Blink-182: Οι σημαντικότερες στιγμές των βασιλιάδων του pop punk!

Εδώ και λίγες εβδομάδες επικρατεί – στις τάξεις των Millennials ειδικά – ένας πανζουρλισμός με την πολυαναμενόμενη επιστροφή του Tom DeLonge στους βασιλιάδες του pop punk, Blink-182 (αν θέλεις να φρεσκάρεις τη μνήμη σου, τσέκαρε δυνατό διπλό βινύλιο με τα καλύτερα τραγούδια τους). Όπως μπορεί να γνωρίζετε όσοι είστε fans του συγκροτήματος από το San Diego, ο ιδρυτής και ένας εκ των δυο τραγουδιστών του, είχε αποχωρήσει το 2015 με σκοπό να ακολουθήσει τη δική του μουσική πορεία με τους Angels & Airwaves, αλλά και να τρέξει τον οργανισμό To The Stars Media, μέσω του οποίου πραγματοποιεί έρευνες για την εξωγήινη ζωή, κυκλοφορεί ταινίες, βιβλία, κόμικς και πολλά άλλα.

Στο μεταξύ, οι Blink-182 συνέχιζαν την πορεία τους με τον Matt Skiba, έναν έμπειρο μουσικό, ο οποίος είναι frontman των Alkaline Trio. Μαζί κυκλοφόρησαν δυο album, το California και το Nine. Ωστόσο, με την ανακοίνωση της επιστροφής του Tom, η μπάντα ευχαρίστησε τον Skiba για τις υπηρεσίες του και κυκλοφόρησε το Edging, ένα single που τους βρίσκει να επισκέπτονται τον παλιό τους ήχο.

Η επιστροφή του Tom αποτελεί μια τεράστια στιγμή για το συγκρότημα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι πραγματοποιήθηκε έπειτα από την επιτυχημένη μάχη με τον καρκίνο που έδωσε ο έτερος τραγουδιστής του group, Mark Hoppus. Μαζί με τον superstar Travis Barker, αποτελούν το κλασικό line up της μπάντας, παρότι ο πρώτος τους drummer ήταν άλλος (ο Scott Raynor).

Ας γιορτάσουμε αυτή την τεράστια στιγμή λοιπόν, με το να θυμηθούμε κάποιες από τις πιο σημαντικές στιγμές στην καριέρα της μπάντας που έκανε το pop punk αυτό που είναι σήμερα! 

2 Αυγούστου 1992 – Η αρχή των Blink-182

Η μέρα που η αδερφή του Mark τον γνώρισε στον Tom! Οι δυο τους βρήκαν πολλά κοινά σημεία και άρχισαν αμέσως να παίζουν μουσική, είτε στο γκαράζ της οικογένειας του DeLonge, είτε στο δωμάτιο του πρώτου drummer, Scott. Ένα από τα πρώτα κομμάτια που έγραψαν ήταν το Carousel και στη συνέχεια ηχογράφησαν το πρώτο τους demo, με τίτλο Flyswater. Fan fact: πριν καταλήξουν στο Blink (το 182 προστέθηκε αργότερα), είχαν σκεφτεί ονόματα όπως Duck Tape και Figure 8. Ευτυχώς δεν επέμειναν σε κάποιο από αυτά!

Το δισκογραφικό ντεμπούτο και ο αριθμός 182

Τρία χρόνια αργότερα θα έβρισκαν την πρώτη τους δισκογραφική «στέγη». Έπειτα από την επιμονή του Brahm Goodis, γιου του ιδιοκτήτη του τοπικού ανεξάρτητου label Cargo Records, η μπάντα υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο. Την ίδια εποχή, ένα συγκρότημα από την Ιρλανδία με το ίδιο όνομα απείλησε ότι θα κινηθεί νομικά. Φοβούμενοι μια πιθανή δικαστική διαμάχη, οι Αμερικανοί pop punkers αποφάσισαν να προσθέσουν έναν τυχαίο -σύμφωνα με τους ίδιους- αριθμό στο τέλος του ονόματος. Έτσι το Blink έγινε Blink-182. Λίγο καιρό αργότερα κυκλοφορεί ο πρώτος τους επίσημος δίσκος, με τίτλο Chesire Cat. Για κάποιο περίεργο λόγο, στο εξώφυλλο βλέπουμε τη φωτογραφία μιας γάτας Σιάμ και όχι τον χαρακτήρα από το «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων». 

Οι πρώτες δόσεις επιτυχίας για τους Blink-182

Η αυξανόμενη φήμη του συγκροτήματος και η αδυναμία του μικρού label να τους προσφέρει μεγαλύτερη διανομή, αλλά και η έλλειψη πίστης που έδειχνε σε αυτούς, έστειλε τους Blink-182 σε μια μεγαλύτερη εταιρεία. Αυτή ήταν η MCA, η οποία, σε συνεργασία με την Cargo Records, κυκλοφόρησε το Dude Ranch. Η παραγωγή είναι σαφέστατα καλύτερη από αυτή στο ντεμπούτο, αλλά και η μπάντα παίζει πολύ καλύτερα. Μέσα στον δίσκο βρίσκει κανείς το Dammit, την πρώτη μεγάλη επιτυχία τους. Το τραγούδι παίζει σε όλα τα alternative ραδιόφωνα και το μουσικό κλιπ είναι από μόνο του μια μικρού μήκους Teen Movie. Το όνομά τους εκτοξεύεται και ο δίσκος πουλάει τόσο που θεωρείται χρυσός.

Το κεφάλαιο Travis Barker

Πολλά έχουν ειπωθεί για την αποχώρηση του πρώτου drummer της μπάντας, Scott Raynor. Οι περισσότερες εκδοχές μιλάνε για θέματα που αντιμετώπιζε με το αλκοόλ, τα οποία δημιουργούσαν προβλήματα στις περιοδείες. Όπως και να ’χει, στα μισά του 1998 ο Tom με τον Mark ζητάνε από τον νεαρό Travis Barker να παίξει στη θέση του για το υπόλοιπο μιας περιοδείας που έκαναν με την μπάντα στην οποία έπαιζε εκείνη την περίοδο. Μέσα σε 45 λεπτά μαθαίνει όλο το set και εκπλήσσει τους δυο μελλοντικούς του συνεργάτες. Αποφασίζουν να απολύσουν τον Raynor και στη θέση του προσλαμβάνουν τον Barker. Μπορεί να μην το γνώριζαν, αλλά μόλις είχαν αλλάξει την τύχη τους!

Nobody Likes You When You’re 23!

Την ίδια χρονιά μπαίνουν στο στούντιο με τον θρυλικό παραγωγό Jerry Finn (Green Day, Goo Goo Dolls, Pennywise, μεταξύ άλλων). Το budget ήταν μεγαλύτερο, τα τραγούδια πιο pop από ποτέ, ο Travis Barker «τα έσπαγε» και οι Blink-182 ήθελαν να γίνουν η μεγαλύτερη μπάντα που μπορούσαν! Αποτέλεσμα; Το κλασικό album Enema Of The State (1999), μέσα από το οποίο ξεπετάχτηκαν τεράστια hits όπως το All The Small Things και το What’s My Age Again, αλλά και αγαπημένα των fans όπως το Aliens Exist και Going Away To College. Το χιούμορ της μπάντας, τα ευρηματικά κλιπ και η άνεση που έβγαζαν σε κάθε τους συνέντευξη τους μετέτρεψε σε superstars. Υπήρξε μια περίοδος που ίσως να ήταν η μεγαλύτερη μπάντα στον κόσμο.

Η συνέχεια για τους Blink-182

Μέχρι και σήμερα το Enema Of The State είναι το πιο επιτυχημένο τους album, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι σταμάτησαν να είναι top selling band. Ακολούθησε το ιστορικό live album τους με τίτλο: The Tom, Mark and Travis Show (2000) και το Take of Your Pants and Jacket (2001) -στο οποίο κινήθηκαν υφολογικά στο ίδιο επίπεδο. Η μεγάλη αλλαγή ήρθε στον επόμενο, ομότιτλο, δίσκο τους (2003), όπου βρίσκουμε το trio από την California να έχει τάσεις πειραματισμού. Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως progressive pop punk, με κομμάτια όπως το Always, που ακούγεται σαν φόρος τιμής στη σκηνή του new wave, αλλά και πιο goth στιγμές όπως το I Miss You ή το All of This, στο οποίο συμμετέχει ο frontman των The Cure -μεγάλη επιρροή του Mark Hoppus-, Robert Smith.

Tα πρώτα προβλήματα

Λίγο η πίεση της επιτυχίας και του touring, λίγο κάποιες παρεξηγήσεις μεταξύ των μελών, το γυαλί τελικά έσπασε και έτσι το 2005 οι Blink-182 ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους. Έκτοτε ασχολήθηκαν με τα προσωπικά τους project (Angels & Airwaves, +44, Transplants) και μέχρι το 2008 ο Tom δεν είχε καμία επικοινωνία με τα άλλα δυο μέλη της μπάντας.

Η τραγωδία που τους ένωσε ξανά

Το 2008 ο παραγωγός και φίλος του group, Jerry Finn, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, ενώ, έναν μήνα αργότερα, ιδιωτικό αεροπλάνο στο οποίο ήταν επιβάτης ο Travis κατέπεσε με τον ίδιο να είναι ένας από τους δυο επιζώντες. Τα παραπάνω γεγονότα έφεραν και πάλι μαζί τους τρεις φίλους και αποφάσισαν να το πιάσουν από εκεί που το είχαν αφήσει. Το 2011 κυκλοφορούν το Neighborhoods, το οποίο δεν γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία μιας και είχε λίγο πιο «δύσκολο» ήχο. Τα προβλήματα εμφανίστηκαν ξανά στην μπάντα και έτσι το 2014 ο Tom ήταν και πάλι εκτός μπάντας.

Η περίοδος Matt Skiba

Λίγους μήνες αργότερα ανακοινώνεται ότι ο Matt Skiba, από τους Alkaline Trio, θα πάρει τη θέση του Tom. Όπως είναι φυσικό, οι αντιδράσεις ήταν ποικίλες, όμως, το πρώτο τους album μαζί του με τίτλο California (2016) γνώρισε αρκετά μεγάλη επιτυχία. Οι Blink-182 συνεχίζουν να θεωρούνται ένα δυνατό όνομα, με τον Travis να ηγείται της επιστροφής του pop punk στη μόδα, παίζοντας με δεκάδες νέους καλλιτέχνες και αναλαμβάνοντας την παραγωγή στους δίσκους τους. Το 2019 κυκλοφορεί και το εξίσου επιτυχημένο Nine, η ένατη, όπως μαρτυράει και ο τίτλος, δισκογραφική δουλειά τους.

Η δεύτερη τραγωδία και η μεγάλη επιστροφή

Το 2021 ο Mark ανακοινώνει ότι δίνει μάχη με τον καρκίνο. Όπως είναι φυσικό όλοι οι φίλοι των Blink, αλλά και ο Tom DeLonge, ήταν δίπλα του. Φαίνεται ότι και αυτή η ατυχία τους έφερε κοντά και από πέρσι άπαντες άφηναν μικρά στοιχεία που έδειχναν ότι ο Tom θα επιστρέψει. Για ένα ολόκληρο χρόνο τα σχετικά forum είχαν πάρει «φωτιά», μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες όταν και έγινε επίσημα η ανακοίνωση με τον πιο blink τρόπο που μπορείς να φανταστείς και κυκλοφόρησε το Edging, ένα pop punk banger που μας θύμισε ότι οι τρεις τους μπορούν να κάνουν μαγικά! Παράλληλα, ανακοίνωσαν έναν νέο δίσκο και τη μεγαλύτερη περιοδεία της καριέρας τους.

Οι Blink-182 (όπως τους αγαπήσαμε) επέστρεψαν και ελπίζουμε αυτή τη φορά να μείνουν για τα καλά! Ανυπομονούμε για τη συνέχεια!