16 Απριλίου , 2015 • 2 MINS READ
#PublicVinylLovers: Ο Μάριος Ντυπόν σε...33 στροφές!
Περίληψη: Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να είναι frontman σε δύο συγκροτήματα, να δουλεύει κάθε μέρα ανάμεσα...
Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να είναι frontman σε δύο συγκροτήματα, να δουλεύει κάθε μέρα ανάμεσα σε χιλιάδες δίσκους και βινύλια και να μην έχει ακόμα βαρεθεί τη μουσική; Φυσικά και είναι, τουλάχιστον για τον Μάριο Ντυπόν, τον άνθρωπο που εκτός από μέλος των Karma Violens και Lucifer's Child, είναι ο άνθρωπος που στηρίζει καθημερινά με τις γνώσεις του το τμήμα μουσικής, CD, DVD του Public Γλυφάδας! Γι' αυτό, αλλά και με αφορμή την Record Store Day 2015 , καθίσαμε μαζί του και μιλήσαμε για μια μεγάλη αγάπη: το βινύλιο!"Ο Δίσκος Βινυλίου LP (Long Play) ή δίσκος 33 στροφών εισήχθη από την Columbia Records το 1948 και παρέμεινε ο μεγάλος πρωταγωνιστής της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας μέχρι την δεκαετία του 1990. Με την έλευση του ψηφιακού δίσκου (ή αλλιώς cd), οι πωλήσεις των βινυλίων μειωθήκανε κατακόρυφα και οι όλες οι δισκογραφικές εταιρίες γύρισαν την πλάτη τους στον μέχρι τότε μεγάλο πρωταγωνιστή και άρχισαν να δείχνουν το ενδιαφέρον τους στο cd, που άρχισε πολύ γρήγορα να κερδίζει πρόσφορο έδαφος. Τα ράφια των δισκοπωλείων, που κάποτε ήταν γεμάτα με δίσκους βινυλίου από όλα τα μεγάλα ονόματα της εγχώριας και της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, ξαφνικά άρχισαν να γεμίζουν με του «μικρούς» ψηφιακούς δίσκους. Η μεγάλη «επανάσταση» μόλις ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με την καθιέρωση του download, την «συμπιεσμένη» μουσική και το στικάκια, στα οποία άνθρωποι από κάθε πλευρά του πλανήτη, προσπαθούσαν να χωρέσουν ολοένα και περισσότερη ελληνική και ξένη μουσική σε ένα τόσο δα μικρό αντικείμενο. Μπορεί να ήταν όλα πια τόσο εύκολα, και με το πάτημα ενός κουμπιού να είχες όποια μουσική θέλεις, να ξεχνούσες τι σημαίνει «αγοράζω τον αγαπημένο μου καλλιτέχνη», αλλά γρήγορα όλη αυτή η νέα τάση άρχισε να κουράζει και ο κόσμος να γυρίζει πάλι στα βινύλια και να επιζητά να δει τον αγαπημένο του καλλιτέχνη να φιγουράρει σε εξώφυλλο δίσκου. Και δεν χρειάζεται να αναρωτηθεί κανείς γιατί έγινε αυτή η μεγάλη στροφή. Πολλά από τα εξώφυλλα των βινυλίων, με το σχετικά μεγάλο τους μέγεθος (31x31 cm) φιλοξένησαν διάφορα έργα τέχνης, μερικά από τα οποία έχουν μείνει στην ιστορία του (όπως το The Dark Side of the Moon των Pink Floyd ή το Cheap Thrills της Janis Joplin), κάτι που δεν ήταν εφικτό να γίνει στα εξώφυλλα των cd. Από την άλλη, οι εραστές της μουσικής άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι μπορεί το download να ήταν το νέο τεχνολογικό επίτευγμα που μπορεί να κέρδιζε πόντους έναντι του βινυλίου, στο θέμα της εύκολης, γρήγορης και οικονομικής λύσης, αλλά «έχανε» στο θέμα του ρομαντισμού. Η «ιερή» αυτή στιγμή, που ο δίσκος έβγαινε από την θήκη (η αλλιώς φάκελο) και έμπαινε την βελόνα του πικάπ για να ακουστεί το μικρό γρατσούνισμα -σημάδι ότι το μουσικό ταξίδι μόλις ξεκινάει- έχει μείνει χαραγμένη στις καρδιές και στην μνήμη των απανταχού μουσικόφιλων και των εραστών της μουσικής και δεν μπόρεσε ποτέ να βγει και αντικατασταθεί από κανένα νέο τεχνολογικό επίτευγμα. Και ευτυχώς!Χρόνια πολλά στο βινύλιο. Χρόνια πολλά στην μουσική." 
Καλύτερες νέες κυκλοφοριές σε βινύλιο :
Καλύτερες νέες κυκλοφοριές σε βινύλιο :- Steven Wilson : Hand.Cannot.Erase
- Death Grips : Fashion Week
- Björk : Vilnicura
- Enslaved : In Times
- Jake Xerxes Fussell : Jake Xerxes Fussel