16 Ιουνίου , 2015 • 4 MINS READ
Το δάκρυ του έρωτα: Ένα μεθυστικό μυθιστόρημα
Περίληψη: Όσο κι αν αγαπάμε τη ζωή στην πόλη, όλοι μας κατά βάθος έχουμε αυτήν τη "ρουστίκ"...
Όσο κι αν αγαπάμε τη ζωή στην πόλη, όλοι μας κατά βάθος έχουμε αυτήν τη "ρουστίκ" πλευρά που παραμένει σε αδράνεια και με κάθε μικρή επίσκεψη στο χωριό ή την εξοχή ξαφνικά ξυπνάει και ψάχνει για οτιδήποτε σχετίζεται με τη φύση. Με κάθε τέτοια αφύπνιση, λοιπόν, βρισκόμαστε ολοένα και πιο γοητευμένοι από την παράδοση και καθετί που συναντάμε μας φαίνεται ότι κρύβει μια δική του μυστική ιστορία που περιμένει να την ανακαλύψουμε. 
Κάπως έτσι πρέπει να συνέβη και με δύο πολλά υποσχόμενους συγγραφείς, τη Λία Ζώτου και το Θοδωρή Καραγεωργίου. Οι δυο τους, μετά από την επιτυχημένη συνεργασία τους στο μυθιστόρημα "Σαν τα φύλλα του καπνού", αποφάσισαν να ενώσουν ξανά τις συγγραφικές τους δυνάμεις και το αποτέλεσμα είναι...μεθυστικό! Και δεν το λέμε τυχαία αυτό, αφού στο "Δάκρυ του έρωτα", όπως είναι ο τίτλος του βιβλίου, με φόντο τους ατελείωτους αμπελώνες και τα οινοποιεία, τους γευσιγνώστες και το μεθυστικό άρωμα του κατακόκκινου κρασιού, ξεδιπλώνεται μια ιστορία γεμάτη αγάπη, πάθος, εκδίκηση, δάκρυα και έρωτα! Και ποιοι θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι ξεναγοί σ' αυτό το ταξίδι από τους ίδιους τους εμπνευστές του; Γι' αυτό και ζητήσαμε από τη Λία Ζώτου και το Θοδωρή Καραγεωργίου να μας δώσουν μια... γεύση από την ιστορία που κρύβεται πίσω από τη δημιουργία του νέου τους μυθιστορήματος!"Αχ, αυτή η ύπαιθρος της πατρίδας μας, γλυκιά, μαγική, μοναδική... αγαπημένη!Βάζοντας τελεία στα Φύλλα του καπνού, το μυαλό και των δυο μας συνέχισε πεισματικά να περιφέρεται σε παλιά χωριά, σε δρόμους χωμάτινους, σε παραδοσιακές καλλιέργειες, σε σπίτια φτιαγμένα από πέτρα...
Και τότε, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρούμε το λιμανάκι της ψυχής μας, ήρθε το αμπέλι για να μας δείξει τον δρόμο, να μας κατευθύνει και να μας οδηγήσει πιστά στη νέα μας ιστορία.Με μεγάλη σιγουριά θα λέγαμε πως ένα από τα πιο εκπληκτικά θαύματα που μας προσφέρει τόσο απλόχερα η Μάνα Γη, είναι αυτό της γέννησης του οίνου. Μία αέναη φροντίδα, ένα πάντρεμα της φύσης και του πολυμήχανου ανθρώπινου νου εδώ και πολλά χρόνια μας έχει προσφέρει μια απόλαυση που ευφραίνει την καρδιά και το μυαλό μας. Ένα ποτήρι κρασί, μία καλή παρέα κι ένα «στην υγειά μας», μας φτάνει και μας περισσεύει για να γεμίσουμε τις καρδιές μας με ευτυχία. Άρρηκτος δεσμός για τον λαό μας, εικόνα που θα συνοδεύει τις χαρές μας για μια ζωή.Δεν είναι τυχαία η μεγάλη αγάπη που συνδέει τους αμπελουργούς με τα κλίματά τους. Η έγνοια που διαποτίζει την κάθε τους πράξη, είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι από αυτούς τα αποκαλούν «παιδιά τους». Η αρχή του δεσίματος γίνεται με το φύτεμα της ρίζας του αμπελιού, συνεχίζεται με το προσεκτικό «πρώτο» κλάδεμα και τελειώνει σαν βλέπουν τα «δάκρυα» των αμπελιών κάθε που παίρνει να μαλακώνει ο καιρός και τη νέα ζωή να ξεπηδά από τις κληματίδες. Τότε γεμίζουν από χαρά και δίνουν υπόσχεση βαριά στον εαυτό τους για την καλύτερη σοδειά!Μόλις τα κλίματα «δέσουν» και οι καρποί ωριμάσουν, έρχεται η ώρα του τρύγου. Ο γλυκός μούστος περιμένει καρτερικά την ίδια τη φύση, που με τον δικό της τρόπο, έτσι όπως μονάχα αυτή ξέρει, συντελεί ώστε με θαυμαστό τρόπο να μετατρέψει, να ζυμώσει υπομονετικά τον χυμό των σταφυλιών και να μας δώσει το κατακόκκινο κρασί! Κρύβει μέσα της κάτι το μυσταγωγικό τούτη η μεταμόρφωση, κρύβει μέσα της έμπνευση μοναδική, κι όποιος την παρακολουθήσει από κοντά είναι αδύνατον να τον αφήσει ανεπηρέαστο.
Αυτό ακριβώς συνέβη και με εμάς. Μας ταξίδεψε ο κύκλος του κρασιού, μας μάγεψε, μας έδωσε έμπνευση και δύναμη για να γράψουμε το νέο μας βιβλίο. Κι ενώ συλλέγαμε διάφορες πληροφορίες για την καλλιέργεια του αμπελιού και την μετέπειτα επεξεργασία του μούστου, συναντήσαμε τελείως απρόσμενα έναν παλαίμαχο οινοπαραγωγό, που με μεγάλη μαεστρία μας ξεδίπλωσε τη πολυετή σοφία του στα θέματα της οινολογίας. Μας μίλησε για τη μακραίωνη τεχνική του, που ήρθε ατόφια από την καρδιά του Πόντου, μας μετέδωσε την αγάπη που έτρεφε για τα «παιδιά» του, όπως αποκαλούσε τον αμπελώνα του και στο τέλος, βγάζοντας ένα κιτρινισμένο μικρό κομμάτι χαρτιού, με βρεγμένα μάτια, μας εξομολογήθηκε πως μέσα εκεί κρύβεται ολόκληρη η πηγή, το μυστικό της ευδαιμονίας του!Ασφαλώς και το περιεχόμενό του δεν μας το αποκάλυψε, όμως ο σπόρος είχε ήδη πέσει και η ιστορία είχε αρχίσει να πλάθει τους πρωταγωνιστές. Κάθε λέξη που γραφόταν μας έδενε όλο και πιο σφιχτά με τους ήρωες. Νιώθαμε την αγωνία και τον πόνο τους, το μίσος και τον έρωτα να κατακλύζει κάθε πτυχή του εαυτού τους.Το μεθυστικό πάντρεμα ενός μακρινού παρελθόντος με το σήμερα, μονάχα ευλογία, αγάπη και ατελείωτη ευτυχία μας πρόσφερε. Δίδαγμα ζωής, γεμάτο πεθυμιά. Έχοντας για πυξίδα το κατακόκκινο μπρούσκο κρασί να μας γεμίζει απίστευτες συγκινήσεις, ξεκινήσαμε έναν περίπατο μέσα σε αλλοτινές εξοχές που μεμιάς μας κέρδισε, μας συνεπήρε το μυαλό και την καρδιά..."Λία Ζώτου και Θοδωρής Καραγεωργίου Το νέο μυθιστόρημα της Λίας Ζώτου και του Θοδωρή Καραγεωργίου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός και θα το βρείτε εδώ! Μια γεύση από "Το δάκρυ του έρωτα" μπορείτε να πάρετε και στο παρακάτω βίντεο!
Κάπως έτσι πρέπει να συνέβη και με δύο πολλά υποσχόμενους συγγραφείς, τη Λία Ζώτου και το Θοδωρή Καραγεωργίου. Οι δυο τους, μετά από την επιτυχημένη συνεργασία τους στο μυθιστόρημα "Σαν τα φύλλα του καπνού", αποφάσισαν να ενώσουν ξανά τις συγγραφικές τους δυνάμεις και το αποτέλεσμα είναι...μεθυστικό! Και δεν το λέμε τυχαία αυτό, αφού στο "Δάκρυ του έρωτα", όπως είναι ο τίτλος του βιβλίου, με φόντο τους ατελείωτους αμπελώνες και τα οινοποιεία, τους γευσιγνώστες και το μεθυστικό άρωμα του κατακόκκινου κρασιού, ξεδιπλώνεται μια ιστορία γεμάτη αγάπη, πάθος, εκδίκηση, δάκρυα και έρωτα! Και ποιοι θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι ξεναγοί σ' αυτό το ταξίδι από τους ίδιους τους εμπνευστές του; Γι' αυτό και ζητήσαμε από τη Λία Ζώτου και το Θοδωρή Καραγεωργίου να μας δώσουν μια... γεύση από την ιστορία που κρύβεται πίσω από τη δημιουργία του νέου τους μυθιστορήματος!"Αχ, αυτή η ύπαιθρος της πατρίδας μας, γλυκιά, μαγική, μοναδική... αγαπημένη!Βάζοντας τελεία στα Φύλλα του καπνού, το μυαλό και των δυο μας συνέχισε πεισματικά να περιφέρεται σε παλιά χωριά, σε δρόμους χωμάτινους, σε παραδοσιακές καλλιέργειες, σε σπίτια φτιαγμένα από πέτρα...Και τότε, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρούμε το λιμανάκι της ψυχής μας, ήρθε το αμπέλι για να μας δείξει τον δρόμο, να μας κατευθύνει και να μας οδηγήσει πιστά στη νέα μας ιστορία.Με μεγάλη σιγουριά θα λέγαμε πως ένα από τα πιο εκπληκτικά θαύματα που μας προσφέρει τόσο απλόχερα η Μάνα Γη, είναι αυτό της γέννησης του οίνου. Μία αέναη φροντίδα, ένα πάντρεμα της φύσης και του πολυμήχανου ανθρώπινου νου εδώ και πολλά χρόνια μας έχει προσφέρει μια απόλαυση που ευφραίνει την καρδιά και το μυαλό μας. Ένα ποτήρι κρασί, μία καλή παρέα κι ένα «στην υγειά μας», μας φτάνει και μας περισσεύει για να γεμίσουμε τις καρδιές μας με ευτυχία. Άρρηκτος δεσμός για τον λαό μας, εικόνα που θα συνοδεύει τις χαρές μας για μια ζωή.Δεν είναι τυχαία η μεγάλη αγάπη που συνδέει τους αμπελουργούς με τα κλίματά τους. Η έγνοια που διαποτίζει την κάθε τους πράξη, είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι από αυτούς τα αποκαλούν «παιδιά τους». Η αρχή του δεσίματος γίνεται με το φύτεμα της ρίζας του αμπελιού, συνεχίζεται με το προσεκτικό «πρώτο» κλάδεμα και τελειώνει σαν βλέπουν τα «δάκρυα» των αμπελιών κάθε που παίρνει να μαλακώνει ο καιρός και τη νέα ζωή να ξεπηδά από τις κληματίδες. Τότε γεμίζουν από χαρά και δίνουν υπόσχεση βαριά στον εαυτό τους για την καλύτερη σοδειά!Μόλις τα κλίματα «δέσουν» και οι καρποί ωριμάσουν, έρχεται η ώρα του τρύγου. Ο γλυκός μούστος περιμένει καρτερικά την ίδια τη φύση, που με τον δικό της τρόπο, έτσι όπως μονάχα αυτή ξέρει, συντελεί ώστε με θαυμαστό τρόπο να μετατρέψει, να ζυμώσει υπομονετικά τον χυμό των σταφυλιών και να μας δώσει το κατακόκκινο κρασί! Κρύβει μέσα της κάτι το μυσταγωγικό τούτη η μεταμόρφωση, κρύβει μέσα της έμπνευση μοναδική, κι όποιος την παρακολουθήσει από κοντά είναι αδύνατον να τον αφήσει ανεπηρέαστο.Αυτό ακριβώς συνέβη και με εμάς. Μας ταξίδεψε ο κύκλος του κρασιού, μας μάγεψε, μας έδωσε έμπνευση και δύναμη για να γράψουμε το νέο μας βιβλίο. Κι ενώ συλλέγαμε διάφορες πληροφορίες για την καλλιέργεια του αμπελιού και την μετέπειτα επεξεργασία του μούστου, συναντήσαμε τελείως απρόσμενα έναν παλαίμαχο οινοπαραγωγό, που με μεγάλη μαεστρία μας ξεδίπλωσε τη πολυετή σοφία του στα θέματα της οινολογίας. Μας μίλησε για τη μακραίωνη τεχνική του, που ήρθε ατόφια από την καρδιά του Πόντου, μας μετέδωσε την αγάπη που έτρεφε για τα «παιδιά» του, όπως αποκαλούσε τον αμπελώνα του και στο τέλος, βγάζοντας ένα κιτρινισμένο μικρό κομμάτι χαρτιού, με βρεγμένα μάτια, μας εξομολογήθηκε πως μέσα εκεί κρύβεται ολόκληρη η πηγή, το μυστικό της ευδαιμονίας του!Ασφαλώς και το περιεχόμενό του δεν μας το αποκάλυψε, όμως ο σπόρος είχε ήδη πέσει και η ιστορία είχε αρχίσει να πλάθει τους πρωταγωνιστές. Κάθε λέξη που γραφόταν μας έδενε όλο και πιο σφιχτά με τους ήρωες. Νιώθαμε την αγωνία και τον πόνο τους, το μίσος και τον έρωτα να κατακλύζει κάθε πτυχή του εαυτού τους.Το μεθυστικό πάντρεμα ενός μακρινού παρελθόντος με το σήμερα, μονάχα ευλογία, αγάπη και ατελείωτη ευτυχία μας πρόσφερε. Δίδαγμα ζωής, γεμάτο πεθυμιά. Έχοντας για πυξίδα το κατακόκκινο μπρούσκο κρασί να μας γεμίζει απίστευτες συγκινήσεις, ξεκινήσαμε έναν περίπατο μέσα σε αλλοτινές εξοχές που μεμιάς μας κέρδισε, μας συνεπήρε το μυαλό και την καρδιά..."Λία Ζώτου και Θοδωρής Καραγεωργίου Το νέο μυθιστόρημα της Λίας Ζώτου και του Θοδωρή Καραγεωργίου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός και θα το βρείτε εδώ! Μια γεύση από "Το δάκρυ του έρωτα" μπορείτε να πάρετε και στο παρακάτω βίντεο!