26 Δεκεμβρίου , 2017 • 1 MIN READ
Kendrick Lamar - Damn
Περίληψη: "Ότι ήταν για τη jazz τα 50s, ότι ήταν για το rock 'n' roll τα...
"Ότι ήταν για τη jazz τα 50s, ότι ήταν για το rock 'n' roll τα 70s, ότι ήταν για το heavy metal τα 80s, ότι
ήταν για την ηλεκτρονική μουσική τα 90s, τόσα κι ακόμα περισσότερα είναι για το hip hop τα 2010s. Οι
βάσεις έχουν μπει εδώ και χρόνια, το βαθύ underground κύκλωμα έστησε αδριάντες megastars για
όλους τους Jay Z, Eminem, NWA, Wu Tang Clan, Nas, αυτού του κόσμου που σήμερα είναι οι σημαίες του
ιδιώματος, οι breakthrough καλλιτέχνες εργάζονται σκληρά συνεχίζοντας να σπρώχνουν τα όρια, είτε αυτοί
λέγονται Run The Jewels, Childish Gambino, Joey Bada$$, Future ή οτιδήποτε άλλο και, για να πούμε την
αλήθεια, αν θα έπρεπε να φτιαχτεί ένας θρόνος για το hip hop του 2017, δε θα γινόταν να μην έχει το
όνομα του Kendrick Lamar χαραγμένο πάνω του.
Το γλυκό και καλλιεργημένο παιδί από το Compton της California, που επιλέγει να φορέσει το ωμό
streetsmart προσωπείο του για να εξιστορήσει τα διδάγματα που του άφησε η ζωή στο φετινό,
υπερεπιτυχημένο "Damn.", έχει προλάβει ήδη στα 30 του χρόνια να κάνει την εμπορική υπέρβαση με το
album "good kid, m.A.A.d city" και να προσφέρει το ανεπίσημο soundtrack στο κίνημα Black Lives Matterμε το "It's Alright" από το πλατινένιο "To Pimp A Butterfly". Εξισορροπώντας με μαεστρία (που οφείλω να
ομολογήσω ότι με ξενίζει σε στιγμές) τις περίπλοκες κοινωνικές νοηματικές συνδέσεις με την ακραία
διαλεκτική του δρόμου, έχει καταφέρει να κερδίσει καθολικό σεβασμό, τόσο από βαθιά μυημένους, όσο και
από επιδερμικούς ακροατές, με κύριο όπλο τα πρωτότυπα beats και το χαρακτηριστικό φωνητικό του
delivery.Άλλωστε, όταν μιλάμε για ένα album στο οποίο οι ηχηρές συμμετοχές από Rihanna και U2 μπορούν να
περάσουν σε δεύτερη μοίρα, μάλλον πρόκειται για κάτι όχι συνηθισμένο, έτσι δεν είναι;"