8 Σεπτεμβρίου , 2014 • 3 MINS READ
Αλέξης Σταμάτης: Back To School Stories!
Περίληψη: O συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης και ένας συντάκτης μας, φανατικός αναγνώστης του Public blog, διηγούνται τα έργα και...
O συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης και ένας συντάκτης μας, φανατικός αναγνώστης του Public blog, διηγούνται τα έργα και τις ημέρες τους στο σχολείο! Διαβάστε τα όσα έγραψαν και νοσταλγήστε το σχολείο σας.... Ακόμα και αν το αγαπημένο σας μάθημα ήταν το διάλειμμα! BACK TO SCHOOL STORIES No1Διηγείται ο "διαννοούμενος" Καπετάν Φασαρίας, ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης:"Πρωτοπήγα στο δημοτικό με ένα ατού γα το οποίο κάθε γονιός θα ήταν υπερήφανος, που ωστόσο, απεδείχθη εντέλει... μπούμερανγκ! Μπαίνοντας στην πρώτη δημοτικού ήξερα ήδη να διαβάζω και είχα ήδη αρχίζει να ξεκοκαλίζω βιβλία. Οπότε το μάθημα που γινόταν (Βου και α, βα) μου ήταν άκρως πληκτικό. Στην όλη κατάσταση δεν βοηθούσε το ανυπόμονο και αντιδραστικόν του χαρακτήρος μου, οπότε κατέληγα να καταστρέφω κάθε προσπάθεια της αγαπητής κυρίας Καίτης για αξιοπρεπές μάθημα. Οι έλεγχοι μου ανέφεραν ύμνους για τις επιδόσεις μου στα μαθήματα ενώ, ταυτόχρονα, καταβαράθρωναν την συμπεριφορά και διαγωγή μου. 
Κάποια στιγμή μάλιστα οι ιθύνοντες αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε μια διάσημη παιδοψυχίατρο, την κυρία Χουρδάκη, η όποια, μεγεθύνοντας το αδιέξοδο, αποφάνθηκε ότι "το παιδί όχι απλά είναι μια χαρά, αλλά έχει και μυαλό ξυράφι". Φυσικά η διάγνωση δεν έλυσε το πρόβλημα. Οι γονείς μου σε κάθε συνάντηση με τη δασκάλα άκουγαν τα ίδια "ο Αλέξης έχει ένα μοναδικό μυαλό άλλα η συμπεριφορά του είναι πλέον οριακή, είναι ανυπόφορος". Φαντάζομαι πως η συνέχεια θα ήταν να με είχαν διώξει απο το σχολείο. Κι όμως παρέμεινα στο ίδιο εκπαιδευτικό ίδρυμα μέχρι την τελευταία τάξη του γυμνασίου...Μετά από χρόνια (ίσως και τριάντα!) συνάντησα την παλιά μου δασκάλα την κυρία Καίτη σε μια εκδήλωση. Μιλήσαμε για τα παλιά και θυμηθήκαμε την... διπολική υπόσταση μου ως μαθητή. Μου επανέλαβε πόσο άτακτος και πόσο αδιανόητα επιθετικός γινόμουν. "Όλα αυτά βέβαια τα έκανες επειδή βαριόσουν απελπιστικά", πρόσθεσε. "Και πως και δεν με διώξατε;" τη ρώτησα. Και τότε μου εκμυστηρεύτηκε το "κόλπο" που είχε εφεύρει.
Στο βάθος της τάξης η κυρία Καίτη είχε δημιουργήσει έναν μικρό χώρο στον όποιο απαγόρευε στα άλλα παιδιά να πηγαίνουν. Έμενα, παραδόξως , με ενθάρρυνε. Ο χώρος αυτός ήταν γεμάτος εξωσχολικά βιβλία, που δεν είχαν καμία σχέση με τα μαθήματα άλλα ήταν αρκούντως ελκυστικά για ένα παιδί με πρόωρη γνωστική ανάπτυξη όπως εγώ. Όπως ήταν φυσικό αυτός ο χώρος έγινε το απομονωτήριο μου. Με του που άρχιζε το μάθημα πήγαινα εκεί κι έπεφτα με τα μούτρα στο διάβασμα επιτρέποντας στην δασκάλα και στους συμμαθητές μου να συνεχίζουν απερίσπαστοι το δικό τους έργο... Όλα αυτά φυσικά άλλαξαν δραματικά στο γυμνάσιο όταν μπήκε στο παιχνίδι η έννοια παπαγαλία και απο "ιδιοφυΐα" του σχολείου υποβιβάστηκα αυτομάτως σε έναν μέτριο μαθητή του 16.5 -17. Να είναι όμως πάντα καλά η κυρία Καίτη γιατί της οφείλω πολλά: Ουώλτερ Σκοτ, Αλέξανδρο Δουμά, Βικτόρ Ουγκώ και Κάρολο Ντίκενς, διαβάσματα που αργότερα διαμόρφωσαν την αναγνωστική μου αγωγή..." 
Το τελευταίο βιβλίο του Αλέξη Σταμάτη κυκλοφορεί με τίτλο ‘ΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΕΣ’. Δείτε εδώ περισσότερα για την υπόθεση του βιβλίου.
BACK TO SCHOOL STORIES No 2Διηγείται συντάκτης του Public blog: Εσένα δηλαδή ποιο είναι το αγαπημένο σου μάθημα;"Στην ερώτηση «ποιο είναι το αγαπημένο σου μάθημα», πολλά είναι τα παιδιά που θα απαντήσουν με ειλικρίνεια «η γυμναστική». Ακόμα περισσότερα όμως, θα σου πουν «το διάλειμμα». Παρ’ ότι στα δημόσια σχολεία η ώρα του μαθήματος δεν διαφέρει και πολύ από την ώρα που βγαίνεις στην αυλή (ελληνική δημόσια παιδεία forever), το διάλειμμα παραμένει ο βασιλιάς της σχολικής διαπαιδαγώγησης. Το άθροισμα των δεκάλεπτων διαλειμμάτων μιας σχολικής ημέρας, έχει να σου μάθει πολύ περισσότερα απ’ ότι η οποιαδήποτε διδακτική ώρα…
Κάποια στιγμή μάλιστα οι ιθύνοντες αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε μια διάσημη παιδοψυχίατρο, την κυρία Χουρδάκη, η όποια, μεγεθύνοντας το αδιέξοδο, αποφάνθηκε ότι "το παιδί όχι απλά είναι μια χαρά, αλλά έχει και μυαλό ξυράφι". Φυσικά η διάγνωση δεν έλυσε το πρόβλημα. Οι γονείς μου σε κάθε συνάντηση με τη δασκάλα άκουγαν τα ίδια "ο Αλέξης έχει ένα μοναδικό μυαλό άλλα η συμπεριφορά του είναι πλέον οριακή, είναι ανυπόφορος". Φαντάζομαι πως η συνέχεια θα ήταν να με είχαν διώξει απο το σχολείο. Κι όμως παρέμεινα στο ίδιο εκπαιδευτικό ίδρυμα μέχρι την τελευταία τάξη του γυμνασίου...Μετά από χρόνια (ίσως και τριάντα!) συνάντησα την παλιά μου δασκάλα την κυρία Καίτη σε μια εκδήλωση. Μιλήσαμε για τα παλιά και θυμηθήκαμε την... διπολική υπόσταση μου ως μαθητή. Μου επανέλαβε πόσο άτακτος και πόσο αδιανόητα επιθετικός γινόμουν. "Όλα αυτά βέβαια τα έκανες επειδή βαριόσουν απελπιστικά", πρόσθεσε. "Και πως και δεν με διώξατε;" τη ρώτησα. Και τότε μου εκμυστηρεύτηκε το "κόλπο" που είχε εφεύρει.Στο βάθος της τάξης η κυρία Καίτη είχε δημιουργήσει έναν μικρό χώρο στον όποιο απαγόρευε στα άλλα παιδιά να πηγαίνουν. Έμενα, παραδόξως , με ενθάρρυνε. Ο χώρος αυτός ήταν γεμάτος εξωσχολικά βιβλία, που δεν είχαν καμία σχέση με τα μαθήματα άλλα ήταν αρκούντως ελκυστικά για ένα παιδί με πρόωρη γνωστική ανάπτυξη όπως εγώ. Όπως ήταν φυσικό αυτός ο χώρος έγινε το απομονωτήριο μου. Με του που άρχιζε το μάθημα πήγαινα εκεί κι έπεφτα με τα μούτρα στο διάβασμα επιτρέποντας στην δασκάλα και στους συμμαθητές μου να συνεχίζουν απερίσπαστοι το δικό τους έργο... Όλα αυτά φυσικά άλλαξαν δραματικά στο γυμνάσιο όταν μπήκε στο παιχνίδι η έννοια παπαγαλία και απο "ιδιοφυΐα" του σχολείου υποβιβάστηκα αυτομάτως σε έναν μέτριο μαθητή του 16.5 -17. Να είναι όμως πάντα καλά η κυρία Καίτη γιατί της οφείλω πολλά: Ουώλτερ Σκοτ, Αλέξανδρο Δουμά, Βικτόρ Ουγκώ και Κάρολο Ντίκενς, διαβάσματα που αργότερα διαμόρφωσαν την αναγνωστική μου αγωγή..." Το τελευταίο βιβλίο του Αλέξη Σταμάτη κυκλοφορεί με τίτλο ‘ΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΕΣ’. Δείτε εδώ περισσότερα για την υπόθεση του βιβλίου.
BACK TO SCHOOL STORIES No 2Διηγείται συντάκτης του Public blog: Εσένα δηλαδή ποιο είναι το αγαπημένο σου μάθημα;"Στην ερώτηση «ποιο είναι το αγαπημένο σου μάθημα», πολλά είναι τα παιδιά που θα απαντήσουν με ειλικρίνεια «η γυμναστική». Ακόμα περισσότερα όμως, θα σου πουν «το διάλειμμα». Παρ’ ότι στα δημόσια σχολεία η ώρα του μαθήματος δεν διαφέρει και πολύ από την ώρα που βγαίνεις στην αυλή (ελληνική δημόσια παιδεία forever), το διάλειμμα παραμένει ο βασιλιάς της σχολικής διαπαιδαγώγησης. Το άθροισμα των δεκάλεπτων διαλειμμάτων μιας σχολικής ημέρας, έχει να σου μάθει πολύ περισσότερα απ’ ότι η οποιαδήποτε διδακτική ώρα…
Tι κάνουν τα παιδιά στο διάλειμμα; Οι «σπασίκλες» διαβάζουν το μάθημα της επόμενης ώρας, οι cool τύποι πάνε στη μη ορατή από τους καθηγητές γωνία της αυλής για τσιγάρο, οι αθλητικοί τύποι παίζουν σουτάκια στη μπασκέτα, οι ερωτιάρηδες ανταλλάζουν φιλιά και σιρόπια με το άλλο τους μισό. Τέλος, στην εποχή του facebook, υπάρχουν κι αυτοί που επικοινωνούν με εξωσχολικούς μέσω inbox. (Αυτοί οι τελευταίοι είναι διαρκώς αφηρημένοι. Μην προσπαθήσεις να τους μιλήσεις, θα χάσεις το χρόνο σου).
Φυσικά, όπως όλα τα όμορφα πράγματα στον μάταιο τούτο κόσμο, το διάλειμμα έχει ένα κακό: τελειώνει νωρίς. Για κάποιους βέβαια (και αυτοί είναι οι καλύτεροι), το διάλειμμα δεν τελειώνει ποτέ. Συνεχίζεται μέχρι το τέλος της μέρας, το τέλος της χρονιάς, το τέλος της ζωής κλπ. Όπως λέει και ο τίτλος ενός δίσκου του Μαχαιρίτσα, «Το διάλειμμα κρατάει δυο ζωές»!
