25 Απριλίου , 2014 • 4 MINS READ
"Σεσημασμένος του αισθήματοs": Ο Σταμάτης Κραουνάκης γράφει αποκλειστικά για το Public blog!
Περίληψη: "Σεσημασμένος του αισθήματοs. Τα πρώτα γράφτηκαν το 2006 κι έγραφα μέχρι το Φλεβάρη αυτόν. Άφησα να ΄ρθουν...
"Σεσημασμένος του αισθήματοs. Τα πρώτα γράφτηκαν το 2006 κι έγραφα μέχρι το Φλεβάρη αυτόν. Άφησα να ΄ρθουν οι φωνές να τα βρουν. Ο Σταμάτης κοιτάζει τις ζωές μας, θα μπορούσε να πει κανείς, και τη δική του ζωή μέσα στη δίνη. Ο τίτλος με βρήκε κι αυτός μόνος του. Μετά προσθέσαμε το www.stamdoc14.com για να είναι εύκολα προσβάσιμο στο διαδίκτυο. Τα γκράφιτι του blemobil κι αυτά μόνα τους.Ήρθαν και εγκαταστάθηκαν. Εδώ κάποιες σημειώσεις χύμα καθώς έτρεχαν οι ηχογραφήσεις. Αγάπη ζωής για όσους ήρθαν να παίξουμε και να τραγουδήσουμε. Καλές εκδρομές στην καινούργια μας γη.Ξημερώνει. *Περνάγαμε απ τα σπίτια κι ακούγαμε των ανθρώπων τις κουβέντες με τα μαγνητόφωνα της καρδιάς. *Να σηκωθούν τα σ' αγαπώ να πάρουν θέση. *Ναι θα είναι σπουδαία άνοιξη αυτή ....μου το παν οι αλήτες τ ουρανού που σήμερα με το κρύο άνοιξα το παράθυρο και τσίμπησαν ψιχουλάκια απ το τραπέζι και ξαναπέταξαν κόκκινοι απέναντι στις πικροδάφνες.
*Βρέχει από παντού τζάμια κι εμείς μ έναν καινούργιο εαυτό ήσυχοι.Ονειρεύτηκα απόψε την ελευθερία μας κόκκινη κι όμορφη σαν άνοιξη... *Δύσκολα που είναι τα αντίο φεύγουν με πολλά σκουπίδια μαζί. *Όποιος φεύγει να ζει μέσα μας αυτή είναι η υποχρέωσή μας. *Έγινε συνήθεια η πτώση. *Έμεινα ...εδώ ...λέω να τα πω μια μέρα όσα είδα όσα έζησα.Και μετά θα θελα να έχω τη δωρεά της σιωπής και να μη μιλάω καθόλου ούτε να νευριάζω, ούτε να διεκδικώ, ούτε να λέω τι σιχαίνομαι, ούτε να ανέχομαι…και μετά πάω και βυθίζομαι στα τραγούδια, αυτά που γεννιούνται από το τίποτα από μια αρχή καινούργια, από ένα όνειρο, από μια λύπη άχρηστη, από ένα αίσθημα μετέωρο, από χιούμορ, από αγάπη, από χαρά, από ένα τσιγάρο σε ένα σινεμαδάκι με τα πόδια απλωμένα στην μπροστινή καρέκλα και κάποιον να σε αγαπάει δίπλα σου ...τελικά ....Με τραγούδια θα επιτεθώ, κλέβω από τα αηδόνια φωνές… μου αφήνουν γράμματα οι φευγάτοι. Μπόρεσα ν ακούσω την ψυχή μου έρημη μέσα στη νύχτα της Αθήνας. Οι πόρτες ανοιχτές και μπήκα. Άλλα είναι αυτά που συμβαίνουν από αυτά που γράφονται για ζωή. Η αυλή μας έβγαζε φως εχτές το είδα με κάτι δάκρυα κρυμμένα στις σιωπές, που δεν τον ξευτέλισα τον εαυτό μου μέσα στα χρόνια. *Αν χτύπησε κάτι ψηλά και πληγώθηκαν οι άγγελοί μας, απόψε να στείλω μια ψαλμωδία, να γελάσουνε, αύριο μιλάμε πάλι. *Του αγίου Ιανουαρίου ανήμερα 
Είναι σωστό να σας επικοινωνήσω ότι έχοντας κόψει να βλέπω τηλεόραση εδώ και κάτι χρόνια, δεν έχω καν τηλεόραση στο σπίτι, έχω κερδίσει πολλά για την ψυχική μου υγεία, δεν εκνευρίζομαι, δεν μουτζώνω, ένα άψυχο αντικείμενο, και δεν πληροφορούμαι ελεγχόμενα ψεύδη ...αντίθετα έχει πολλαπλασιαστεί η ουσία των φιλικών συνευρέσεων, η δημιουργική ανταλλαγή και το διάβασμα. Επίσης τις ταινίες τις προτιμώ στο σινεμά, με το παραδοσιακό εθιμοτυπικό εισιτήριο, ποπ κορν, άραγμα, μπουκαλάκι νερό ...ωραία πράγματα.Ευγνωμοσύνη.*Ας είμαστε οι πρώτοι της καινούργιας εποχής όχι οι τελευταίοι της προηγούμενης. *Το πιο τραγικό είναι να ξέρουν όλοι ότι είσαι σούργελο και να μην έρχεται ούτε μια φυλακή να σε λυτρώσει. *Τ’ Αη Γιαννιού που ξημερώνει ταίρι να βρούνε οι μόνοι *Αν είναι κατανοεί αν δεν κατανοεί δεν είναι. *...ξημερώσαμε πάλι ...όπως τότε που είχαμε τον καιρό μαζί μας. Υποσχέσεις να ξαναβρεθούμε. *Κατανοώ αλλά δεν συμμερίζομαι. *Όποιος δεν καταλαβαίνει που βρισκόμαστε και διαπραγματεύεται ακόμα την επόμενη βολή του θα μείνει χωρίς βόλι... *Ο Αντώνης και η Βίκυ μπήκανε δειλά στο καμαρίνι, αυτός άνεργος μουσικός αυτή βοηθός φαρμακείου, εκ του υστερήματος με εισιτήριο ανεργίας, αυτό για μένα είναι αρκετό, μιλήσαμε ώρες για όλα, η Βίκυ μου χάρισε τις καραμέλες της για το λαιμό, ο Αντώνης με κάλεσε να πάω με το πιάτζιο βόλτα με τους ποδηλάτες στην Καλλιθέα..
Μου ζήτησε την παρτιτούρα του «όταν έχω εσένα» ...και του βρήκα ίσως και άκρη για μεροκάματο… αυτό εμένα μου είναι αρκετό. *Ήταν μεγάλο το ταξίδι. Σου έλεγα να μη φοβάσαι, τσάκισα τα πόδια και η ψυχή έλεγε ακόμα μπορώ, σ ακούω στον Μπαχ, με νοιάζει το πρωί να χει καθαρίσει και η φωνή που μου λεγε "θα πάμε μαζί"...ερχόμαστε με μια κουστωδία αγγέλων ...έχουμε κάτι ζεστά κουλούρια και καθαρές πετσέτες...είναι κι άλλοι σαν κι εμάς. Φιλί! *Ήρθανε ..ξημερώσαμε, πολλοί είχαμε να ιδωθούμε καιρό, μας ένωνε πάντα κάτι αληθινό. Σαν τα γέλια και τα τραγούδια, παλιά στις παρέες δε ρωτάγαμε τι ψηφίζεις ...κι ο φασισμός ήταν κάτι που νομίζαμε οτι δε θα ξανασχοληθούμε μ αυτό. Ξημέρωσε του Αη Λευτέρη, δέκα μέρες πριν τα Χριστούγεννα, κι η Ακρόπολη στη θέση της με τα καντήλια της αναμμένα ...του Αγίου Ελευθερίου. *Πολεμάνε όποιον μιλάει όποιον αντιστέκεται, με κάθε τρόπο ...σήμερα είχα δύο σοβαρά χτυπήματα ...θέλουν να σωπάσω ...οχι ρε σεις δε θα σωπάσω ...με κουβάδες με χέρια με πόδια ...με μπουζούκια με κραυγή με ότι μπορώ και ότι μου βρίσκεται ...συντάσσομαι με τους ομιλούντες και τους δημιουργούς ...μέχρι να σας δω να την κάνετε με χαλασμένα ελικόπτερα.Έρχονται τα παγωμένα φιλιά και ζεσταίνονται στο παράθυρο κολλάνε στο τζάμι κι αφήνουνε χνώτο... Δεν ρωτάει ο Έρωτας, κυκλοφορεί ανάμεσά μας και ψάχνει κόρφο να την πέσει". Υ.Γ. "Όσοι ρωτούν τι παίρνω και βγαίνω ...έχω υπέροχη θεά διατροφολόγο ...κοιμάμαι λίγο και καλά ...σκέφτομαι θετικά , δε βαστάω μέσα μου μαύρα ζουμιάαααααααααααα ...πίνω μόνο νερόοοοοοο ..." Σταμάτης Κραουνάκης Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ ο Σταμάτης Κραουνάκης σας περιμένει στις 2 Μαΐου στο Public Τσιμισκή!Το CD θα το βρείτε εδώ.
*Βρέχει από παντού τζάμια κι εμείς μ έναν καινούργιο εαυτό ήσυχοι.Ονειρεύτηκα απόψε την ελευθερία μας κόκκινη κι όμορφη σαν άνοιξη... *Δύσκολα που είναι τα αντίο φεύγουν με πολλά σκουπίδια μαζί. *Όποιος φεύγει να ζει μέσα μας αυτή είναι η υποχρέωσή μας. *Έγινε συνήθεια η πτώση. *Έμεινα ...εδώ ...λέω να τα πω μια μέρα όσα είδα όσα έζησα.Και μετά θα θελα να έχω τη δωρεά της σιωπής και να μη μιλάω καθόλου ούτε να νευριάζω, ούτε να διεκδικώ, ούτε να λέω τι σιχαίνομαι, ούτε να ανέχομαι…και μετά πάω και βυθίζομαι στα τραγούδια, αυτά που γεννιούνται από το τίποτα από μια αρχή καινούργια, από ένα όνειρο, από μια λύπη άχρηστη, από ένα αίσθημα μετέωρο, από χιούμορ, από αγάπη, από χαρά, από ένα τσιγάρο σε ένα σινεμαδάκι με τα πόδια απλωμένα στην μπροστινή καρέκλα και κάποιον να σε αγαπάει δίπλα σου ...τελικά ....Με τραγούδια θα επιτεθώ, κλέβω από τα αηδόνια φωνές… μου αφήνουν γράμματα οι φευγάτοι. Μπόρεσα ν ακούσω την ψυχή μου έρημη μέσα στη νύχτα της Αθήνας. Οι πόρτες ανοιχτές και μπήκα. Άλλα είναι αυτά που συμβαίνουν από αυτά που γράφονται για ζωή. Η αυλή μας έβγαζε φως εχτές το είδα με κάτι δάκρυα κρυμμένα στις σιωπές, που δεν τον ξευτέλισα τον εαυτό μου μέσα στα χρόνια. *Αν χτύπησε κάτι ψηλά και πληγώθηκαν οι άγγελοί μας, απόψε να στείλω μια ψαλμωδία, να γελάσουνε, αύριο μιλάμε πάλι. *Του αγίου Ιανουαρίου ανήμερα Είναι σωστό να σας επικοινωνήσω ότι έχοντας κόψει να βλέπω τηλεόραση εδώ και κάτι χρόνια, δεν έχω καν τηλεόραση στο σπίτι, έχω κερδίσει πολλά για την ψυχική μου υγεία, δεν εκνευρίζομαι, δεν μουτζώνω, ένα άψυχο αντικείμενο, και δεν πληροφορούμαι ελεγχόμενα ψεύδη ...αντίθετα έχει πολλαπλασιαστεί η ουσία των φιλικών συνευρέσεων, η δημιουργική ανταλλαγή και το διάβασμα. Επίσης τις ταινίες τις προτιμώ στο σινεμά, με το παραδοσιακό εθιμοτυπικό εισιτήριο, ποπ κορν, άραγμα, μπουκαλάκι νερό ...ωραία πράγματα.Ευγνωμοσύνη.*Ας είμαστε οι πρώτοι της καινούργιας εποχής όχι οι τελευταίοι της προηγούμενης. *Το πιο τραγικό είναι να ξέρουν όλοι ότι είσαι σούργελο και να μην έρχεται ούτε μια φυλακή να σε λυτρώσει. *Τ’ Αη Γιαννιού που ξημερώνει ταίρι να βρούνε οι μόνοι *Αν είναι κατανοεί αν δεν κατανοεί δεν είναι. *...ξημερώσαμε πάλι ...όπως τότε που είχαμε τον καιρό μαζί μας. Υποσχέσεις να ξαναβρεθούμε. *Κατανοώ αλλά δεν συμμερίζομαι. *Όποιος δεν καταλαβαίνει που βρισκόμαστε και διαπραγματεύεται ακόμα την επόμενη βολή του θα μείνει χωρίς βόλι... *Ο Αντώνης και η Βίκυ μπήκανε δειλά στο καμαρίνι, αυτός άνεργος μουσικός αυτή βοηθός φαρμακείου, εκ του υστερήματος με εισιτήριο ανεργίας, αυτό για μένα είναι αρκετό, μιλήσαμε ώρες για όλα, η Βίκυ μου χάρισε τις καραμέλες της για το λαιμό, ο Αντώνης με κάλεσε να πάω με το πιάτζιο βόλτα με τους ποδηλάτες στην Καλλιθέα..Μου ζήτησε την παρτιτούρα του «όταν έχω εσένα» ...και του βρήκα ίσως και άκρη για μεροκάματο… αυτό εμένα μου είναι αρκετό. *Ήταν μεγάλο το ταξίδι. Σου έλεγα να μη φοβάσαι, τσάκισα τα πόδια και η ψυχή έλεγε ακόμα μπορώ, σ ακούω στον Μπαχ, με νοιάζει το πρωί να χει καθαρίσει και η φωνή που μου λεγε "θα πάμε μαζί"...ερχόμαστε με μια κουστωδία αγγέλων ...έχουμε κάτι ζεστά κουλούρια και καθαρές πετσέτες...είναι κι άλλοι σαν κι εμάς. Φιλί! *Ήρθανε ..ξημερώσαμε, πολλοί είχαμε να ιδωθούμε καιρό, μας ένωνε πάντα κάτι αληθινό. Σαν τα γέλια και τα τραγούδια, παλιά στις παρέες δε ρωτάγαμε τι ψηφίζεις ...κι ο φασισμός ήταν κάτι που νομίζαμε οτι δε θα ξανασχοληθούμε μ αυτό. Ξημέρωσε του Αη Λευτέρη, δέκα μέρες πριν τα Χριστούγεννα, κι η Ακρόπολη στη θέση της με τα καντήλια της αναμμένα ...του Αγίου Ελευθερίου. *Πολεμάνε όποιον μιλάει όποιον αντιστέκεται, με κάθε τρόπο ...σήμερα είχα δύο σοβαρά χτυπήματα ...θέλουν να σωπάσω ...οχι ρε σεις δε θα σωπάσω ...με κουβάδες με χέρια με πόδια ...με μπουζούκια με κραυγή με ότι μπορώ και ότι μου βρίσκεται ...συντάσσομαι με τους ομιλούντες και τους δημιουργούς ...μέχρι να σας δω να την κάνετε με χαλασμένα ελικόπτερα.Έρχονται τα παγωμένα φιλιά και ζεσταίνονται στο παράθυρο κολλάνε στο τζάμι κι αφήνουνε χνώτο... Δεν ρωτάει ο Έρωτας, κυκλοφορεί ανάμεσά μας και ψάχνει κόρφο να την πέσει". Υ.Γ. "Όσοι ρωτούν τι παίρνω και βγαίνω ...έχω υπέροχη θεά διατροφολόγο ...κοιμάμαι λίγο και καλά ...σκέφτομαι θετικά , δε βαστάω μέσα μου μαύρα ζουμιάαααααααααααα ...πίνω μόνο νερόοοοοοο ..." Σταμάτης Κραουνάκης Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ ο Σταμάτης Κραουνάκης σας περιμένει στις 2 Μαΐου στο Public Τσιμισκή!Το CD θα το βρείτε εδώ.