Ο Νταν Μπράουν ξαναχτυπά με ένα νέο «Κώδικα Da Vinci»!

"Ο Νταν Μπράουν ξαναχτύπησε και μάλιστα με ένα πολύ φιλόδοξο μυθιστόρημα. Το "Origin", που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο στις ΗΠΑ και κυκλοφορεί την 1^η Δεκεμβρίου και στα ελληνικά (από τις εκδόσεις Ψυχογιός), είναι βέβαιο ότι θα ικανοποιήσει τα εκατομμύρια των φίλων του σε όλο τον κόσμο, ήδη άλλωστε κυκλοφόρησε σε εκατομμύρια αντίτυπα στις πρώτες εκδόσεις. Και αν μιλάμε για ένα πολύ φιλόδοξο μυθιστόρημα είναι γιατί ο συγγραφέας επανέρχεται, σε ένα βαθμό, στη θεματική του διασημότερου μυθιστορήματός του, του "Κώδικα Da Vinci", κάνοντας μάλιστα ένα βήμα παραπέρα. Αν στον Κώδικα φανταζόταν μια εναλλακτική αφήγηση για την ιστορία του Χριστιανισμού και ιδίως του ίδιου του Χριστού, που θεωρητικά θα ανέτρεπε την αποκαλυπτικού τύπου αλήθεια και θα εγκαθίδρυε μια πολύ πιο γήινη, ανθρώπινη αφήγηση, αν εντέλει ήθελε να τραυματίσει με ένα δηλητηριώδες βέλος το σκληρό σώμα της εκκλησιαστικής αφήγησης, λέγοντας στην ουσία «δεν ξέρουμε αν αυτά που λέτε για τον Χριστό είναι η πραγματική του ιστορία ή μια ιστορία που διαμορφώσατε μέσα στους αιώνες διαστρεβλώνοντας την πραγματική για να διαιωνίσετε την εξουσία σας», στο Origin κάνει ένα ακόμα μεγαλύτερο τόλμημα. Απευθύνεται πια σε όλες τις θρησκείες, αμφισβητώντας μια τόσο θεμελιακή αφήγηση όσο η Γένεση, που είναι κοινό πρώτο κεφάλαιο και στις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, αλλά αμφισβητώντας ανάλογες αφηγήσεις της Ινδίας και της Κίνας, δίνοντας το λόγο σε μια φανταστική επιστημονική ανακάλυψη που αποδεικνύει το λάθος ή το ψέμα – όπως θέλει ο καθένας το αντιλαμβάνεται. Όλα αυτά σε ένα πολύ εκλαϊκευτικό πλαίσιο, φυσικά, καθώς τα θέματα αυτά, ιδίως των «συνωμοσιών» των θρησκειών και των εκκλησιών τους, των συμβόλων και των μυστικών κωδίκων είναι πολύ αγαπητά σε ένα πολύ ευρύ κοινό. Ένα κοινό που, έστω στη μεταμοντέρνα εποχή μας, συνεχίζει να ταλαντεύεται ανάμεσα στην πίστη και την αμφιβολία, έχει ακόμη πολύ δυνατούς δεσμούς με τη θρησκεία, συχνά ασυνείδητους, τους οποίους κάπως αμφισβητεί, και όλη αυτή την αντινομία τη διοχετεύει πολλές φορές στην εχθρότητα προς την κοσμική έκφραση των θρησκειών, δηλαδή τις εκκλησίες, μη τολμώντας να τα βάλει με την ίδια την πίστη και τον Θεό. Εδώ λοιπόν ο Νταν Μπράουν κάνει το τόλμημα να χτυπήσει αυτή ακριβώς την ατολμία των κάθε είδους πιστών να σκεφτούν εναντίον του Θεού τους και προσπαθεί να παίξει με το ζιζάνιο της αμφιβολίας που κατά βάθος τους τρώει μέσα τους. Κι αν ερχόταν τώρα μια επιστημονική ανακάλυψη που θα έκανε τις θρησκευτικές εξηγήσεις για το πώς γεννήθηκε ο κόσμος να καταρρεύσουν; Αν συνέβαινε κάτι ανάλογο με ό,τι συνέβη με τον Γαλιλαίο, τον Τζιορντάνο Μπρούνο ή τον Κοπέρνικο, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό; Δύσκολο ερώτημα, αν και πάντα υπάρχει μια καθησυχαστική εξήγηση για φοβισμένους πιστούς και διστακτικούς άθεους: «Κοίτα, επιστήμη και θρησκεία δεν είναι ανταγωνιστές, είναι απλώς δύο διαφορετικές γλώσσες που επιχειρούν να αφηγηθούν την ίδια ιστορία», λέει ο Ρόμπερτ Λάνγκντον στον Έντμοντ Κιρς. Ίσως όμως αυτό να παραείναι απλουστευτικό. Ο καθηγητής Λάνγκντον, βασικός πρωταγωνιστής στα περισσότερα βιβλία του Μπράουν, τον οποίο έχουμε στο μυαλό μας και ως Τομ Χανκς στις τρεις ταινίες που έχουν γυριστεί ως τώρα με σενάριο βασισμένο σε αυτά (Κώδικας Da Vinci, Άγγελοι και Δαίμονες, Inferno) εμφανίζεται από τις πρώτες σελίδες, ωστόσο πραγματική δράση θα αναλάβει σχεδόν στη μέση του μυθιστορήματος. Όλο το πρώτο μέρος εγκαθιστά τον μύθο. Ο Έντμοντ Κιρς, παλιός μαθητής του Λάνγκντον στο Χάρβαρντ, είναι στα σαράντα του εκατομμυριούχος, ειδικός στους υπολογιστές, στη θεωρία των παιγνίων και σε άλλα συναφή που τον έχουν καταστήσει, εκτός των άλλων, σπουδαίο εφευρέτη αλλά και μελλοντολόγο – έχει ήδη στο ενεργητικό του αρκετές επαληθευμένες προβλέψεις που έχουν εκτοξεύσει τη φήμη του. Αυτός λοιπόν ο εξαίρετος μαθητής του καθηγητή συμβολογίας και θρησκευτικής εικονολογίας είναι έτοιμος να ανακοινώσει μια νέα του ανακάλυψη που ακυρώνει τις αφηγήσεις των βασικών θρησκειών για την προέλευση του κόσμου. Πηγαίνει πρώτα να ανακοινώσει την ανακάλυψή του σε τρεις σπουδαίους θεολόγους –έναν του Χριστιανισμού, έναν του Ιουδαϊσμού και έναν του Ισλάμ- σε ένα καθολικό ισπανικό μοναστήρι όπου τυχαίνει να έχει οργανωθεί διαθρησκειακή σύνοδος, και τρεις μέρες μετά προγραμματίζει να κάνει δημόσια ανακοίνωση ενώπιον επιλεγμένου κοινού στο μουσείο Γκουγκενχάιμ του Μπιλμπάο. Ένας ολόκληρος κόσμος αναστατώνεται και ποικίλοι μηχανισμοί βάζουν μπρος διαδικασίες συγκαλύψεων και αποκρύψεων. Ο απαραίτητος φόνος μέσα στο Γκουγκενχάιμ επιταχύνει τις εξελίξεις και ο Λάνγκντον αναλαμβάνει δράση, μαζί με τη διευθύντρια του Μουσείου. Το μυθιστόρημα έχει αρκετό σασπένς και μαγνητίζει τον αναγνώστη που θέλει να το διαβάσει ολόκληρο αμέσως. Ο Νταν Μπράουν εξακολουθεί να διανθίζει την πλοκή με περιγραφές και εξηγήσεις έργων τέχνης και αρχιτεκτονημάτων, ποντάροντας στη δίψα όλων εκείνων των τουριστών, που θέλουν να καταλάβουν επιτέλους κάτι από όσα ψυχαναγκαστικά βλέπουν στα μουσεία. Η περιγραφή λ.χ. του Μουσείου Γκουγκενχάιμ τόσο από άποψη αρχιτεκτονικής κατασκευής όσο και από την άποψη των έργων τέχνης που φιλοξενεί, είναι εκτενέστατη και ενδιαφέρουσα. Το μεγάλο όπλο του βιβλίου είναι, πάντως ότι καταπιάνεται με τα δύο πράγματα που βασανίζουν περισσότερο τον άνθρωπο από καταβολής κόσμου, τις ρίζες δηλαδή της ανθρωπότητας και το πιθανό μέλλον της, κάτι που σε ατομικό επίπεδο μεταφράζεται σε αναζήτηση νοήματος περί τη γέννηση και το θάνατο. Ποιος ξέρει; Μπορεί η λύση να βρίσκεται στο μυστικό του Έντμοντ Κιρς…"

Βιβλιοφάγος