Εθνική και EuroBasket: Κάνε το κουίζ και θυμήσου τις χρυσές μέρες…

Από την πρώτη ημέρα του Σεπτέμβρη κινούμαστε σε ρυθμούς EuroBasket. Εδώ και μέρες όλοι βλέπουν μπάσκετ ασταμάτητα ενώ όσοι δεν ψήνονται έχουν ευκαιρία να κάνουν άλλα πράγματα. Μέχρι που ήρθε η ώρα για τον προημιτελικό με τη Γερμανία να μας ξενερώσει όλους... Το ταμπλό της Mercedes-Benz Arena έγραψε «Γερμανία – Ελλάδα : 107-96» μετά τη λήξη των 40’ και εμείς κοντεύαμε να σπάσουμε την τηλεόραση με αυτά που βλέπαμε (τι 55% στα τρίποντα ρε παιδιά, πλάκα μας κάνετε;;;). Πολύ θα θέλαμε να μιλάμε για τον επικείμενο ημιτελικό με την Ισπανία σήμερα, αλλά η ιστορία γράφτηκε αλλιώς. Μιλώντας για ιστορία, η Επίσημη Αγαπημένη έχει ζήσει μεγάλες στιγμές σε EuroBasket, τις οποίες δυστυχώς δεν κατάφερε να επαναλάβει φέτος. Σήμερα λοιπόν, περισσότερο από κάθε άλλη μέρα κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, θέλουμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και να θυμηθούμε μερικές από τις κορυφαίες στιγμές που έχουμε ζήσει χάρη στην Εθνική μπάσκετ. Τιρινίνι και τα σχετικά – καταλαβαίνεις, μετά από τέτοιο κάζο. Θυμήσου μαζί μας και στο τέλος κάνε και το κουίζ, για να δούμε πόσο καλά ξέρεις από Εθνική και EuroBasket!

Οι 2 φορές που πατήσαμε κορυφή σε Ευρωμπάσκετ

Ανάλογα με την ηλικία σου, έχεις συνδέσει την Εθνική είτε με το χρυσό του 2005 είτε με αυτό του 1987. Εκτός κι αν… πήρες Freedom Pass, οπότε είσαι αρκετά μικρός για να θυμάσαι κάποιο χρυσό της Εθνικής. Δεν πειράζει όμως, γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ! Το 2005, που λες, είχαμε μία χρυσή γενιά παικτών, με την περιφέρεια να αποτελείται από μερικούς από τους κορυφαίους παίχτες στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Σπανούλης, Ζήσης έδιναν το ρυθμό – φαντάσου αυτή την περιφέρεια με Γιάννη μαζί 🤯 – και ο Παναγιώτης Γιαννάκης καθοδηγούσε από τον πάγκο. Αποτέλεσμα; Ο αρχηγός Μιχάλης Κακιούζης σηκώνει το τρόπαιο του Πρωταθλητή Ευρώπης στο Βελιγράδι!

Κακά τα ψέματα όμως, το ελληνικό μπάσκετ χρωστάει αυτή τη στιγμή στην προηγούμενη μεγάλη Εθνική, αυτή του ’87. Η Ελλάδα είναι τότε διοργανώτρια και οι ελπίδες πολλές! Όταν υπάρχουν τα μεγαθήρια της Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας όμως, το μυαλό δεν πάει εύκολα στο χρυσό. Αλλά να που η ομάδα ήταν φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα. Ο μυθικός Νίκος Γκάλης έκανε… παπάδες όλο το τουρνουά, με άξιο συμπαραστάτη τον Γιαννάκη. Στον τελικό εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, που έγινε στο ΣΕΦ, ο «γίγαντας» Αργύρης Καμπούρης έβαλε τις κρίσιμες βολές στο τέλος της παράτασης, ο Γιοβάισα πέταξε τη μπάλα από το κέντρο, αυτή δεν μπήκε στο καλάθι. Αυτό ήταν, το θαύμα μόλις είχε γίνει! Η Ελλάδα για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Ευρώπης στο μπάσκετ. Αυτή η στιγμή είναι ο λόγος που σε όποια άκρη της χώρας κι αν βρεθείς, θα υπάρχει και από ένα ανοιχτό γήπεδο ή μια μπασκέτα. Η τεράστια αυτή ομάδα μας χάρισε ακόμα μία μεγάλη επιτυχία σε Ευρωμπάσκετ, όταν δύο χρόνια αργότερα κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο, με τη Γιουγκοσλαβία να παίρνει το χρυσό.

Το πρώτο μετάλλιο ήρθε το ’49!

Και τώρα πάμε πίσω σε μία στιγμή που κανείς μας δεν θυμάται. Η πρώτη φορά που η Ελλάδα συμμετείχε σε Ευρωμπάσκετ (η διοργάνωση ξεκίνησε το 1935 btw!) ήταν το 1949 και το τουρνουά έγινε στο Κάιρο – ναι, αυτό της Αιγύπτου! Εκεί η Εθνική θα φύγει με το χάλκινο μετάλλιο της τρίτης θέσης. Άλλη μία φορά έχουμε βρεθεί στο τρίτο σκαλί του βάθρου – αυτή μπορεί και να τη θυμάσαι. Το Ευρωμπάσκετ του 2009 στην Πολωνία ήταν η τελευταία φορά που πήραμε μετάλλιο και αυτό ήταν το χάλκινο. Μπροστάρης ήταν τότε ο Kill Bill Σπανούλης (με Βαγγέλη Ιωάννου στην περιγραφή του προημιτελικού μπορεί και να κερδίζαμε). Και κάπως έτσι είμαστε εδώ και 13 χρόνια μακριά από τα μετάλλια, τα οποία μάλιστα θα γίνουν 16 αν αναλογιστούμε ότι το επόμενο Ευρωμπάσκετ θα γίνει το 2025😭.

Πάμε τώρα και το κουίζ!

Σου υποσχεθήκαμε κουίζ στην αρχή. Εδώ είναι και το φτιάξαμε για να τεστάρουμε την… Ευρωμπασκετογνωσία σου! Με βαριά καρδιά το φτιάξαμε να ξέρεις, όλη την ώρα σκεφτόμασταν τα 17 τρίποντα που φάγαμε στον προημιτελικό. Τουλάχιστον θυμηθήκαμε μερικές χρυσές στιγμές! Για κάνε κι εσύ το κουίζ λοιπόν, για να ξεχάσεις για λίγο την πίκρα του αποκλεισμού, κι ελπίζουμε σύντομα να ξαναζήσουμε τέτοια! Ο Γιάννης έχει ακόμα πολλά χρόνια μπάσκετ μπροστά του άλλωστε!