20 Φεβρουαρίου , 2018 • 5 MINS READ
Οσκαρ 2018: Υπάρχουν ακόμη φαβορί;
Περίληψη: "Η «Μορφή του Νερού», θα πάρει άραγε φέτος και τη μορφή των Όσκαρ, ή μήπως...
"Η «Μορφή του Νερού», θα πάρει άραγε φέτος και τη μορφή των Όσκαρ, ή μήπως το «Τρέξε!» θα κάνει το σπριντ προς τη νίκη; Και ποιος θα φωνάξει το βραβείο με τ' όνομά του; Σε μια χρονιά που οι υποψηφιότητες έφεραν πολλές εκπλήξεις, υπάρχουν άραγε φαβορί;
Σε μια χρονιά όπου το «The Post: Απαγορευμένα Μυστικά» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, μια ταινία η οποία υπό άλλες συνθήκες θα πρωταγωνιστούσε στις προβλέψεις κέρδισε μόλις δύο υποψηφιότητες κι ένα «κωμικό» θρίλερ που βγήκε στις αίθουσες της Αμερικής, έναν ολόκληρο χρόνο πριν (το «Τρέξε» του Τζόρνταν Πιλ), δεν μοιάζει απίθανο να φύγει με το Όσκαρ Kαλύτερης Tαινίας, κανείς δεν μπορεί να ποντάρει «στα σίγουρα».
Αν πιστέψουμε τα νούμερα, την στατιστική πιθανότητα και τον αριθμό των υποψηφιοτήτων, τότε το συγκινητικό, ευφάνταστο, απρόσμενο αμφίβιο ρομάντζο που έπλασε ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο στη «Μορφή του Νερού», είναι αναμφίβολα η ταινία στην οποία θα πρέπει να ποντάρετε. Με δεκατρείς υποψηφιότητες και τόσο τα βραβεία της Ένωσης Παραγωγών όσο και αυτό της Ένωσης Σκηνοθετών στην τσέπη της, η ταινία παίζει δυνατά τόσο στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας όσο και σε αυτή της σκηνοθεσίας.
Ομως η περσινή αναταραχή του #OscarsSoWhite και το φετινό #MeToo δεν επιτρέπουν στ΄αλήθεια να θεωρείς τίποτα δεδομένο. Κι αν η Γκρέτα Γκέργουικ, μόλις η πέμπτη γυναίκα σκηνοθέτης που κερδίζει υποψηφιότητα, δεν έχει πολλές πιθανότητες να φύγει με το βραβείο, το «Τρέξε!» του Τζόρνταν Πιλ είναι ένα από εκείνα τα φιλμ που θα μπορούσαν να κάνουν την ανατροπή, όχι απαραίτητα γιατί είναι καλύτερο απ' οποιοδήποτε άλλο, μα γιατί είναι αναμφίβολα διαφορετικό. Κι αυτό είναι ένα προσόν την σημασία του οποίου κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει.
Αν όχι οπουδήποτε αλλού, το «Τρέξε!» μοιάζει πλέον το φαβορί στην κατηγορία του καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, όχι μόνο γιατί κέρδισε το βραβείο της Ένωσης των Σεναριογράφων (με το «Να Με φωνάζεις με τ’ Ονομά σου» να παίρνει το αντίστοιχο στην κατηγορία του διασκευασμένου σεναρίου), αλλά και διότι η «Μορφή του Νερού», βρέθηκε να κατηγορείται ότι «δανείστηκε» πολλά από τα δομικά υλικά της ιστορίας της, τόσο από ένα –ομολογουμένως άγνωστο- θεατρικό έργο του Πόλ Ζίντελ, όσο κι από μια Ολλανδική ταινία μικρού μήκους. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι κατηγορίες αληθεύουν, αλλά στο Χόλιγουντ των ημερών μας δεν υπάρχει πάντα χρόνος γι’ αποδείξεις και κάπως έτσι αυτό μοιάζει με ένα Όσκαρ που η ταινία του Ντελ Τόρο έχει ήδη χάσει. Μια αξιοσημείωτη έκπληξη στα σενάρια; Η υποψηφιότητα του «Logan», της πρώτη superhero ταινίας που φτανει ως εκεί στην κατηγορία. Δεν θα κερδίσει, αλλά δεν πειράζει. Η υποψηφιότητά του είναι ήδη μια νίκη για το είδος.
Επιστρέφοντας όμως στη «Μορφή του Νερού», το βραβείο που πιθανότατα θα «έπρεπε» να χάσει -αν κι όπως είπαμε η ένωση διαφωνεί-, είναι εκείνο της σκηνοθεσίας, αφού ο Κρίστοφερ Νόλαν παρέδωσε με την «Δουνκέρκη», μια ταινία που ακόμη κι αν σε κάποιους φάνηκε υπερβολικά «αποστασιοποιημένη», ή «εγκεφαλική», αν μη τι άλλο είναι σκηνοθετημένη αριστοτεχνικά. Ομως η «Δουνκέρκη» ακόμη κι αν έρχεται δεύτερη σε αριθμό υποψηφιοτήτων με 8 συνολικά είναι πιθανόν να μετρήσει τις λιγότερες βραβεύσεις την βραδιά της απονομής.
Το ίδιο μάλλον θα συμβεί και με τις υποψηφιότητες της «Αόρατης κλωστής» (έξι συνολικά), του «Lady Bird» (πέντε υποψηφιότητες) και του «Να με φωνάζεις με τ΄Ονομά σου» (τέσσερις υποψηφιότητες συνολικά). Από την άλλη, το «Τρεις Πινακίδες Έξω από το Εμπινγκ στο Μιζούρι» του Μάρτιν ΜακΝτόνα το οποίο συγκέντρωσε 7 υποψηφιότητες (αλλά όχι σκηνοθεσίας, κάποιος να μας το εξηγήσει αυτό) δεν μοιάζει να χάνει το βραβείο για Α' Γυναίκειο Ρόλο για την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ ενώ παίζει δυνατά και σε αυτό του Β' Ανδρικού για τον Σαμ Ροκγουελ.
Και φυσικά δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία για το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, που θα μπορούσε να είχε ήδη σταλεί συστημένο στον Γκάρι Ολντμαν ο οποίος στον ρόλο του Ουίνστον Τσόρτσιλ στην «Πιο Σκοτεινή Ωρα», έχει κερδίσει σχεδόν κάθε βραβείο που προηγήθηκε στην κούρσα. Η κατηγορία του Α' Ανδρικού κρύβει βεβαίως δυο από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς αφού σχεδόν κανείς δεν περίμενε τον Ντένζελ Ουάσινγκτον υποψήφιο για το «Roman J. Israel, Esq.», ενώ και η Λέσλι Μάκβιλ στην «Αόρατη Κλωστή», έκανε ένα πλασάρισμα της τελευταίας στιγμής στον Β' Γυναικέιο Ρόλο.
Εκεί όμως η Αλις Τζάνεϊ του «Εγώ η Τόνια», μοιάζει με ανίκητο φαβορί, αφού κλέβει την παράσταση από κάθε άλλον και κάθε τι στην ταινία.
Στην κατηγορία της ταινίας κινουμένων σχεδίων το «Coco» της Pixar δεν μοιάζει να χάνει το βραβείο, ενώ σε αυτήν της ξενόγλωσσης ταινίας το «Η Ψυχή και το Σώμα» της Ιλντικο Ενιέντι μπορεί να κάνει την έκπληξη απέναντι στο «Τετράγωνο», όχι μόνο γιατί είναι σκηνοθετημενο από γυναίκα, αλλά γιατί προτείνει μια πολύ πιο τρυφερή ματιά σε αυτήν του πικρού κυνισμού του Ρούμπεν Εστλουντ και ίσως το Χόλιγουντ αυτές τις μέρες να έχει κάθε λόγο να επικροτήσει ένα φιλμ που μοιάζει με χάδι, απέναντι σε ένα άλλο που μοιάζει λίγο περισσότερο με χαστούκι.
Κι αυτή η τελευταία παρατήρηση, μπορεί να είναι ένας ενδιαφέροντας τρόπος να διαβάσεις όχι μόνο τα φαβορί μα κι όλη την λίστα των υποψηφιοτήτων φέτος. Ένας τρόπος για το Χόλιγουντ να χρησιμοποιήσει την πιο λαμπρή γιορτή του για να χτίσει γέφυρες, να διορθώσει λάθη και να επιβραβεύσει την θετικότητα και το «καλό». Οχι μόνο στο σινεμά, μα και στην ίδια την αμερικανική κοινωνία.
Ομως η περσινή αναταραχή του #OscarsSoWhite και το φετινό #MeToo δεν επιτρέπουν στ΄αλήθεια να θεωρείς τίποτα δεδομένο. Κι αν η Γκρέτα Γκέργουικ, μόλις η πέμπτη γυναίκα σκηνοθέτης που κερδίζει υποψηφιότητα, δεν έχει πολλές πιθανότητες να φύγει με το βραβείο, το «Τρέξε!» του Τζόρνταν Πιλ είναι ένα από εκείνα τα φιλμ που θα μπορούσαν να κάνουν την ανατροπή, όχι απαραίτητα γιατί είναι καλύτερο απ' οποιοδήποτε άλλο, μα γιατί είναι αναμφίβολα διαφορετικό. Κι αυτό είναι ένα προσόν την σημασία του οποίου κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει.
Αν όχι οπουδήποτε αλλού, το «Τρέξε!» μοιάζει πλέον το φαβορί στην κατηγορία του καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, όχι μόνο γιατί κέρδισε το βραβείο της Ένωσης των Σεναριογράφων (με το «Να Με φωνάζεις με τ’ Ονομά σου» να παίρνει το αντίστοιχο στην κατηγορία του διασκευασμένου σεναρίου), αλλά και διότι η «Μορφή του Νερού», βρέθηκε να κατηγορείται ότι «δανείστηκε» πολλά από τα δομικά υλικά της ιστορίας της, τόσο από ένα –ομολογουμένως άγνωστο- θεατρικό έργο του Πόλ Ζίντελ, όσο κι από μια Ολλανδική ταινία μικρού μήκους. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι κατηγορίες αληθεύουν, αλλά στο Χόλιγουντ των ημερών μας δεν υπάρχει πάντα χρόνος γι’ αποδείξεις και κάπως έτσι αυτό μοιάζει με ένα Όσκαρ που η ταινία του Ντελ Τόρο έχει ήδη χάσει. Μια αξιοσημείωτη έκπληξη στα σενάρια; Η υποψηφιότητα του «Logan», της πρώτη superhero ταινίας που φτανει ως εκεί στην κατηγορία. Δεν θα κερδίσει, αλλά δεν πειράζει. Η υποψηφιότητά του είναι ήδη μια νίκη για το είδος.Επιστρέφοντας όμως στη «Μορφή του Νερού», το βραβείο που πιθανότατα θα «έπρεπε» να χάσει -αν κι όπως είπαμε η ένωση διαφωνεί-, είναι εκείνο της σκηνοθεσίας, αφού ο Κρίστοφερ Νόλαν παρέδωσε με την «Δουνκέρκη», μια ταινία που ακόμη κι αν σε κάποιους φάνηκε υπερβολικά «αποστασιοποιημένη», ή «εγκεφαλική», αν μη τι άλλο είναι σκηνοθετημένη αριστοτεχνικά. Ομως η «Δουνκέρκη» ακόμη κι αν έρχεται δεύτερη σε αριθμό υποψηφιοτήτων με 8 συνολικά είναι πιθανόν να μετρήσει τις λιγότερες βραβεύσεις την βραδιά της απονομής.
Το ίδιο μάλλον θα συμβεί και με τις υποψηφιότητες της «Αόρατης κλωστής» (έξι συνολικά), του «Lady Bird» (πέντε υποψηφιότητες) και του «Να με φωνάζεις με τ΄Ονομά σου» (τέσσερις υποψηφιότητες συνολικά). Από την άλλη, το «Τρεις Πινακίδες Έξω από το Εμπινγκ στο Μιζούρι» του Μάρτιν ΜακΝτόνα το οποίο συγκέντρωσε 7 υποψηφιότητες (αλλά όχι σκηνοθεσίας, κάποιος να μας το εξηγήσει αυτό) δεν μοιάζει να χάνει το βραβείο για Α' Γυναίκειο Ρόλο για την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ ενώ παίζει δυνατά και σε αυτό του Β' Ανδρικού για τον Σαμ Ροκγουελ.Και φυσικά δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία για το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, που θα μπορούσε να είχε ήδη σταλεί συστημένο στον Γκάρι Ολντμαν ο οποίος στον ρόλο του Ουίνστον Τσόρτσιλ στην «Πιο Σκοτεινή Ωρα», έχει κερδίσει σχεδόν κάθε βραβείο που προηγήθηκε στην κούρσα. Η κατηγορία του Α' Ανδρικού κρύβει βεβαίως δυο από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς αφού σχεδόν κανείς δεν περίμενε τον Ντένζελ Ουάσινγκτον υποψήφιο για το «Roman J. Israel, Esq.», ενώ και η Λέσλι Μάκβιλ στην «Αόρατη Κλωστή», έκανε ένα πλασάρισμα της τελευταίας στιγμής στον Β' Γυναικέιο Ρόλο.Εκεί όμως η Αλις Τζάνεϊ του «Εγώ η Τόνια», μοιάζει με ανίκητο φαβορί, αφού κλέβει την παράσταση από κάθε άλλον και κάθε τι στην ταινία.
Στην κατηγορία της ταινίας κινουμένων σχεδίων το «Coco» της Pixar δεν μοιάζει να χάνει το βραβείο, ενώ σε αυτήν της ξενόγλωσσης ταινίας το «Η Ψυχή και το Σώμα» της Ιλντικο Ενιέντι μπορεί να κάνει την έκπληξη απέναντι στο «Τετράγωνο», όχι μόνο γιατί είναι σκηνοθετημενο από γυναίκα, αλλά γιατί προτείνει μια πολύ πιο τρυφερή ματιά σε αυτήν του πικρού κυνισμού του Ρούμπεν Εστλουντ και ίσως το Χόλιγουντ αυτές τις μέρες να έχει κάθε λόγο να επικροτήσει ένα φιλμ που μοιάζει με χάδι, απέναντι σε ένα άλλο που μοιάζει λίγο περισσότερο με χαστούκι.Κι αυτή η τελευταία παρατήρηση, μπορεί να είναι ένας ενδιαφέροντας τρόπος να διαβάσεις όχι μόνο τα φαβορί μα κι όλη την λίστα των υποψηφιοτήτων φέτος. Ένας τρόπος για το Χόλιγουντ να χρησιμοποιήσει την πιο λαμπρή γιορτή του για να χτίσει γέφυρες, να διορθώσει λάθη και να επιβραβεύσει την θετικότητα και το «καλό». Οχι μόνο στο σινεμά, μα και στην ίδια την αμερικανική κοινωνία.
