21 Ιουλίου , 2016 • 3 MINS READ
Ένα αλλιώτικο ταξίδι: Διάβασε την αδημοσίευτη ιστορία της Άννας Γαλανού!
Περίληψη: "Τότε που τραγουδούσαν οι Θεοί", "Σμαράγδι στην βροχή" είναι μερικά απο τα βιβλία της αγαπημένης...
"Τότε που τραγουδούσαν οι Θεοί", "Σμαράγδι στην βροχή" είναι μερικά απο τα βιβλία της αγαπημένης μας συγγραφέως Άννας Γαλανού. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πεζά του Ηρακλείου Κρήτης. Σπούδασε Οικονομικά και ασχολήθηκε με τη Διαφήμιση και το σχεδιασμό εντύπων. Από μικρή ηλικία ξεκίνησε να γράφει στην αρχή μικρά έμμετρα ποιήματα και αργότερα διηγήματα και άλλα είδη πεζού λόγου. Στην Α’ Λυκείου απέσπασε το πρώτο Παγκρήτιο βραβείο για τη συγγραφή κειμένου της για το βιβλίο Αναφορά στο Γκρέκο του Νίκου Καζαντζάκη και 2 χρόνια αργότερα, στην Γ’ Λυκείου κέρδισε το πρώτο Πανελλήνιο βραβείο αποφοίτων Λυκείου, με τη μελέτη που έκανε συνολικά πάνω στο έργο του Καζαντζάκη.Τα Public και οι εκδόσεις Διόπτρα (δείτε τι μας είπαν οι συγγραφείς για τον εκδότη του μήνα) παραχώρησαν στο Public Blog ένα αδημοσίευτο κείμενο της Άννας Γαλανού.Το ξυπνητήρι έδειχνε 6 όταν άνοιξε τα μάτια της και σε πέντε λεπτά πέταγε. Θα έχανε το αεροπλάνο. Το πρόλαβε τελικά; Πώς της συμπεριφέρθηκαν οι συνεπιβάτες της στο αεροπλάνο; Έφτασε στην Αβάνα ή έμεινε ένα ανεκπλήρωτο όνειρο αυτο το ταξίδι;Θες να μάθεις την συνέχεια της ιστορίας της; Απλά συνέχισε να διαβάζεις."Το ξυπνητήρι έδειχνε έξι, όταν άνοιξα τα μάτια μου και τρομαγμένη το πήρα στα χέρια μου. Μα πώς; Δεν είχε χτυπήσει; Μάλλον όχι! Το κοίταξα με μίσος κι ύστερα το πέταξα κάτω και σηκώθηκα άρον άρον.Κάτι ανάλογο μου είχε συμβεί και στο παρελθόν με αποτέλεσμα να χάσω και την πτήση και τα εισιτήρια, όμως δεν είχα βάλει μυαλό. Καλά να πάθω λοιπόν που δεν προγραμμάτισα το κινητό μου, για να είμαι σίγουρη. Παραδοσιακή, βλέπετε, πάντα! Μέμφθηκα για ακόμη μια φορά τον εαυτό μου καθώς ντυνόμουν γρήγορα και ταυτόχρονα πέταγα αλόγιστα στο σακ βουαγιάζ ό,τι έβρισκα μπροστά μου. Θα προλάβαινα το αεροπλάνο; Θα έβριζα θεούς και δαίμονες, θα ήμουν άρρωστη για όλο τον επόμενο μήνα, θα έκλαιγα τα χρήματα που είχα προπληρώσει στην αεροπορική; Όλα αυτά σκεφτόμουν με αγωνία και κλότσησα το φωσφορίζον ρολόι που, μάλλον από ντροπή, έκανε ένα μοναδικό γκελ και χώθηκε αλαφιασμένο κάτω από το κρεβάτι.Το αεροπλάνο αναχωρούσε ακριβώς σε πενήντα πέντε λεπτά, από την ώρα που έλυσα το χειρόφρενο και χύθηκα σαν μαινόμενος ταύρος στην παραλιακή.Ήμουν η τελευταία που επιβιβάστηκε στην πτήση και ήδη τους είχα καθυστερήσει δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά. Οι περισσότεροι μάλιστα μόλις με είδαν να καταφτάνω καταϊδρωμένη μου έκαναν απαξιωτικές γκριμάτσες.Ευτυχώς που ήδη είχα κάνει τσεκ ιν από τον υπολογιστή μου, διαφορετικά θα έμενα και πάλι εκτός, να κουνώ με δακρυσμένα μάτια το γνωστό μαντίλι!Κάθισα στη θέση μου και περίμενα ν’ ακούσω αμέσως τους κινητήρες να ξεκινούν και το αεροπλάνο να ρολάρει στην αρχή και να απογειώνεται στη συνέχεια.Ήμουν ευτυχισμένη, τρισευτυχισμένη θα έλεγα. Πρώτη φορά θα έκανα ένα τόσο μακρινό ταξίδι με πολλές ενδιάμεσες στάσεις –λατρεμένη απόλαυση αυτό, αφού κάθε στάση είχε και τη μυρωδιά της χώρας– μέχρι το αεροπλάνο να προσγειωθεί στην Αβάνα!Κούβα λοιπόν… Η χώρα του μάμπο, της ρούμπα, του τσα τσα και του μοχίτο. Η χώρα με τις αποικιακές επαύλεις κολλημένες στις παράγκες και στα υπερσύγχρονα κτίρια, η χώρα με τις μεγαλύτερες αντιθέσεις στον κόσμο. Πούρα, μαράκες, ρόπα βιέχα, χορός στον δρόμο, μαγιοουακάν, διάφανες θάλασσες. Η χώρα όπου σχεδόν τίποτα δεν είναι απαγορευμένο, όπου ο ύπνος και τα ωράρια αποτελούν μικρή λεπτομέρεια της ζωής και κανείς δεν τους δίνει την παραμικρή σημασία.Οι επιβάτες ανήσυχοι που το αεροπλάνο παρέμενε ακόμη κολλημένο στο έδαφος, έψαχναν με αγωνία τις αεροσυνοδούς, όπου κι εκείνες το ίδιο απορημένες δεν ήξεραν τι να τους απαντήσουν. Κι ύστερα… Από τα μεγάφωνα ακούσαμε τον πιλότο να μας ενημερώνει ότι η πτήση ματαιώνεται για τεχνικούς λόγους και ότι μπορούσαμε να περάσουμε από τα γραφεία της εταιρείας για να μας επιστραφούν τα χρήματά μας.«Εσύ φταις που καθυστέρησες την πτήση, εσύ φταις που ματαιώθηκαν όλα», μου είπε στην αρχή η κυρία που καθόταν δίπλα μου, βγαλμένη λες από αναγεννησιακό πίνακα του 16ου αιώνα.«Εσύ φταις. Αν ερχόσουν στην ώρα σου, θα πετούσαμε τώρα», τη σιγόνταραν και οι άλλοι που είχαν σηκωθεί αγριεμένοι και με έδειχναν με το δάχτυλο.«Εσύ, εσύ, εσύ…» φώναζε πια όλο το αεροπλάνο, όταν ένας καθαρός και διαπεραστικός ήχος τους έκανε όλους να βουβαθούν. Έντρομη κοίταξα τριγύρω μα δεν έβλεπα κανέναν. Πού είχαν πάει ξαφνικά όλοι; Εξαφανίστηκαν;Ο διαπεραστικός ήχος συνέχιζε απτόητος τον μονότονο θόρυβο που έκανε… κι εγώ επιτέλους άνοιξα τα μάτια μου. Κοίταξα αλαφιασμένη τριγύρω, ενώ δίπλα μου το ξυπνητήρι βογκούσε που δεν του έδινα καμία σημασία.Πέντε το πρωί... κι εγώ πέταγα για την Αβάνα σε δύο ώρες! Ίσα που προλάβαινα να φτάσω έγκαιρα στο αεροδρόμιο… ίσα!"Άννα ΓαλανούΒρες το καινούργιο βιβλίο της Άννας Γαλανού που κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Διόπτρα.