Περίληψη: Τι θα συμβεί όταν ο θόρυβος γύρω από τον θάνατο του Robin Williams και της...
22 Αυγούστου , 2014 • 2 MINS READ
Ταινίες των Robin Williams και Lauren Bacall!
Τι θα συμβεί όταν ο θόρυβος γύρω από τον θάνατο του Robin Williams και της Lauren Bacall, καταλαγιάσει; Για τους δύο αυτούς ετερόκλητους ηθοποιούς διαφορετικής γενιάς που έτυχε να φύγουν με μια μέρα διαφορά, θα υπάρχει πάντα η δύναμη της εικόνας. 
Το εμβληματικό εξώφυλλο της Bacall στο Harper’s Bazaar όταν ήταν μόλις 19 ετών και το σχεδόν παιδικό χαμόγελο του Robin Williams δεν θα φύγουν από τη μνήμη μας. Όταν όμως υπάρχουν και οι ταινίες, απλά αράζουμε στον καναπέ και απολαμβάνουμε όποια στιγμή θέλουμε κάτι που δεν θα χαθεί ποτέ...Αν θέλεις να καταλάβεις ποιος είναι ο Robin Williams, δες απλά τον «Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ» (1997): Μια αδιάφορη στο πρώτο της εικοσάλεπτο ταινία, που περνάει σε άλλο level όταν μπαίνει στο παιχνίδι ο Williams ως ψυχολόγος – ρόλος που άλλωστε του χάρισε και το Όσκαρ Β’ Ανδρικού ρόλου. Ύστερα δες τον στο «Καλημέρα Βιετνάμ» (1987) να βγάζει γέλιο μέσα από κάτι τόσο δυσάρεστο όσο ο πόλεμος, στον «Κύκλο των χαμένων ποιητών» (1989) να μας καλεί να «αδράξουμε τη μέρα» ή στην «Κυρία Ντάπφαιρ» (1993), να μεταμφιέζεται απολύτως πιστευτά σε ηλικιωμένη νταντά- οικιακή βοηθό. 
Ο τρόπος που φωτίζονταν τα μάτια του όταν χαμογελούσε, η ικανότητά του να αλλάζει φωνές, η ενέργεια που εξέπεμπε (κάπως σαν μπαμπάς που τα προλαβαίνει όλα), ήταν στοιχεία ξεχωριστά. Στοιχεία που μόνο αυτός είχε. Κι αν τα τελευταία χρόνια τον είχαμε ξεχάσει κάπως, οι χιλιάδες ηλεκτρονικές αιτήσεις που έχουν κατακλύσει τώρα το διαδίκτυο ώστε να στηθεί άγαλμά του στο παγκάκι που διαδραματίζεται η κλασική πια σκηνή συζήτησης του “Good will Hunting”, μαρτυρούν ότι αγαπήθηκε όσο λίγοι ηθοποιοί της γενιάς του. 
H Lauren Bacall είναι διαφορετική περίπτωση. Φεύγοντας πλήρης ημερών και χωρίς το βάρος ενός τραγικού τέλους αυτοχειρίας, η απώλειά της δεν ήταν τόσο τραγική. Θα μπορούσε κανείς να πει όμως πως μαζί της χάθηκε και η τελευταία ζωντανή θρύλος του ασπρόμαυρου σινεμά της δεκαετίας του ’40. Γιατί αυτή ήταν η δεκαετία στην οποία άφησε τη στάμπα της: Από τον «Μεγάλο Ύπνο» (1946) μέχρι το «Σκοτεινή διάβασις» (1947) και το «Στη βοή της καταιγίδος» (1948), η βραχνή φωνή και το ακαταμάχητο sexiness που εξέπεμπε (για τα δεδομένα της εποχής) ήταν μια μικρή επανάσταση στο πανί και τα film noir. Και πέραν όλων των άλλων, η Lauren Bacall ήταν και η γυναίκα πίσω από τον κύριο με τη μπεζ καμπαρτίνα, τον επιβλητικό Humphrey Bogart, τόσο στις παραπάνω ταινίες όσο και στην πραγματική ζωή.
Το εμβληματικό εξώφυλλο της Bacall στο Harper’s Bazaar όταν ήταν μόλις 19 ετών και το σχεδόν παιδικό χαμόγελο του Robin Williams δεν θα φύγουν από τη μνήμη μας. Όταν όμως υπάρχουν και οι ταινίες, απλά αράζουμε στον καναπέ και απολαμβάνουμε όποια στιγμή θέλουμε κάτι που δεν θα χαθεί ποτέ...Αν θέλεις να καταλάβεις ποιος είναι ο Robin Williams, δες απλά τον «Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ» (1997): Μια αδιάφορη στο πρώτο της εικοσάλεπτο ταινία, που περνάει σε άλλο level όταν μπαίνει στο παιχνίδι ο Williams ως ψυχολόγος – ρόλος που άλλωστε του χάρισε και το Όσκαρ Β’ Ανδρικού ρόλου. Ύστερα δες τον στο «Καλημέρα Βιετνάμ» (1987) να βγάζει γέλιο μέσα από κάτι τόσο δυσάρεστο όσο ο πόλεμος, στον «Κύκλο των χαμένων ποιητών» (1989) να μας καλεί να «αδράξουμε τη μέρα» ή στην «Κυρία Ντάπφαιρ» (1993), να μεταμφιέζεται απολύτως πιστευτά σε ηλικιωμένη νταντά- οικιακή βοηθό. 
