Έφυγε από τη ζωή ο Όλιβερ Σακς, ο δαφνοστεφής ποιητής της ιατρικής

Περίληψη: Ο σπουδαίος νευρολόγος και συγγραφέας Όλιβερ Σακς άφησε την τελευταία του πνοή την Κυριακή, σε ηλικία...

Ο σπουδαίος νευρολόγος και συγγραφέας Όλιβερ Σακς άφησε την τελευταία του πνοή την Κυριακή, σε ηλικία 82 ετών, έπειτα από μακρά πάλη με τον καρκίνο. Η κληρονομιά του, όμως, μένει... Λίγοι είναι οι άνθρωποι που μπορούν να πουν ότι καταφέρνουν να είναι καλοί σε ό,τι κι αν κάνουν. Ακόμα λιγότεροι αυτοί που μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι σπουδαίοι σε αυτό. Κι όμως ο Όλιβερ Σακς ήταν ένας από τους λίγους που θα μπορούσαν να το ισχυριστούν. Ανθρωπιστής και πολυμαθής, αλλά πάνω απ' όλα πρωτοπόρος, ο Σακς όχι μόνο γεφύρωνε με το έργο του κλάδους φαινομενικά ανόμοιους, όπως η ιατρική και η τέχνη, αλλά μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ήταν το καλύτερο από τους δύο αυτούς κόσμους. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι έχει μείνει στην ιστορία με το χαρακτηρισμό ο "δαφνοστεφής ποιητής της ιατρικής".Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο Σακς είχε ανακοινώσει μέσω ενός άρθρου πως ένα μελάνωμα στο μάτι του είχε εξαπλωθεί στο συκώτι και ότι πλέον βρισκόταν στα τελικά στάδια της νόσου. «Τώρα θα πρέπει να αποφασίσω πώς θα ζήσω τους μήνες που μου απομένουν. Θέλω να τους ζήσω με τον πιο πλούσιο, βαθύ και παραγωγικό τρόπο που υπάρχει», είχε αναφέρει.DR_29.tifΟ Βρετανός ακαδημαϊκός ήταν συγγραφέας πολλών βιβλίων που περιέγραφαν ασυνήθιστες περιπτώσεις ασθενών του, όπως το «Ο άνδρας που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο» αλλά και πολλών μελετών που εξηγούσαν τις πρωτοποριακές του μεθόδους. Έγινε περισσότερο γνωστός το 1973 με το βιβλίο «Ξυπνήματα» στο οποίο περιέγραφε τις περιπτώσεις ανθρώπων που έπασχαν από «ληθαργική εγκεφαλίτιδα» και «ξύπνησαν» χάρη στη χορήγηση ενός φαρμάκου. Το μπεστ σέλερ ενέπνευσε την ομότιτλη ταινία του 1990 με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και τον Ρόμπιν Ουίλιαμς, η οποία είχε προταθεί μάλιστα για 3 Όσκαρ. Στο τελευταίο βιβλίο του, το συγκλονιστικό «Η δική μου ζωή. Σκέψεις για τον επικείμενο θάνατο», ο Σακς αναφέρεται σε όσα τον διαφοροποιούν από τον Ντέιβιντ Χιουμ και επισημαίνει: «Όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν, δεν αντικαθίστανται από κανέναν. Αφήνουν τρύπες που δεν γεμίζουν γιατί αυτό είναι το πεπρωμένο -το γενετικό και νευρολογικό- κάθε ανθρώπου. Ο καθένας μας είναι μια μοναδική οντότητα που ψάχνει τον δικό του δρόμο για να ζήσει τη δική του ζωή, να πεθάνει τον δικό του θάνατο. Δεν γίνεται να υποκριθώ ότι δεν φοβάμαι. Όμως το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η ευγνωμοσύνη. Αγάπησα και με αγάπησαν, μου έδωσαν πολλά και ανταπέδωσα αρκετά. Διάβασα και ταξίδεψα και σκέφτηκα και έγραψα. Είχα επικοινωνία με τον κόσμο, αυτή την ειδική επαφή που έχουν οι γραφιάδες και οι αναγνώστες». Καλό ταξίδι Mr. Sacks...