Παγκόσμια Ημέρα Τέχνης: Ο πολυμήχανος Λεονάρντο ντα Βίντσι

Σχεδόν στα μέσα της άνοιξης, κάθε 15 Απριλίου, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Τέχνης - έτσι καθιερώθηκε το 2012 από τον Διεθνή Οργανισμό Τέχνης και τη διακήρυξη της πόλης Γουαδαλαχάρα στο Μεξικό. Ημερομηνία διόλου τυχαία, καθώς 15 Απριλίου (το 1542) γεννήθηκε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και ο αναγεννησιακός καλλιτέχνης επιλέχθηκε δικαίως ως σύμβολο της παγκόσμιας ειρήνης, της ελευθερίας της έκφρασης, της συναδέλφωσης και της πολυπολιτισμικότητας. Στην παγκόσμια ιστορία λίγες είναι οι προσωπικότητες που εξάπτουν τη φαντασία του κοινού όσο ο Ντα Βίντσι. Και μπορεί στο άκουσμά του το μυαλό μας να πηγαίνει συνήθως στη Μόνα Λίζα, τον Άνθρωπο του Βιτρούβιου, τον Μυστικό Δείπνο και φυσικά στο ονομαστό βιβλίο του Νταν Μπράουν "Ο κώδικας Da Vinci", ωστόσο αυτός ο συνειρμός αδικεί την ευφυΐα του, καθώς η πολύπλευρη προσωπικότητά του αποτελεί την επιτομή του αναγεννησιακού ανθρώπου.Το αναμφισβήτητο ταλέντο του ξεδιπλώθηκε πρώτα στη ζωγραφική, αποκαλύπτοντας τη δεξιοτεχνία του, αν και τα ολοκληρωμένα έργα του που σώζονται είναι ελάχιστα. Για δύο λόγους: αφενός του έλειπε η απαραίτητη συγκέντρωση για να καταφέρει να ολοκληρώσει κάτι, αναζητώντας διαρκώς την τελειότητα. Αφετέρου πειραματιζόταν πολύ με τις τεχνικές ζωγραφικής με αποτέλεσμα κάποια από τα έργα του να έχουν καταστραφεί ή να έχουν υποστεί μεγάλη φθορά, όπως αναφέρει ο Πωλ Βαλερύ στο έργο του "Εισαγωγή στη μέθοδο του Λεονάρντο ντα Βίντσι".Λαμπρό παράδειγμα η τοιχογραφία του περίφημου Μυστικού Δείπνου στο μοναστήρι της Santa Maria delle Grazie στο Μιλάνο. Καταλύοντας μια παράδοση αιώνων, ο Ντα Βίντσι αποφάσισε να μην προετοιμάσει τον τοίχο κατάλληλα και ζωγράφισε πάνω σε στεγνό κονίαμα αντί σε υγρό. Το αποτέλεσμα ήταν η φυσική υγρασία του τοίχου να προκαλεί φθορά στο έργο ήδη από το 16ο αιώνα, όπως εξηγεί μεταξύ άλλων ο καθηγητής Φρανκ Τσέλνερ στο έργο του "Ντα Βίντσι".Το πιο ιδιαίτερο, όμως, κομμάτι της τεχνικής του παραμένει το sfumato, μια τεχνική που σβήνοντας τα περιγράμματα δημιουργούσε την αίσθηση ότι οι μορφές στους πίνακες ξεπροβάλλουν μέσα από το σκοτάδι. Ίσως η πιο πετυχημένη εφαρμογή της τεχνικής του είναι στο μυστηριώδες χαμόγελο της Μόνα Λίζα. Ο ζωγράφος «σβήνει» τις άκρες του στόματος της νεαρής γυναίκας, καθιστώντας έτσι την έκφρασή της επιτηδευμένα ακαθόριστη και αντικείμενο συζήτησης για αιώνες.Η φήμη του σήμερα βασίζεται κυρίως στο εικαστικό του έργο, ωστόσο η συνεισφορά του δεν περιορίστηκε εκεί. Αγαπούσε τις καλές τέχνες, όπως και τη γλυπτική, αλλά καταπιάστηκε και με την αρχιτεκτονική, την ιατρική (ανατομία), τη μηχανική και την αστρονομία. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Μάικλ Γουάιτ και το βιβλίο του "Λεονάρντο ντα Βίντσι, Ο πρώτος επιστήμονας", οι αναζητήσεις του εκτείνονταν από την οπτική και τη μηχανική ως την αστρονομία, ενώ οι εκπληκτικά ακριβείς μελέτες του προδιέγραφαν εκείνες του Νεύτωνα, του Γαλιλαίου και του Κέπλερ.Η έρευνά του είχε ως αποτέλεσμα έναν μεγάλο όγκο χειρόγραφων σκίτσων, σχεδίων και σημειώσεων, οι οποίες μάλιστα, αφού ο Ντα Βίντσι ήταν αμφιδέξιος - αριστερόχειρας, είναι γραμμένες από τα αριστερά προς τα δεξιά. Στη βιβλιοθήκη των Public θα βρείτε σχετικά βιβλία, λευκώματα, δημοσιεύσεις για τα σκίτσα του - δείτε εδώ όλους τους ελληνικούς τίτλους και εδώ όλους τους ξενόγλωσσους!