Συνέντευξη με τον Θοδωρή Παπαϊωάννου

Ο Θοδωρής Παπαϊωάννου είναι ένας... παραμυθάς! Λατρεύει να πλάθει ιστορίες, να ταξιδεύει μικρούς αλλά και μεγάλους σε φανταστικούς κόσμους και αλλόκοτα μέρη, αλλά και να βοηθά σε αυτό το ονειρικό ταξίδι, με συντροφιά την κιθάρα του και την αστείρευτή του φαντασία. Ο Θοδωρής παραχώρησε συνέντευξη στη "δική μας" Βικτωρία Αλεξίου, την οποία σας μεταφέρουμε!

Ο Θοδωρής Παπαϊωάννου μας αυτοσυστήνεται:

"Γεννήθηκα στην πόλη Έσσεν της Γερμανίας, τον Απρίλη του 1966. Γύρω μου μολύβια, γόμες, τετράδια και βιβλία. Γύρω μου παιδιά! Χωρίς αυτά, μάλλον δεν θα έγραφα. Μαζεύω τις λέξεις τους, τα χαμόγελα, τα βλέμματα, τα συναισθήματα, σαν πολύτιμα πετραδάκια. Μ’ αυτά στολίζω τα πανιά: Κομμάτια από χαρτί, σημειωματάρια, χαρτοπετσέτες... Έπειτα βάζω τα πανιά στα καράβια. Κι αρχίζουν τα ταξίδια. Τα ομορφότερα ταξίδια που έκανα ποτέ: Τα βιβλία για παιδιά. ​Ζω στην Έδεσσα ανάμεσα σε ποτάμια,γέφυρες,λίμνες καταρράκτες, νεράιδες και ξωτικά.Διακρίσεις

• Ειδικό Βραβείο Βιβλιοπωλείων PUBLIC για το παιδικό βιβλίο "Απέναντι"
• Βραβείο «Πηνελόπη Μαξίμου» από τον Κύκλο Ελληνικού παιδικού βιβλίου (IBBY) για το "Ανάποδα" Εκδ. Ίκαρος
• Λογοτεχνικά Βραβεία 2015 του Αναγνώστη. Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά (υποψηφιότητα), Παπαϊωάννου Θοδωρής, "Ανάποδα", εικ. Ίρις Σαμαρτζή, Ίκαρος

ΕργασίαΑπό το 1989 υπηρετώ στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και από τον Μάρτιο του 2016 στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Έδεσσας. Είμαι ερασιτέχνης μουσικός και ηθοποιός με συμμετοχές σε πολλές θεατρικές ομάδες και μουσικά σχήματα. Τον Δεκέμβριο του 2015 ορίστηκα πρόεδρος του εφορευτικού συμβουλίου της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Έδεσσας."

Συνέντευξη

"Κύριε Παπαϊωάννου, στο νέο σας βιβλίο "Το βρήκα! Η μεγάλη εφεύρεση" (εκδόσεις "Παπαδόπουλος") τι ανακαλύπτει τελικά ο εφευρέτης Μάξιμος Φλου, ο οποίος θέλει μανιωδώς να ανακαλύψει την εφεύρεση που θα αλλάξει τον κόσμο;Ο Μάξιμος Φλου ανακαλύπτει τι πραγματικά έχει αξία στη ζωή. Και συνήθως αυτό είναι μπροστά στα μάτια μας, αλλά δεν έχουμε χρόνο για να το ανακαλύψουμε. Είναι οι άνθρωποι. Αυτοί που μας αγαπούν, αυτοί που μας έχουν ανάγκη, αυτοί που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.Με τη "Σιλουανή" (εκδόσεις "Ίκαρος"), που απευθύνεστε για πρώτη φορά σε μεγαλύτερες ηλικίες, σε παιδιά και εφήβους, μας θυμίσατε τα "Ψηλά Βουνά" του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Ποιο ήταν το έναυσμα για το νέο σας αυτό βιβλίο;Σας θύμισα τα "Ψηλά βουνά"; Τι τιμή! Ήταν το αναγνωστικό μου στο Δημοτικό. Η Σιλουανή ξεκίνησε να γράφεται μέσα από την προσπάθεια να απαντήσω σ' ένα προσωπικό μου ερώτημα: "Τι είναι αυτό που θα μπορούσε να φέρει θετικές αλλαγές στα παιδιά της προ-εφηβείας και εφηβείας;" Συνολική απάντηση δεν βρήκα, βρήκα όμως πως η φύση έχει τη δύναμη να κάνει κάτι σε σχέση μ’ αυτό. Έτσι, με αφορμή τις αλλαγές που παρατηρούσα σε μια μαθήτρια μου στην Ε' και ΣΤ' Δημοτικού (την πραγματική Σιλουανή), ξεκίνησε η μυθοπλασία. Φυσικά η Σιλουανή βάφτισε και το βιβλίο.Ο μπλε καταρράκτης, ο ύπνος στο δεντρόσπιτο, τα παιχνίδια με τις πυγολαμπίδες, οι δοκιμασίες στο στοιχειωμένο νερόμυλο και η εξερεύνηση στη σπηλιά που αναπνέει θυμίζουν σε μικρούς και μεγάλους το σημαντικό ρόλο της φύσης. Θεωρείτε ότι τα παιδιά σήμερα χαίρονται τη φύση παρά την επέλαση των tablets;Είναι αλήθεια πως η τεχνολογία δεν σταματιέται με τίποτε και καλά κάνει. Το θέμα είναι πώς τη διαχειριζόμαστε εμείς οι μεγάλοι σε σχέση με τα παιδιά. Έχω δει με τα μάτια μου (σε σχολική εκδρομή) ένα λεωφορείο γεμάτο παιδιά να διασχίζει ένα υπέροχο τοπίο με λίμνες και βουνά και όλα να είναι σκυμμένα σε ένα tablet ή ένα κινητό. Απίστευτο. Να μην κοιτά κανείς από τα παράθυρα. Το στοίχημα, λοιπόν, είναι γονείς και εκπαιδευτικοί ν' ανοίξουμε διάπλατα τα παράθυρα της φύσης. Όχι να απαγορεύσουμε τα παράθυρα της τεχνολογίας, αλλά να δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες στα παιδιά να γνωρίσουν τη φύση. Γίνεται. Και τότε τα παιδιά μαγεύονται απ’ αυτήν.Τι ρόλο παίζει για εσάς η μουσική, καθώς και στο σχολείο όπου διδάσκετε, αλλά και στις βιβλιοπαρουσιάσεις σας έχετε πάντοτε μια κιθάρα, αλλά και άλλα μουσικά όργανα;Ήταν το όνειρό μου να γίνω μουσικός. Από παιδί τραγουδούσα και έπαιζα με αυτοσχέδια όργανα. Τελικά, ξεκίνησα κάπου στα 25 να μαθαίνω μουσική σε ωδείο, δεν κατάφερα όμως να ολοκληρώσω τις σπουδές μου (παιδιά , οικογένεια), αλλά συνέχισα να μαθαίνω μόνος μου. Η κιθάρα και το τραγούδι είναι ο τρόπος έκφρασής μου, αλλά ταυτόχρονα είναι και παιδαγωγικό εργαλείο στην τάξη. Ντύνει όμορφα προπαίδειες και πράξεις, ρήματα και ουσιαστικά, γεωγραφίες, παραμύθια και ιστορίες. Τα κάνει όλα παιχνίδι.Ο Αϊνστάιν διατεινόταν: "Αν θέλετε το παιδί σας να γίνει έξυπνο, διαβάστε του παραμύθια. Αν θέλετε να γίνει εξυπνότερο, διαβάστε του περισσότερα." Πόσο συμβάλλει η εξιστόρηση των παραμυθιών, κατά την άποψή σας, στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών;Νομίζω πως συμβάλλει καταλυτικά. Τα παιδιά ταυτίζονται με ήρωες και καταστάσεις, εξάπτεται η φαντασία τους και βλέπουν τον κόσμο με άλλη ματιά. Και όταν οι ιστορίες και τα παραμύθια είναι απαλλαγμένα από κάθε είδους διδακτισμό, τότε βοηθούν πραγματικά στην πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους .Όντας ο ίδιος δάσκαλος, θεωρείτε ότι η σημερινή γενιά εξακολουθεί να γοητεύεται από τα βιβλία; Τα βιβλία είχαν πάντοτε τη δύναμη να γοητεύουν. Αν το διάβασμα γίνεται για τη χαρά της ανάγνωσης και μόνο και όχι καταναγκαστικό έργο, τότε οι μικροί αναγνώστες γοητεύονται. Ο δάσκαλος οφείλει να βοηθήσει τα παιδιά να ανακαλύψουν τέτοια αναγνώσματα.Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο, όταν ήσασταν παιδί;Δεν ήταν βιβλίο, γιατί εκτός από δανεικά εικονογραφημένα κόμικ δεν υπήρχε η δυνατότητα να αγοραστούν βιβλία. Ήταν προφορικές ιστορίες και παραμύθια από παππού και γιαγιά, από μπαμπά και μαμά.Ποιο είναι σήμερα το αγαπημένο σας παιδικό βιβλίο;Αχ, είναι πάρα πολλά, πολύ δύσκολο να διαλέξω ένα. Θα πω «Το δέντρο που έδινε», γιατί είναι το απόλυτο βιβλίο για την ανιδιοτέλεια της αγάπης.Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς και ποια βιβλία θα μας προτείνατε να διαβάσουμε;Θα ξεχώριζα τον Παπαδιαμάντη, τον Καζαντζάκη, τον Λουντέμη, την Καρυστιάνη, τον Ζουργό, την Άλκη Ζέη και είναι τόσοι άλλοι… Διαβάστε όσα περισσότερα βιβλία μπορείτε. Καλό θα είναι να μην παραλείψετε τα « Έθιμα ταφής» της Hannah Kent, το «Καπλάνι της βιτρίνας» της Ζέη, το «Σκηνές από το βίο του Ματίας Αλμοσίνο» του Ζουργού, τον «Εξώστη» του Καχτίτση , τη «Ρένα» του Κορτώ , τα παιδικά βιβλία του Παπαθεοδούλου και… και… και… Σας ευχαριστώ πολύ."

Βικτωρία Αλεξίου