Συνέντευξη με την Άννα Γαλανού

Η Άννα Γαλανού γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πεζά Ηρακλείου Κρήτης. Σπούδασε Οικονομικά και ασχολήθηκε με τη Διαφήμιση και το σχεδιασμό εντύπων. Έχει πάρει το δεύτερο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα σε πανελλήνιο διαγωνισμό με το θεατρικό έργο "Το τέλος της κωμωδίας". Έχει γράψει θεατρικά έργα, ποίηση, πεζογραφήματα και παιδικά παραμύθια. Η τριλογία της "Δρόμοι της καταιγίδας" είναι ένα έργο το οποίο μας ταξιδεύει στην Κρήτη της Ενετοκρατίας, μια περίοδος η οποία εξακολουθεί και είναι εν πολλοίς άγνωστη στους περισσότερους. Η δική μας Βικτωρία Αλεξίου θέτει τις ερωτήσεις και η συγγραφέας απαντά, σε μια συνέντευξη ειδικά για το Public Blog, την οποία σας μεταφέρουμε. Στο τέλος του άρθρου μπορείτε να δείτε επίσης σε βίντεο τη συνέντευξη της συγγραφέως Άννας Γαλανού στον δημοσιογράφο Μιχάλη Αδαμαντίου!“Κυρία Γαλανού, η τριλογία σας φέρει τον υπέρτιτλο «Δρόμοι της καταιγίδας» και μας ταξιδεύει στην εποχή της Ενετοκρατίας. Ποια ήταν η αφορμή να αφηγηθείτε μια ιστορία αρκετών αιώνων πίσω και ποιους… δρόμους θα διασχίσουμε;Η Ενετοκρατία στην Κρήτη διήρκεσε 458 χρόνια. Επρόκειτο για μία από τις πλέον σκληρές μορφές άσκησης καταπιεστικής εξουσίας, που απέχουν πολύ από την ωραιοποιημένη προβολή των επιβλητικών ενετικών κτιρίων, κάστρων και μνημείων. Παρόλο που οι ιστορικές αναφορές για την εποχή είναι αρκετές, λογοτεχνικά η συγκεκριμένη περίοδος, έως τώρα, δεν είχε αναδειχθεί. Αυτό ήταν το έναυσμα που με ώθησε να ασχοληθώ επισταμένα με την Ενετοκρατία και να διαπιστώσω την βαρβαρότητα και την ωμότητά της. Χάνδακας – Μπαρμπαριά – Βενετία – Κωνσταντινούπολη – Χανιά –Ελαφονήσι – Ρέθυμνο – Λαύριο – Θεσσαλονίκη – Αδριανούπολη είναι το ταξίδι που «Οι Δρόμοι της Καταιγίδας» μας προσκαλούν να κάνουμε μαζί τους.Πόσον καιρό αποδυθήκατε σε ιστορική έρευνα, προτού ξεκινήσετε τη συγγραφή της τριλογίας;Ξεκίνησα να ασχολούμαι αποκλειστικά με την ιστορική δομή της τριλογίας το καλοκαίρι του 2015. Οκτώ μήνες αργότερα άρχισα να γράφω το πρώτο βιβλίο, την «Θυσία», χωρίς να σταματήσω να μελετώ τα σημαντικά γεγονότα του 16^ου αιώνα, που σαν άρρηκτη αλυσίδα καθένα με οδηγούσε στο επόμενο. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι και την τελευταία σελίδα. Υπάρχει τεκμηριωμένη βιβλιογραφία, περίπου 100 λημμάτων και στα τρία βιβλία. [gallery link="file" size="full" ids="58475,58476,58477"]Στη «Θυσία» μια αρχοντοπούλα από το Χάνδακα της Κρήτης, η Ρούσσα, οδηγείται ως σκλάβα στην Κωνσταντινούπολη κι εν συνεχεία την ακολουθούμε στην Αδριανούπολη. Τι σας δίδαξε η πολυτάραχη ζωή και η θυσία της;Είναι εντυπωσιακό και τρομακτικό το γεγονός ότι κάποιες φορές ο συγγραφέας αναγκάζεται να παρακολουθήσει τις επιλογές ενός ήρωα που εκείνος έχει δημιουργήσει, που εκείνος του έχει δώσει πνοή και υπόσταση. Αυτό ακριβώς μου συνέβη με την Ρούσσα. Με ξεπέρασε η αυτοθυσία και η ακλόνητη πίστη της έως το τέλος. Με συγκίνησε απόλυτα, ταυτίστηκα μαζί της και πόνεσα πολύ. Η πράξη της έμοιαζε με «το χρέος», όπως το ονομάζει ο Καζαντζάκης, που έχει ο κάθε άνθρωπος, ώστε να συμβαδίζει με τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω του και να αγωνίζεται γι’ αυτά.Στο δεύτερο βιβλίο, την «Εκδίκηση», τα παιδιά της Ρούσσας, η Αριάδνη και ο Ιωάννης, ακολουθούν τελείως διαφορετικές πορείες. Αφενός απολαμβάνουμε τη χλιδή και την υψηλή κοινωνία της Βενετίας και αφετέρου ανακαλύπτουμε την πειρατεία της Μεσογείου. Πόσο δυνατός ήταν ο δεσμός τους και για ποιο λόγο επιφυλάξατε τη συγκεκριμένη τύχη στον Ιωάννη;Στην «Εκδίκηση» υπήρχε μια αληθινή και συνάμα ωμή περιγραφή της χλιδής και των συγκαλυμμένων προσωπείων των ευγενών της Βενετίας, των σκλάβων της υπαίθρου και της καθημερινότητας των πειρατών, που αποτελούσαν πραγματική μάστιγα στις θάλασσες και κυρίως στα παράλια της δυτικής Κρήτης. Ο Ιωάννης είναι ένας δυστυχισμένος νέος που δεν βλέπει μπροστά του κανένα δρόμο ανοικτό. Γίνεται πειρατής από καθαρή συγκυρία. Τον αγάπησα πολύ τον Ιωάννη, όμως, το τέλος του εξαρχής ήταν προδιαγεγραμμένο. Δεν θα μπορούσε να ζήσει συμβατικά, ούτε να εμφανιστεί στο πλάι της αδελφής του που υπεραγαπούσε, γιατί μόνο κακό θα της έκανε. Ο θάνατός του την εξόργισε και της έδωσε τη δύναμη να παλέψει για τη λύτρωσή της, όπως θα διαβάσετε στην «Εξιλέωση».Τα δύο αυτά βιβλία έβριθαν από ίντριγκες, πάθη, δολοπλοκίες και αναφορές στις κοινωνικές ανισότητες, την ανέχεια του λαού και το μένος των πειρατών. Τι μας επιφυλάσσετε στο τελευταίο μέρος της τριλογίας, την «Εξιλέωση»;Η Αριάδνη, η κεντρική ηρωίδα της «Εξιλέωσης», παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Είναι αποφασισμένη να βάλει τους όρους της και να αλλάξει τη ζωή της. Πολύ δύσκολο εγχείρημα με όλα αυτά που έχουν συμβεί τόσο στην ίδια όσο και στην οικογένειά της. Η γνώση και η εμπειρία που έχει αποκτήσει είναι το μεγάλο της ατού. Βρίσκει συμμάχους εκεί όπου δεν το περιμένει και ξεκινά το δικό της «Δρόμο της Καταιγίδας», που θα την οδηγήσει στην αρχή του κύκλου της τριλογίας. Στην Αδριανούπολη, εκεί όπου έζησαν οι γονείς και ο αδελφός της. Ένα ανατρεπτικό φινάλε περιμένει τους αναγνώστες, ένα φινάλε πραγματικής λύτρωσης και Εξιλέωσης.Σπουδάσατε οικονομικά, ασχοληθήκατε με τη Διαφήμιση και εν συνεχεία αφοσιωθήκατε στο γράψιμο (ποίηση, πεζογραφία, θεατρικά έργα και παιδικά βιβλία). Τι συνιστά για εσάς η συγγραφή; Γράφω από μικρό παιδάκι. Το γράψιμο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχής μου. Από πολύ νωρίς, όμως, ξεχώρισα το βιοπορισμό από τη συγγραφή. Δε επιθυμούσα να έχουν καμιά σχέση, γι’ αυτό μόχθησα μια ζωή. Κάποια στιγμή, που οικονομικά στάθηκα στα πόδια μου, έπρεπε να επιλέξω. Και τα δύο δεν γινόταν, δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω με το λίγο από δω και λίγο από εκεί. Επέλεξα, λοιπόν, να αφοσιωθώ αποκλειστικά στο διάβασμα και στο γράψιμο.Έχετε δεχτεί επιρροή από άλλους συγγραφείς; Ποια ενδιαφέροντα βιβλία διαβάσατε αυτήν την περίοδο και θα μας προτείνατε να διαβάσουμε;Ναι, έχω δεχτεί πολλές επιρροές από μεγάλους συγγραφείς, στους οποίους ανατρέχω, πολύ συχνά μάλιστα. Μελετώ τον Νίκο Καζαντζάκη 35 ολόκληρα χρόνια, αλλά ταυτόχρονα παρακολουθώ τη σύγχρονη λογοτεχνία, ελληνική και ξένη. Μου αρέσει πολύ η ποίηση, ξεχωρίζω τον Οδυσσέα Ελύτη, που με επηρεάζει συναισθηματικά και με κάνει να ονειρεύομαι. Διαβάζω, επίσης, αρκετά ιστορικά βιβλία, διαφορετικών περιόδων και κουλτούρας, όπως και μεγάλους κλασικούς συγγραφείς. Κάθε βιβλίο έχει το κοινό του και είναι προσωπική υπόθεση τι αρέσει και τι προτιμά ο καθένας μας.„Βικτωρία ΑλεξίουΔείτε τη συνέντευξη της και στον δημοσιογράφο Μιχάλη Αδαμαντίου: