Βίβιαν Αβραμίδου- Πλούμπη: "Στο ρήγμα του χρόνου"

"Στις 29 Δεκεμβρίου του 2011 διάβαζα μια είδηση που ανέφερε πως η μέρα εκείνη κηρύχτηκε από την κυβέρνηση των νησιών Σαμόα ως «ουσιαστικά ανύπαρκτη». Με άλλα λόγια, από το βράδυ της 28 Δεκεμβρίου που προηγήθηκε, οι Σαμοανοί ξύπνησαν κατευθείαν στις 30 Δεκεμβρίου. Σε μια δηλαδή χρονική ζώνη που τους βόλευε καλύτερα από εμπορικής άποψης.Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας την είδηση, ανάβλυσε μέσα από τα παιδικά αναγνώσματα. Θυμήθηκα το στοίχημα που είχε βάλει ο Φιλέας Φογκ στο μυθιστόρημα  του Βερν «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες» και το απρόσμενο εικοσιτετράωρο που τον βοήθησε να το κερδίσει, μιας και το ταξίδι του είχε ανατολική φορά. Η ύπαρξη της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας κάπου στον Ειρηνικό ωκεανό μου ήταν γνωστή. Αυτό που δεν μπορούσα να καταλάβω ήταν το πώς μπορεί ένα κράτος να σπρώχνει την γραμμή δυτικά ή ανατολικά, όποτε το έκρινε συμφέρον. Άνοιξα λοιπόν τα σχετικά κιτάπια για να μορφωθώ (βλέπε ίντερνετ) όπου καταρχήν διάβασα πως παρόμοια μετακίνηση της γραμμής είχε κάνει μερικά χρόνια προηγουμένως το Κιριμπάτι. Ένα σύμπλεγμα νησιών που μέχρι την στιγμή της μετακίνησης, η γραμμή τα χώριζε στα δυο αποδίδοντας στο «σήμερα» διπλή έννοια. Εκεί πια συνειδητοποίησα πως η περιβόητη γραμμή ήταν κάθε άλλο παρά ευθεία και παράλληλη με τους μεσημβρινούς. Είναι μια μεθυσμένη γραμμή η οποία διατρέχει βέβαια τον Ειρηνικό από το Βορρά στο Νότο, μιας όμως που κανένας επίσημος οργανισμός δεν ασκεί εξουσία επάνω της, επιτρέπεται να πάλλεται σαν χορδή ανάλογα με την επιθυμία τής εγγύτερης γειτονιάς.Με αυτή την είδηση λοιπόν να λειτουργεί σαν σπινθήρας έμπνευσης, άρχισα ν’ αναλογίζομαι τις δυσκολίες που μπορεί να συνοδεύουν μια απόφαση για μια τέτοια μετακίνηση. Η πλήρης διαγραφή μιας ολόκληρης μέρας από τα ημερολόγια κάποιας χώρας δεν πρέπει να είναι απλή υπόθεση. Απαιτεί μακρόχρονη και σοβαρή οργάνωση προκειμένου ν’ αντιμετωπιστούν τα πολλαπλά θέματα που σίγουρα θα προκύπτουν.  Κι εκεί έσπρωξα τη σκέψη μου λίγο παραπέρα: Τι θα γινόταν αν η μελέτη και η οργάνωση που θα προηγηθεί είναι ελλιπής;  Ποιος Κυβερνήτης θα έπαιρνε ποτέ το ρίσκο ν’ αφήσει τα πράγματα στην τύχη τους;  Και πώς θα χειριζόταν μια τέτοια περίπτωση ένας στυγνός Δικτάτορας που έχει μάθει να κινεί τα νήματα όπως εκείνος επιθυμεί χωρίς φόβο για τις συνέπειες;  Πώς θα συμπεριφερόταν ένας λαός εκείνων των περιοχών της γης σε μια τέτοια περίπτωση;Δεν ξέρω αν θα συμφωνήσετε μαζί μου, αλλά τότε μου φάνηκε πως μόλις γεννήθηκε μια σχετικά πρωτότυπη ιδέα που θα μπορούσε να αποτελέσει το θέμα ενός ενδιαφέροντος μυθιστορήματος.Το νέο μου λοιπόν αφήγημα με τίτλο «Στο ρήγμα του χρόνου» διαδραματίζεται σε μια χώρα τοποθετημένη σε ακαθόριστο  γεωγραφικό πλάτος αλλά πολύ συγκεκριμένο μήκος  -στον 180^ο μεσημβρινό-  την εξουσία της οποίας διατηρεί για δεκάδες χρόνια μια Κυβέρνηση που καταφέρνει να επιβάλλει το οικονομικό κατεστημένο. Ένα περίπου μήνα πριν την αλλαγή του χρόνου από το 2012 στο 2013 ο Κυβερνήτης παίρνει τη μεγάλη απόφαση να περάσει τη Διεθνή Γραμμή Ημερομηνίας και από την ανατολική της πλευρά να βρεθεί στη δυτική προς όφελος συγκεκριμένων επιχειρηματικών συνεργασιών με ξένα συμφέροντα.Η παραμονή του Κυβερνήτη στην εξουσία στηρίζεται στην υποστήριξη των μεγάλων κεφαλαίων στη χώρα αλλά και στη διαφθορά που κρύβεται κάτω απ’ όλα τα επίπεδα της διοίκησης, ακόμα και την τρομοκρατία. Τα σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς αιδώ. Η προχειρότητα με την οποία θα οργανωθεί το εγχείρημα για το πέρασμα στην παράλλη μέρα και η αναστάτωση που αναγκαστικά επιφέρει ο ελλιπής σχεδιασμός της, φαίνεται ν’ αποτελούν απλά ένα πταίσμα.[caption id="attachment_9417" align="aligncenter" width="412"] Διεθνής Γραμμή Ημερομηνίας[/caption]Ο τρόπος που αποφάσισα να χτίσω την ιστορία, ίσως να μην συμφωνεί με τις κλασσικές δομές ενός μυθιστορήματος. Δεν έχει δηλαδή μια συγκεκριμένη αρχή, μέση και τέλος με πλήρη ανάπτυξη συγκεκριμένων χαρακτήρων. Στηρίζεται αντίθετα στην παράλληλη παράθεση 11 ανεξάρτητων ιστοριών που διαδραματίζονται λίγο πριν το τέλος του έτους 2012 στο κράτος που έπλασε η φαντασία μου και που έριξε κάπου στον Ειρηνικό ωκεανό. Στην περιοχή όπου ο κανόνας θέλει τους λαούς να είναι ιδιαίτερα ειρηνόφιλοι και ανεκτικοί. Ο φακός μου εστιάζει σε μεμονωμένους πολίτες του νησιού, άλλους ανώνυμους, άλλους επώνυμους. Πρόθεση δεν είναι να προβληθούν πτυχές του δικού τους χαρακτήρα, αλλά της καθημερινότητας μέσα στην οποία ζούνε.  Μέσα από την ιστορία που κουβαλάει ο καθένας, στόχος είναι να προκύψει η εικόνα της κατάστασης στη χώρα μετά από σαράντα τρία χρόνια διακυβέρνησης από τον Δικτάτορα. Να προβληθεί η συσσωρευμένη καταπίεση που δέχεται ο κόσμος για σειρά ετών, με τα πολλά «παράλογα και άδικα» του συστήματος, μ’ ένα από αυτά να είναι η πρόχειρη απόφαση για το σπρώξιμο της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας. Πού βρίσκονται τα όρια της ανοχής και αντοχής αυτού του ήρεμου και ειρηνόφιλου λαού; Τι συνέπειες μπορεί να έχει μια απόφαση που παίρνεται στο πόδι, ένα μόνο μήνα πριν την εφαρμογή της;Την απάντηση προφανώς θα την βρείτε στο καινούργιο μου βιβλίο. Ο Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος, πάντως, κάπου στην αυγή της πρώτης χιλιετία μετά Χριστό, έγραψε: «Γεγονότα με μεγάλες συνέπειες μπορούν να προέλθουν από ασήμαντα περιστατικά»".Βίβιαν Αβρααμίδου Πλούμπη Η Βίβιαν Αβραμίδου- Πλούμπη παρουσιάζει στις 17 Δεκεμβρίου στο Public Συντάγματος το βιβλίο της Στο ρήγμα του χρόνου. Έντεκα ανεξάρτητες ιστορίες των κατοίκων ενός νησιού του Ειρηνικού. Η διακυβέρνηση του “Καρχαρία” –προσωνύμιο του επί σαράντα τρία χρόνια δικτάτορα-Κυβερνήτη τους- κρατά τη δημοκρατία αλυσοδεμένη, ώσπου μια μέρα αποφασίζει να μετατοπίσει τη ζώνη ώρας, στην οποία ανήκει το νησί, και να περάσει τη Διεθνή Γραμμή Ημερομηνίας. Ένα ολόκληρο εικοσιτετράωρο πρέπει να διαγραφεί απ’ τις ζωές όλων τους, γεγονός που προκαλεί απρόσμενες επιπτώσεις. Δείτε εδώ την εκδήλωση.Για το βιβλίο θα μιλήσουν Τιτίνα Δανέλλη, συγγραφέας και δημοσιογράφος, Πρέσβυς Κωνσταντίνος Κοκκόσης, συγγραφέας, Τεύκρος Μιχαηλίδης, μαθηματικός και συγγραφέας, και η ίδια η συγγραφέας. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια. Το βιβλίο θα το βρείτε εδώ.