Η ομάδα του oneman.gr δοκίμασε τα πατίνια Razor και γράφει...

Περίληψη: Τα Public βρήκαν για εμάς το πιο ευχάριστο, το πιο ξέγνοιαστο, το πιο ανέμελο διάλειμμα...

Τα Public βρήκαν για εμάς το πιο ευχάριστο, το πιο ξέγνοιαστο, το πιο ανέμελο διάλειμμα στη δουλειά, το σπίτι, την ενήλικη ζωή. Μένουμε πάντα παιδιά. Τις προάλλες, όταν το Public μας προκάλεσε να δοκιμάσουμε τα καινούρια του πατίνια, στο μυαλό μας ξεκίνησε -με μουσικό χαλί το 'φφφφστ πόινγκ' του Κώστα Βουτσά- να παίζει ένα slide show με τις νεανικές τρέλες στα θρανία και τα πεζούλια του σχολείου. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε ξεχάσει πώς είναι να μη σε νοιάζει τίποτα πέρα από την ισορροπία σου. Να μη σε νοιάζει τίποτα πέρα από την ταχύτητα και τον αέρα που σου παίρνει το κεφάλι, στο φέρνει 100 σβούρες και στο επιστρέφει ανέμελο και ξέγνοιστο, έτοιμο να ασχοληθεί με τα σοβαρά, τα επαγγελματικά, τα ενήλικα. Η σημαντικότητα του να είσαι παιδί όντας μεγάλος είχε θαφτεί κάπου μέσα στους φακέλους της δουλειάς, στη χαρτούρα, στις φωτογραφίες που κερδίζουν πολλά like στα social media. Μία βόλτα. Μία βόλτα των 10 βία 20 δευτερολέπτων ήταν αρκετή για να θυμηθούμε πόσο υπέροχο είναι να έχεις τις έγνοιες ενός πιτσιρικά που θέλει να κάνει φιγούρα και να (αυτο)χειροκροτηθεί. Μόλις ήρθαν τα διάφορα είδη πατινιών στο γραφείο, πεταχτήκαμε από τις θέσεις μας σαν ελατήρια. 'Τι εννοείς θα πάμε να κάνουμε πατίνι; Όντως τώρα; Δεν είναι κάποια φάρσα;' αναρωτηθήκαμε αναμετάξυ μας και για να μην προλάβει να αποκαλυφθεί το όποιο τρολ του πράγματος, πήραμε ο καθένας από ένα πατίνι αλαμπρατσέτα και κατηφορίσαμε στο δρομάκι έξω από την εταιρεία. Οι φωνές, τα γέλια, τα πειράγματά μας ήταν τέτοια που σίγουρα κάποιος από τους γείτονες θα απόρησε πόσο κοντά είναι το Δημοτικό Σχολείο και δεν το είχε πάρει χαμπάρι τόσο καιρό.Με μία λέξη, το καταδιασκεδάσαμε. Ξεφύγαμε ρε παιδί μου. Ο καθένας, με το πατίνι του. Και το στυλ που πατινάρει βεβαίως βεβαίως. Λίγα λόγια από τους σκέιτερς:Το Crazy Kart της Έρρικας ΡούσσουΕίμαι ο πιο φοβιτσιάρης άνθρωπος του πλανήτη. Γη. Για τους υπόλοιπους δεν έχω εικόνα. Παρόλα αυτά, μόλις είδα το Crazy Kart, ξέχασα και φόβους και άγχη και τα πάντα. Ήθελα απλά να καθίσω και να πατήσω το γκάζι. Να σπινιάρω και να τραβήξω το χειρόφρενο. Όχι να περιαυτολογήσω αλλά οι γκολιές μου, ήταν υπέροχες”. Το Scooter Razor Spark 125mm Wheel του Κωνσταντίνου ΑμπατζήΠοτέ δεν ήμουν εξτρίμ τύπος. Πάντα μου άρεσε το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο και γενικά, όλα τα φυσιολογικά αθλήματα. Με το σκέιτ, το σνόουμπορντ, τα πατίνια και τα σχετικά, δεν είχα καλή σχέση. Ευτυχώς, το κατάλαβα νωρίς και τα παράτησα πριν τραυματίσω εμένα ή κάποιον άτυχο περαστικό. Κι ενώ νόμιζα ότι η σχέση μου με τα πατίνια είχε λήξει οριστικά, ξαφνικά ένα ωραίο πρωί στο γραφείο, εμφανίστηκε μπροστά μου ένα καλοσχεδιασμένο κι όμορφο πατίνι. Ανέβηκα και ξεκίνησα να τσουλάω, προσπαθώντας να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στον εξτρίμ εαυτό μου. Όχι, εξακολουθώ να είμαι άσχετος, όμως το σημαντικό είναι ότι πέρασα μια σούπερ διασκεδαστική ώρα πανω στο Scooter Razor Spark  . Το Razor Black Label R Tec της Αφροδίτης ΣακκάΩς Fashion Editor, δεν θεωρώ πως θα έπρεπε κανείς να μείνει έκπληκτος με τις ικανότητές μου στο πατίνι. Άλλωστε, εγώ το είπα σε όλους πως έχω εμπειρία με τις ρόδες. Ωστόσο, δεν είχα δοκιμάσει να κάνω ποτέ πατίνι, ούτε καν στα παιδικά μου χρόνια, μην με ρωτήσετε γιατί, μάλλον δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με το trend. Όταν όμως η ομάδα του Oneman έφερε στο γραφείο αυτό το φοβερό κατασκεύασμα, έπρεπε να ρισκάρω άλλη μία φορά και να το ζήσω. Μετά από πολλές αποτυχημένες βόλτες, είχα πλέον πάρει τον αέρα του -το μαλλί μου ανέμιζε και η χάρη που είχα όταν πατούσα το φρένο έκανε τους υπόλοιπους να με ζηλεύουν από μέσα τους, το ξέρω. Περνούσα τόσο καλά που δεν πρόλαβε να κάνει κανείς άλλος με το πατίνι μου. Όπως και να 'χει, Αμπατζή, δεν πειράζει. Δεν έχουμε όλοι ταλέντο στα πάντα”. "Oneman.gr