Ο ονειροπόλος Στέφαν Τσβάιχ

"Ο Στέφαν Τσβάιχ γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1881, στην Βιέννη. Ήταν γιος του Μόριτς Τσβάιχ, πλούσιου Εβραίου υφασματοβιομηχάνου και της Ίντα Μπρετάουερ, κόρη ιουδαϊκής οικογένειας τραπεζιτών. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, όπου το 1904 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα με διατριβή στη φιλοσοφία του Ιππολύτου Ταϊν. Η εβραϊκή θρησκεία ελάχιστα επηρέασε την οικογενειακή ζωή και τη μόρφωσή του. «Η μητέρα και ο πατέρας μου ήταν εβραϊκής καταγωγής μόνο στα χαρτιά», δήλωσε αργότερα σε μια συνέντευξη. Ωστόσο ο ίδιος δεν αποκήρυξε την εβραϊκή πίστη του και έγραψε επανειλημμένως άρθρα σχετικά με την εβραϊκή ζωή. Στην ιστορία της λογοτεχνίας κατέχει μια σημαντική θέση κυρίως για τις βιογραφίες ιστορικών προσωπικοτήτων που συνέγραψε, επηρεασμένος πάντα από τις ψυχαναλυτικές θεωρίες του φίλου του Ζίγκμουντ Φρόυντ. Τα πορτραίτα των Αμέρικο Βεσπούτσι, Μαγγελάνου, Μαρίας Αντουανέτας, Μαρίας Στιούαρτ, Ονορέ Ντε Μπαλζάκ, Φίοντορ Ντοστογιέφσκι και Φρειδερίκου Νίτσε, διαβάστηκαν πολύ και στη χώρα μας. Έπασχε από μανία καταδίωξης και πίστευε ότι αποτελεί προσωπικό στόχο του Χίτλερ. Υπήρξε ένας από τους πιο συνεπείς αντιφασίστες και περιπλανήθηκε σε διάφορες χώρες του κόσμου όταν πήρε την εξουσία ο Χίτλερ στη Γερμανία. Από την εποχή του μεσοπολέμου πίστευε στην ιδέα της ενωμένης Ευρώπης υπό κεντρική διακυβέρνηση. Τον Αύγουστο του 1941 ο μακροχρονίως αυτοεξόριστος - λόγω της φονικής επέλασης του ναζισμού, εγκαταλείπει το ενοικιασμένο σπίτι στη Νέα Υόρκη, όπου ολοκλήρωσε τη διάσημη πλέον αυτοβιογραφία του «Ο κόσμος του χθες», και ταξιδεύει για τελευταία φορά στη Βραζιλία. Ύστερα από λίγες εβδομάδες στο Ρίο ντε Τζανέιρο εγκαθίσταται «σε ένα μικρό σπιτάκι με τρία κουκλίστικα δωμάτια», σε έναν τόπο όπου «το τοπίο είναι αυστριακό, μεταφρασμένο στη γλώσσα των Τροπικών», σε ένα μικρό χωριουδάκι ονόματι Πετρόπολις. Στις 22 Φεβρουαρίου του 1942, έχοντας παραδώσει στον εκδότη του το ύστατο έργο του, τη «Σκακιστική νουβέλα», όπου αποτυπώνονται η βαρβαρότητα και το έρεβος του ολοκληρωτισμού, αυτοκτονεί μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του, Λότε Άλτμαν. Ξεχωριστή θέση στο έργο του εκτός από την «Σκακιστική Νουβέλα» κατέχει «Το γράμμα μιας άγνωστης», η «Μέθη της μεταμόρφωσης», «Η σύγχυση των αισθημάτων» και τόσα άλλα που είμαι σίγουρη πως αρκούν για να τον κάνουν τον αγαπημένο σας συγγραφέα. Κάποια αποφθέγματα του μας δείχνουν τον συναισθηματισμό μα και το μίσος που έτρεφε προς όλους αυτούς που επικροτούσαν τον πόλεμο, τη βία μα και τον πόνο: “Μόνο ο άνθρωπος που έχει γνωρίσει φως και σκοτάδι, πόλεμο και ειρήνη, κορυφή και πτώση, μόνο αυτός ο άνθρωπος έχει γνωρίσει πραγματικά τη ζωή.” “Κάθε έθνος, κάθε εποχή, κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, πρέπει συχνά να καθορίζει τα όρια ανάμεσα στην ελευθερία και την εξουσία. Γιατί ελευθερία χωρίς εξουσία καταντάει χάος, και εξουσία χωρίς το σεβασμό της ελευθερίας, τυραννία.”"

Βασιλική ΤσούνηΣύμβουλος Πωλήσεων Βιβλίου Public Ιωαννίνων