19 Δεκεμβρίου , 2014 • 3 MINS READ
Θοδωρής Παπαθεοδώρου: «Ζωές του Φθινοπώρου".
Περίληψη: "Πόση ελπίδα γεννάει ένα Φθινόπωρο; Πόση ελπίδα χρειάζονται οι ζωές για ν’ ανασάνουν; Πόση ελπίδα,...
"Πόση ελπίδα γεννάει ένα Φθινόπωρο; Πόση ελπίδα χρειάζονται οι ζωές για ν’ ανασάνουν; Πόση ελπίδα, μα και πόση απελπισία μπορεί να κρύβουν κάποιες «Ζωές του Φθινοπώρου»; Υπήρχε μια εποχή, όχι πολλά χρόνια πριν, που οι άνθρωποι δεν θεωρούσαν αυτονόητα ούτε τα ελάχιστα. Που πάλευαν καθημερινά στους δρόμους και στις φάμπρικες με μόχθο ασύλληπτο για τις δικές μας συνήθειες, με ευκολίες ανύπαρκτες ακόμη και για τα αυτονόητα. Μα εκείνη η εποχή, τα σίξτις όπως είναι της μοδός να λέγονται, η εποχή της δεκαετίας του ’60 όπως προτιμώ εγώ στη γλώσσα μας, είχε κάτι πολύτιμο που πολύ απουσιάζει σήμερα απ’ τις ζωές μας. Την ελπίδα.Η πατρίδα κι ο λαός μας μόλις είχαν βγει από μια οδυνηρή δεκαετία Κατοχής και Εμφυλίου, ο κόσμος ζοριζόταν και ν’ ανασάνει ακόμη στην αρχή, πόσο μάλλον να κατασιγάσει τους φόβους του και ν’ αναστήσει τα παιδιά του. Μια δεκαετία μετά, μπαίνοντας στο 1960, η οικονομία είχε κάπως βελτιωθεί, οι στοιχειώδεις ανάγκες είχαν ικανοποιηθεί κι οι άνθρωποι ατένιζαν με πιο ανέφελες ψυχές τα χρόνια που έρχονταν, με πίστη κι ελπίδα, παρά τις δυσκολίες της βιοπάλης. Κάθε μέρα λίγο ψηλότερα, κάθε μέρα ένα σκαλί πιο πάνω. Μεγάλο απάγκιο για την καρδιά ετούτη η πίστη, μεγάλη δύναμη για τον ίδιο τον άνθρωπο.
Υπήρχε μια εποχή, όχι πολλά χρόνια πριν, που οι μεγαλύτεροι από εμάς τη γνώρισαν από τα παιδικά τους χρόνια κι οι νεότεροι από τις ασπρόμαυρες ταινίες, μα όλοι γοητευτήκαμε απ’ την απλότητα και την αθωότητά της. Μια εποχή που οι χωμάτινες αλάνες γέμιζαν τις γειτονιές με κουρεμένα κεφάλια και αλαλαγμούς, που η αίσθηση της καψαλισμένης σκόνης μπλέκονταν αξεδιάλυτα με τις σκιές των νεραντζιών στους δρόμους, που τα χέρια των κυράδων περνιόνταν σχολαστικά με κολόνια λεμόνι για να φύγει μακριά η μυρωδιά των τσιγαρισμένων κρεμμυδιών πριν βγουν στα κεφαλόσκαλα και στα μπαλκόνια τους για να χαρούν τις ανάσες του δειλινού.Δρόμοι κι άνθρωποι μιας Αθήνας και μιας Ελλάδας που έχει πια χαθεί, νοσταλγικοί και γλυκόπικροι, άλλοτε τρυφεροί άλλοτε σκαιοί, πολλές φορές μονιασμένοι κι άλλες αναπόφευκτα διαιρεμένοι. Μια ν’ αγκαλιάζονται και μια να κατατρέχουν ο ένας τον άλλον, βιοπάλη και μόχθος, αγκαλιές και χαμόγελα, μα και κυνηγητά και φυλακίσεις κι εξορίες. Ένα κουβάρι με τους φίλους και τους γειτόνους, μα και με τους χαφιέδες και τους τραμπούκους, θεατρίνοι της ζωής στις συνοικίες των ονείρων και στις φάμπρικες της βιοπάλης, ήρωες που μοιάζουν τόσο μακρινοί, μα και τόσο γνώριμοι, τόσο αγαπημένοι.Κουρασμένος από τούτη τη γονατισμένη αλγεινή εποχή που ζούμε χρόνια τώρα, αλλά κι από εκείνες που είχαν προηγηθεί, εποχές του έξαλλου ατομισμού, της αρπαχτής, του λουλουδοπόλεμου και της τζάμπα μαγκιάς, αυτό τον αλλοτινό κόσμο γύρευα για ν’ ακουμπήσω το βλέμμα και τη σκέψη μου. Σ’ αυτό τον κόσμο τον μικρό κι ανθρώπινο γύρεψα να στήσω τους ήρωες του νέου βιβλίου μου «Ζωές του Φθινοπώρου».Ένα μυθιστόρημα σαν παλιό ελληνικό σινεμά … Για μια άλλη Αθήνα, για μια άλλη εποχή… Γρατζουνισμένη, φθαρμένη, δύσκολη, μα κι ανυπόφορα νοσταλγική…"Θοδωρής Παπαθεοδώρου 
Το βιβλίο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου «Ζωές του Φθινοπώρου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός και θα το βρείτε εδώ. Ο συγγραφέας γεννήθηκε στα Δίκαια του Έβρου και κατοικεί στην Αθήνα. Έχει δημοσιεύσει δώδεκα μυθιστορήματα ενηλίκων, ένα νεανικό μυθιστόρημα και δύο βιβλία για παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας, ενώ έχει συμμετάσχει σε δύο συλλογές διηγημάτων. Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή σεναρίων και θεατρικών έργων. Το μυθιστόρημά του ΟΙ ΕΦΤΑ ΟΥΡΑΝΟΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ τιμήθηκε με το Βραβείο Σύγχρονου Ελληνικού Μυθιστορήματος, ενώ ΤΟ ΑΣΤΡΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ με το Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης 2003-2004 στα πλαίσια του 20ού Πανελλήνιου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας. Επίσης, το μυθιστόρημα ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών – ΕΚΕΒΙ 2010, και το ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ υποψήφιο για το ίδιο βραβείο το 2012, όπου και κατέλαβε τη δεύτερη θέση στις ψήφους των αναγνωστών και των Λεσχών Ανάγνωσης.
Υπήρχε μια εποχή, όχι πολλά χρόνια πριν, που οι μεγαλύτεροι από εμάς τη γνώρισαν από τα παιδικά τους χρόνια κι οι νεότεροι από τις ασπρόμαυρες ταινίες, μα όλοι γοητευτήκαμε απ’ την απλότητα και την αθωότητά της. Μια εποχή που οι χωμάτινες αλάνες γέμιζαν τις γειτονιές με κουρεμένα κεφάλια και αλαλαγμούς, που η αίσθηση της καψαλισμένης σκόνης μπλέκονταν αξεδιάλυτα με τις σκιές των νεραντζιών στους δρόμους, που τα χέρια των κυράδων περνιόνταν σχολαστικά με κολόνια λεμόνι για να φύγει μακριά η μυρωδιά των τσιγαρισμένων κρεμμυδιών πριν βγουν στα κεφαλόσκαλα και στα μπαλκόνια τους για να χαρούν τις ανάσες του δειλινού.Δρόμοι κι άνθρωποι μιας Αθήνας και μιας Ελλάδας που έχει πια χαθεί, νοσταλγικοί και γλυκόπικροι, άλλοτε τρυφεροί άλλοτε σκαιοί, πολλές φορές μονιασμένοι κι άλλες αναπόφευκτα διαιρεμένοι. Μια ν’ αγκαλιάζονται και μια να κατατρέχουν ο ένας τον άλλον, βιοπάλη και μόχθος, αγκαλιές και χαμόγελα, μα και κυνηγητά και φυλακίσεις κι εξορίες. Ένα κουβάρι με τους φίλους και τους γειτόνους, μα και με τους χαφιέδες και τους τραμπούκους, θεατρίνοι της ζωής στις συνοικίες των ονείρων και στις φάμπρικες της βιοπάλης, ήρωες που μοιάζουν τόσο μακρινοί, μα και τόσο γνώριμοι, τόσο αγαπημένοι.Κουρασμένος από τούτη τη γονατισμένη αλγεινή εποχή που ζούμε χρόνια τώρα, αλλά κι από εκείνες που είχαν προηγηθεί, εποχές του έξαλλου ατομισμού, της αρπαχτής, του λουλουδοπόλεμου και της τζάμπα μαγκιάς, αυτό τον αλλοτινό κόσμο γύρευα για ν’ ακουμπήσω το βλέμμα και τη σκέψη μου. Σ’ αυτό τον κόσμο τον μικρό κι ανθρώπινο γύρεψα να στήσω τους ήρωες του νέου βιβλίου μου «Ζωές του Φθινοπώρου».Ένα μυθιστόρημα σαν παλιό ελληνικό σινεμά … Για μια άλλη Αθήνα, για μια άλλη εποχή… Γρατζουνισμένη, φθαρμένη, δύσκολη, μα κι ανυπόφορα νοσταλγική…"Θοδωρής Παπαθεοδώρου Το βιβλίο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου «Ζωές του Φθινοπώρου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός και θα το βρείτε εδώ. Ο συγγραφέας γεννήθηκε στα Δίκαια του Έβρου και κατοικεί στην Αθήνα. Έχει δημοσιεύσει δώδεκα μυθιστορήματα ενηλίκων, ένα νεανικό μυθιστόρημα και δύο βιβλία για παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας, ενώ έχει συμμετάσχει σε δύο συλλογές διηγημάτων. Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή σεναρίων και θεατρικών έργων. Το μυθιστόρημά του ΟΙ ΕΦΤΑ ΟΥΡΑΝΟΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ τιμήθηκε με το Βραβείο Σύγχρονου Ελληνικού Μυθιστορήματος, ενώ ΤΟ ΑΣΤΡΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ με το Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης 2003-2004 στα πλαίσια του 20ού Πανελλήνιου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας. Επίσης, το μυθιστόρημα ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών – ΕΚΕΒΙ 2010, και το ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ υποψήφιο για το ίδιο βραβείο το 2012, όπου και κατέλαβε τη δεύτερη θέση στις ψήφους των αναγνωστών και των Λεσχών Ανάγνωσης.