Αστυνομικό μυθιστόρημα, η μεγάλη αγάπη του καλοκαιριού

Υπάρχουν δύο κυρίαρχες απόψεις για τα αστυνομικά μυθιστορήματα: η πρώτη θεωρεί αυτονόητη τη σύνδεσή τους με την πόλη - άλλωστε αφορούν τον «νόμο του άστεως», αν το πάρουμε και ετυμολογικά. Το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι μια βαθιά αστική συνήθεια με πολλές διαφορετικές σχολές γραφής και πολλές γενιές αναγνωστών, οι παλαιότερες γαλουχημένες με έργα της αγγλοσαξονικής σχολής ή με τα βιβλία του Ζορζ Σιμενόν και τα αμερικανικά hard-boiled. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, με τη διάδοση της ψυχαναλυτικής σχολής των θρίλερ, τους ιδιότυπους ντετέκτιβ και τις γεωπολιτικές διαστάσεις των περιπετειών τους, ο όρος «αστυνομικό μυθιστόρημα» είναι πλέον κάτι εξαιρετικά σύνθετο. Παράλληλα τα αστυνομικά βιβλία έγιναν και αγαπημένο καλοκαιρινό ανάγνωσμα. Γιατί άραγε; Ίσως η λασκάδα των διακοπών αφήνει περιθώρια για παραπάνω σκέψη, οπότε εύκολα παραδινόμαστε σε μια ενδιαφέρουσα πλοκή με ίντριγκες και μυστικά; Όπως και να έχει, κάθε καλοκαίρι τα αστυνομικά έργα έχουν την τιμητική τους κι εμείς αποφασίσαμε να τα δούμε με μια αλλιώτικη ματιά, μέσα από τις συνήθειες των ηρώων τους. Γιατί αν το μισό μυστικό της επιτυχίας ενός αστυνομικού βιβλίου βρίσκεται στην ενδιαφέρουσα πλοκή, τις ανατροπές και την καταιγιστική δράση, το άλλο μισό κρύβεται στους ολοκληρωμένους ήρωες. Πρώτος των πρώτων ο Ζυλ Μαιγκρέ, ήρωας 110 βιβλίων του Ζορζ Σιμενόν. Προέκταση του χεριού του η πίπα, προσεγμένο ντύσιμο, αν και συχνά λύνει διάφορες υποθέσεις κοιτώντας από το παράθυρό του φορώντας μια απλή ρομπ-ντε-σαμπρ και παντόφλες. Έχει αδυναμία στο ποτό και το καλό φαγητό, σιχαίνεται τις μετακινήσεις, δεν αλλάζει την καθημερινότητά του εύκολα και είναι ζόρικος συνεργάτης. Έχει λύσει ουκ ολίγες υποθέσεις σκαλίζοντας τη φωτιά της θερμάστρας του γραφείου του, κίνηση που τον βοηθά να συγκεντρωθεί.Στo «Ο Μαιγκρέ και το ακέφαλο πτώμα», τα «Χριστούγεννα του Μαιγκρέ», το «Ο Μαιγκρέ στους Φλαμανδούς» και το «Ο Μαιγκρέ φοβάται» αποτυπώνεται γλαφυρά η σχέση του με τον ανακριτή της Δικαστικής Αστυνομίας Κομελιώ, που είναι προβληματική, ωστόσο η συνεργασία του με τους υφιστάμενους είναι άριστη. Μεθοδικός, εγκεφαλικός, συμπάσχει συχνά με τους δολοφόνους, ταλέντο που τον βοηθά να προσεγγίσει το πραγματικό τους κίνητρο. Η συνέχεια ανήκει στον αστυνόμο Χάρι Χόλε του Τζο Νέσμπο. Αυστηρός, με αδυναμία στις γυναίκες, δύστροπος και αρκετά εσωστρεφής, η επικοινωνία με τους γύρω του είναι μάλλον προβληματική, από τη σύντροφο και τις ερωμένες του ως τον (νεκρό πια) πατέρα του και τον υιοθετημένο γιο του, όπως εύστοχα αποτυπώνεται στην «Αστυνομία», το «Αστέρι του διαβόλου», τον «Κοκκινολαίμη» και τον «Φαντομά».Υποτίθεται ότι έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση και διδάσκει στην Αστυνομική Ακαδημία, ωστόσο κάθε τόσο μια ιντριγκαδόρικη υπόθεση προκύπτει και, εν τέλει, την αναλαμβάνει. Προτιμά να δουλεύει μόνος του, αρνείται να μοιράζεται τις πληροφορίες που έχει εξασφαλίσει, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα οργανωτικός. Επίμονος, εργασιομανής, ανοιχτός και πολυταξιδεμένος. Ωραίος τύπος, κοντολογίς. Ο Αντρέα Καμιλλέρι έχει αφιερώσει 25 αστυνομικά μυθιστορήματα στον αστυνόμο Σάλβο Μονταλμπάνο, όνομα δανεισμένο από τον ισπανό Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν, μεγάλη προσωπικότητα της αστυνομικής λογοτεχνίας.Ξεκίνησε την αστυνομική καριέρα του περί τα 30 και έχει σπουδάσει Νομική. Ζει μόνος του, με κάποιες (συχνές) επισκέψεις από την αρραβωνιαστικιά του Λίβια. Όπως φαίνεται στο «Χάρτινο φεγγάρι», στην «Υποχρεωτική πορεία», στον «Χορό του γλάρου» και στον «Κλέφτη της μεσηβρίας» έχει έναν δικό του, προσωπικό ηθικό κώδικα, θα παραβεί τον νόμο αν κρίνει ότι πρέπει για να εντοπίσει τον ένοχο, ενώ είναι ικανός να διαλευκάνει ως και τις πιο σκοτεινές υποθέσεις. Εμπιστεύεται απόλυτα τους συνεργάτες του, αγαπά τις γυναίκες και το καλό φαγητό και έχει αδυναμία στις παραθαλάσσιες βόλτες, που του χαρίζουν ηρεμία. Εγωιστής και σκληρός, αλλά ευαίσθητος στην ουσία, κρύβει επιμελώς τον καθαρό και ξεκάθαρο χαρακτήρα του. Στα καθ΄ημάς, ο Χάρης Κόκκινος της Ευτυχίας Γιαννάκη είναι σχεδόν… εμμονικός με τη δουλειά του, οργανωτικός και αποφασιστικός, βρίσκει πάντοτε τη λύση σε αρχικά αθέατες λεπτομέρειες. Με ηλικία γύρω στα 45 και επικεφαλής του Τμήματος Εγκλημάτων κατά της Ζωής.Όπως διαπιστώνει κανείς διαβάζοντας το «Στο πίσω κάθιμα», τις «Αλκυονίδες μέρες» και το «Πόλη στο φως», ο αστυνόμος ζει στο Παγκράτι μαζί με τη γάτα του, που ονομάζεται «Μπλε». Κυκλοφορεί στην πόλη ανασκουμπωμένος και σκεπτικός, προσπαθώντας να βρει λύση στις υποθέσεις που διαχειρίζεται. Συχνάζει σε ένα οινομαγειρείο στο Κουκάκι, ενώ δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στη φυσική του κατάσταση. Για το τέλος κρατήσαμε τον Σέρλοκ Χολμς. Ο πιο διάσημος ντετέκτιβ της παγκόσμιας αστυνομικής λογοτεχνίας είναι ήρωας του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Ο Χολμς έχει κάποιες παράξενες μονομανίες: τη σκωτσέζικη μπέρτα, το ταιριαστό καπελάκι κυνηγού και την «καμπουρωτή» πίπα του. Κρύβει τον καπνό του μέσα σε παντόφλες, παίζει όποτε το θυμηθεί βιολί (όχι πολύ καλά) και ενίοτε εξασκείται στη σκοποβολή μέσα στο σπίτι του. Οι ένοικοι της 221B Baker Street, όπου βρίσκεται το διαμέρισμά του, πρέπει να ταλαιπωρούνται αφάνταστα - αν και σπανίως τους συναντάμε.Ο Ντόιλ έγραψε εξήντα ιστορίες με ήρωα τον Σέρλοκ Χολμς και στα Public θα βρείτε αποκλειστικά πέντε τόμους με τα Άπαντα του πιο ονομαστού ντετέκτιβ όλων των εποχών. Ίσως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συνήθειές του είναι οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί για να μελετήσει τους ανθρώπους: βγάζει συμπεράσματα ανάλογα με τη συμπεριφορά τους, από το πώς ντύνονται, από τις γεύσεις που προτιμούν, από τους λεκέδες στα ρούχα τους, από πλήθος τέτοιων απολαυστικών λεπτομερειών. Δείτε όλη την ενότητα με τις συνήθειες των αστυνομικών ηρώων και βρείτε όλους τους τίτλους στο κοντινότερο κατάστημα Public και στο public.gr!