Αφιέρωμα - Μεξικό

"Έχουμε γράψει σε άρθρα που έχουν προηγηθεί, για πολλές χώρες και άλλες περιοχές. Αναρωτιόμασταν, ποια χώρα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε στο επόμενο άρθρο μας. Έχουμε αναφερθεί ήδη σε πολλές από τις χώρες με σημαντικές παραδόσεις στο χώρο της λογοτεχνίας. Από την Γαλλική και Ιταλική μέχρι Σκανδιναβική και Λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία. Για στάσου όμως… Είναι αρκετό άραγε, να αναφερθούμε στην Λατινική Αμερική σαν σύνολο; Μήπως αδικούμε την πλούσια παράδοση πολλών χωρών που μάλιστα έχουν ιδιαίτερη σχέση με το ελληνικό αναγνωστικό κοινό; Για αυτόν ακριβώς τον λόγο θα μιλήσουμε σήμερα για την πολύ σημαντική παρακαταθήκη του Μεξικό στην παγκόσμια λογοτεχνία. Νομίζω πως πανάξια θα ξεκινήσουμε με τον μεγάλο Octavio Paz, ο οποίος μέχρι και σήμερα είναι ο μόνος μεξικανός συγγραφέας που έχει βραβευθεί με Νόμπελ Λογοτεχνίας (1990) για το έργο του. Ο Octavio Paz (1914-1998) αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο για ολόκληρη την Λατινοαμερικάνικη διανόηση και θεωρείται ένας από τους πιο επιδραστικούς ποιητές και συγγραφείς στον κόσμο. Το έργο του αποτέλεσε έμπνευση για πολλούς συμπατριώτες του και μνημονεύεται για την πολιτικοποιημένη γραφή του αλλά και τον ερωτισμό στα ποιήματά του. Αφήνοντας την ποίηση, θα περάσουμε σε συγγραφείς όπως ο αγαπημένος του ελληνικού κοινού Carlos Fuentes (1928-2012). Ο Φουέντες που μας άφησε σχετικά πρόσφατα έχει αφήσει τεράστιο έργο πίσω του με μεγάλη επιτυχία όπως το  “Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρούζ”, “Το κάθισμα του αετού” και το “Τα κρυστάλλινα σύνορα”. Τα έργα του αποτελούν μια εκπληκτική καταγραφή της πολιτικής κατάστασης και της ταλαιπωρημένης κοινωνίας του Μεξικό. Συνεχίζοντας την αναφορά μας σε μεξικανούς συγγραφείς αναπόφευκτα θα πρέπει να μιλήσουμε κα για τον Juan Rulfo (1917-1986). Λιγότερο ίσως γνωστός στην ελληνική αγορά όμως επίσης ένας εξαιρετικός συγγραφέας που όπως και πολλοί άλλοι λατινοαμερικάνοι χαρακτηρίστηκαν από μια ατμόσφαιρα στα έργα τους η οποία ορίστηκε ως “μαγικός ρεαλισμός”. Το έργο που δεν θα πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη είναι φυσικά το “Πέδρο Πάραμο”. Iσπανικής καταγωγής, αλλά πολιτογραφημένος πλέον μεξικανός, ο Πάκο Iγνάσιο Tάιμπο II είναι ο σημαντικότερος εν ζωή ισπανόφωνος συγγραφέας της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας. Τα βιβλία του είναι δημοφιλέστατα στους λάτρεις του είδους και άκρως αποκαλυπτικά της μεξικανικής κοινωνικής και πολιτικής ζωής, στην οποία ο συγγραφέας ασκεί σκληρή ριζοσπαστική κριτική, δοσμένη με υπόγειο, ανατρεπτικά χιουμοριστικό ύφος. Ενδιαφέρον είναι και το αστυνομικό μυθιστόρημα που ο Tάιμπο συνέγραψε με τον υποδιοικητή Mάρκος των Zαπατίστας, με τον τίτλο “Ανήσυχοι νεκροί”. H εκτενέστατη βιογραφία του για τον Tσε Γκεβάρα, εκτός από την αναγνωρισμένη διεθνώς αξιοπιστία της, είναι σφραγισμένη επίσης από το ιδιότυπο και γοητευτικό λογοτεχνικό του ύφος. Ολοκληρώνοντας αυτή την σύντομη αναφορά μας σε μεξικανούς λογοτέχνες θα αναφερθούμε στην Elena Poniatowska που πρόσφατα γνωρίσαμε και στην Ελλάδα, και είναι μεξικανή με πολωνική καταγωγή. Από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφόρησε το βιβλίο της “Το τρένο θα περάσει πρώτο”, ένα εξαιρετικό βιβλίο που αναφέρεται στον μεγάλο κοινωνικό αγώνα των σιδηροδρομικών υπαλλήλων στο Μεξικό το 1959. Η Πονιατόφσκα με το έργο της σαν δημοσιογράφος και συγγραφέας έχει επάξια κερδίσει τον τίτλο της “μεγάλης κυρίας των μεξικανικών γραμμάτων”."

Η Ομάδα του Public