Τσάρλι Τσάπλιν: 130 χρόνια από τη γέννηση του αγαπημένου μας Σαρλό

Έχει συχνά ειπωθεί πως ο κινηματογράφος δεν θα ήταν αυτό που γνωρίζουμε, εάν δεν υπήρχαν προσωπικότητες του διαμετρήματος του Τσάρλι Τσάπλιν. Κανείς πριν από αυτόν, αλλά και κανείς μετά, δεν κατόρθωσε να συνδυάσει το κωμικό με το δραματικό, το ταπεινό με το μεγαλειώδες, όπως το έκανε ο αγαπημένος μας Σαρλό μέσα από τις ανεξίτηλες «περσόνες» του: τον αλητάκο, το χαμίνι, τον κατατρεγμένο…

Ο Τσάπλιν ήταν ένας αυθεντικός και ολοκληρωμένος δημιουργός -  ταυτόχρονα σκηνοθέτης, σεναριογράφος, μουσικός και ηθοποιός - που η επιρροή του στην κινηματογραφική τέχνη υπήρξε και παραμένει τεράστια.

O Τσαρλς Σπένσερ «Τσάρλι» Τσάπλιν γεννήθηκε στις 16 Απριλίου του 1889 στο Λονδίνο από γονείς θεατρίνους και πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Μετά τον χωρισμό των γονιών του και τον θάνατο του πατέρα του αναγκάστηκε να αυτοσχεδιάζει χορευτικά νούμερα στους δρόμους του Λονδίνου. Ήδη από τα 8 του ήταν επαγγελματίας ηθοποιός και όταν το 1913 ταξίδεψε με θίασο στην Αμερική, δεν ξανακοίταξε πίσω.

Προσπάθησε να μεταφέρει στο Χόλυγουντ, που τότε είχε ξεκινήσει να ακμάζει, την οικεία και παγκοσμίως αναγνωρίσιμη εικόνα του Σαρλό και το 1921 μας δίνει το πρώτο του αριστούργημα, το «Χαμίνι». Πλέον έχει την καταξίωση και τα χρήματα που τη συνοδεύουν, με πανάκριβα συμβόλαια, ενώ ήδη από το 1919 ιδρύει τη United Artists, συνεχίζοντας την καριέρα του με τεράστιες επιτυχίες.

Στα σημαντικότερα έργα του συγκαταλέγονται ταινίες όπως «Τα φώτα της πόλης» (1931) και οι «Μοντέρνοι καιροί» (1936), τα οποία ήταν βωβές ταινίες που γνώρισαν τεράστια επιτυχία την εποχή του ομιλούντος κινηματογράφου (πάντα προτιμούσε τη γοητεία του βωβού). Η πρώτη του ομιλούσα ταινία ήταν η κορυφαία αντιφασιστική του ταινία που σατίριζε τον Χίτλερ, ο «Μεγάλος Δικτάτορας» (1940).

Μπορεί η παγκόσμια αναγνώριση, η καλλιτεχνική επιτυχία και τα χρήματα να ήταν άφθονα, αλλά δεν έλλειψαν και οι επικρίσεις τόσο για τις πολιτικές απόψεις του Τσάπλιν όσο και για την προσωπική του ζωή. Η εποχή των Μακαρθικών διώξεων άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της, αναγκάζοντάς τον να εγκαταλείψει πικραμένος τις ΗΠΑ το 1952 για την Ελβετία. Σε προσωπικό πάλι επίπεδο, οι τέσσερις γάμοι του (οι δύο με ανήλικες νύφες) έδωσαν έντονη τροφή για σκανδαλολογία που τον ακολούθησε ως τον θάνατό του.

Ο ανυπέρβλητος αυτός δημιουργός δεν βραβεύτηκε ποτέ με Όσκαρ, αν και η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, τον τίμησε για την «ιδιοφυή συγγραφή, σκηνοθεσία και παραγωγή» της ταινίας «Το τσίρκο», καθώς και το 1972 για την «ανυπολόγιστη συμβολή του στην εξέλιξη του κινηματογράφου ως της μεγαλύτερης μορφής τέχνης του 20ου αιώνα». Στη συνέχεια ήρθε και η σειρά της γενέτειράς του: το 1975 χρίστηκε ιππότης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη βασίλισσα Ελισάβετ παίρνοντας τον τίτλο του «Σερ».

Ο Τσάρλι Τσάπλιν πέθανε τα Χριστούγεννα του 1977, σε ηλικία 88 ετών, στην Ελβετία, αφήνοντας το έργο του αθάνατη πολιτισμική παρακαταθήκη.