Κική Δημουλά / Έφυγε από τη ζωή η μεγάλη ποιήτρια

Το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου, λίγο πριν τις 18:00 το απόγευμα, έφυγε από τη ζωή η Κική Δημουλά, μια από τις κορυφαίες ελληνίδες ποιήτριες, σε ηλικία 89 ετών. Το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα. Η απώλεια για τα ελληνικά γράμματα ανυπολόγιστη, καθώς η πολυβραβευμένη ποιήτρια υπήρξε μια από τις δημοφιλέστερες και πλέον αγαπητές «φωνές» της ελληνικής λογοτεχνίας.

Γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα, ως Βασιλική Ράδου. Η καταγωγή της ήταν από την Καλαμάτα. Εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος το διάστημα 1949-1974. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1952 με την ποιητική συλλογή «Ποιήματα», που μετά από λίγο απέσυρε η ίδια από την κυκλοφορία. Εν συνεχεία παντρεύτηκε τον ποιητή Άθω Δημουλά, το 1954, και απέκτησε μαζί του δύο παιδιά.

Εξέδωσε πολλές ποιητικές συλλογές, μεταξύ των οποίων οι «Ενός λεπτού μαζί» (1998), «Χλόη θερμοκηπίου» (2005), «Συνάντηση» (2007) «Τα εύρετρα» (2010), ενώ μέρος του έργου της έχει μεταφραστεί στα Γαλλικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ιταλικά και Σουηδικά.

Οι πιο πρόσφατες συλλογές της, τις οποίες επιμελήθηκαν και εξέδωσαν οι εκδόσεις Ίκαρος, ήταν η «Άνω τελεία» (2016), που είχε τιμηθεί στα Βραβεία Βιβλίου Public 2017 με το Βραβείο Κοινού στην Κατηγορία Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση, και ο «Δημόσιος καιρός» (2014). Σε συνέντευξή της στο «Βήμα της Κυριακής», όταν ρωτήθηκε αν την απασχολεί η υστεροφημία, απάντησε: «Παρά τα όσα λέω, μάλλον θα με απασχολεί. Αλλά ξυστά. Προς τι να την ποθώ, αφού δεν θα γνωριστούμε ποτέ; Ποιος θα τη νέμεται αυτή την υστεροφημία; Η αιωνιότητα της απουσίας μου;».

Οι διακρίσεις και τα βραβεία για το έργο της Κικής Δημουλά πολλά και σημαντικά - ενδεικτικά αναφέρουμε: Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή «Το λίγο του κόσμου» (1972), Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή «Χαίρε ποτέ» (1989), Αριστείο των Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της το 2001 και Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας (Prix Europeen de Litterature – Rencontres Europeennes de Litterature, Στρασβούργο). Στο μεταξύ, το 2002, ανακηρύχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Οι εκδόσεις Ίκαρος αποχαιρέτησαν τη μεγάλη ποιήτρια με ένα συγκινητικό μήνυμα:

«Η συνεργασία της Κικής Δημουλά με τον Ίκαρο ξεκίνησε το 1998. Η μεταξύ μας συμφωνία είχε από την πλευρά της έναν όρο: να εκδώσουμε και τα ποιήματα του Άθω Δημουλα. «Δεν μπορείτε να με καλέσετε σπίτι σας χωρίς τον άνδρα μου», είχε πει. Τον Σεπτέμβριο εκδόθηκε η πρώτη της ποιητική συλλογή στον Ίκαρο, με τον τίτλο «Ενός λεπτού μαζί» και αμέσως μετά το σύνολο των ποιητικών συλλογών που είχε εκδώσει μέχρι τότε σε έναν τόμο. Τα χρόνια που ακολούθησαν, εκδόθηκαν άλλες έξι συλλογές, ένας τόμος με τα πεζά κείμενα που είχε γράψει νεότερη, οι ομιλίες της και η εκτενής ανθολογία ποιημάτων σε εικονογράφηση του Γιάννη Ψυχοπαίδη.

Κάθε νέο βιβλίο ερχόταν πάντα μέσα σε ένα ντοσιέ. Τα πρώτα χρόνια τα ποιήματα γραμμένα στη γραφομηχανή και μετέπειτα στον υπολογιστή. «Γυρίζω από τον Πλάτανο με ντοσιέ» έλεγε, και ξέραμε. Ακολουθούσε μια υπέροχη διαδικασία. Ήξερε πάντα ποια ποιήματα ήταν πιο δυνατά, αλλά ήθελε και τη δική μας γνώμη. Με συνοδεία τυρόπιτες από τη Στοά ή σοκολάτες από το Αριστοκρατικόν και αμέτρητα, αμέτρητα τσιγάρα, κουβεντιάζαμε κάθε στίχο στο πατάρι του Ίκαρου. Ύστερα περνούσανε στα χέρια της Γεωργίας Παπαγεωργίου, που επιμελήθηκε όλα της τα βιβλία. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κατά τη διάρκεια της επιμέλειας ερχόντουσαν νέα ποιήματα και έμπαιναν στη συλλογή. Σαν όλη αυτή η διαδικασία να μη την άφηνε να ησυχάσει και να γεννιόντουσαν διαρκώς νέοι στίχοι. Η έκδοση κάθε βιβλίου είχε στοιχεία μαγείας.

Η Κική Δημουλά μάς τίμησε με την εμπιστοσύνη της με έναν τρόπο μεγαλειώδη και γενναιόδωρο. Με τον καιρό η σχέση μας έπαψε να είναι η σχέση εκδότη-δημιουργού και μεταλλάχθηκε σε μια βαθιά φιλία. Ήξερε λεπτομέρειες από την προσωπική μας ζωή, μας μιλούσε κι εκείνη ανοιχτά για τις χαρές και τις αγωνίες της, μοιραζόμασταν μυστικά. Με μεγάλη αγάπη. Για χρόνια προσπαθούσε να μας πείσει να της μιλάμε στον ενικό. Αλλά το «κυρία Δημουλά μας» είχε μέσα τόση τρυφερότητα όσο σεβασμό είχε και η σχέση.

Αντίο κυρία Δημουλά μας. Αφήνετε δυσαναπλήρωτο κενό στην οικογένεια του Ίκαρου».