομολογηθείτε ένα μυστικό της γραφής; Κατά τη γνώμη σας ποια είναι τα συστατικά ενός επιτυχημένου βιβλίου;

Δεν είναι μυστικό! Όσο πιο πολύ γράφεις, τόσο καλύτερος γίνεσαι. Όπως σε όλα τα πράγματα, η τριβή και η εξάσκηση σε συνδυασμό με την κατάλληλη καθοδήγηση οδηγούν στη βελτίωση. Επιτυχημένο βιβλίο για μένα είναι αυτό που μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων, ώστε να μπορούν να συναισθανθούν και να νιώσουν τη σύνδεση με τους ήρωές του, να ανοίξει δρόμο και στις δικές τους ζωές, να ξεφύγει από το χαρτί και να βγει μια βόλτα στον έξω κόσμο.

Who is who: Η Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1976 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Φυσικοθεραπεία στην Αθήνα και το Λονδίνο. Οι σπουδές της συνεχίστηκαν στο Λονδίνο, με αντικείμενο την Εκπαίδευση. Σήμερα είναι διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Η γέννηση της κόρης της Ελισάβετ ήταν το γεγονός που της έδωσε την αφορμή να ασχοληθεί με τις παιδικές ιστορίες.

Τα δύο πρώτα της παραμύθια κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Once Upon a Book και μπορείτε να τα βρείτε στα βιβλιοπωλεία Public και στο public.gr.