Περίληψη: Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να είναι ένα βιβλίο γραμμένο από κάποιον που προπονείται για τον Μαραθώνιο...
20 Οκτωβρίου , 2014 • 1 MIN READ
Ο Χαρούκι Μουρακάμι ασχολείται με το τρέξιμο.
Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να είναι ένα βιβλίο γραμμένο από κάποιον που προπονείται για τον Μαραθώνιο και μοιράζεται με τον αναγνώστη τις διαδρομές που ακολουθεί και τις σκέψεις του; Όπως συμβαίνει συνήθως, εξαρτάται από το ποιος το γράφει. Και πώς…Πίσω στο 1982, ο Χαρούκι Μουρακάμι είχε πουλήσει το τζαζ μπαρ του για να αφοσιωθεί στο γράψιμο και την ίδια περίοδο άρχισε να τρέχει για να μην περνάει όλη του τη μέρα βιδωμένος στην καρέκλα. Ένα χρόνο αργότερα, διέσχισε τη διαδρομή Αθήνα-Μαραθώνας (μία από τις δεκάδες παρόμοιες κούρσες που θα κάλυπτε) και με τον καιρό άρχισε να αναλογίζεται την επίδραση που είχε αυτή η άσκηση στην καθημερινότητά του και να την παραλληλίζει με την ίδια τη ζωή.
Πέρασαν χρόνια και ο Μουρακάμι συνέχισε να τρέχει, μέχρι που σκέφτηκε να γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο γι’ αυτό: Το «Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο», στο οποίο εξιστορεί την τετράμηνη προετοιμασία του για τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης (2005), φέρνει έναν ονειροπόλο μυθιστοριογράφο να ασχολείται με κάτι τόσο χειροπιαστό και …προσγειωμένο όπως το τρέξιμο.«Καθώς τρέχω», γράφει ο Μουρακάμι, «λέω στον εαυτό μου να σκεφτεί ένα ποτάμι. Και σύννεφα. Αλλά στην πραγματικότητα δεν σκέφτομαι τίποτα. Το μόνο που κάνω είναι να τρέχω ασταμάτητα μες στο δικό μου, οικείο, χειροποίητο κενό, την δική μου προσωπική νοσταλγία. Κι αυτό είναι υπέροχο. Ας λένε ό,τι θέλουν».Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα και θα το βρείτε εδώ.
Πέρασαν χρόνια και ο Μουρακάμι συνέχισε να τρέχει, μέχρι που σκέφτηκε να γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο γι’ αυτό: Το «Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο», στο οποίο εξιστορεί την τετράμηνη προετοιμασία του για τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης (2005), φέρνει έναν ονειροπόλο μυθιστοριογράφο να ασχολείται με κάτι τόσο χειροπιαστό και …προσγειωμένο όπως το τρέξιμο.«Καθώς τρέχω», γράφει ο Μουρακάμι, «λέω στον εαυτό μου να σκεφτεί ένα ποτάμι. Και σύννεφα. Αλλά στην πραγματικότητα δεν σκέφτομαι τίποτα. Το μόνο που κάνω είναι να τρέχω ασταμάτητα μες στο δικό μου, οικείο, χειροποίητο κενό, την δική μου προσωπική νοσταλγία. Κι αυτό είναι υπέροχο. Ας λένε ό,τι θέλουν».Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα και θα το βρείτε εδώ. 
