Κάνουμε «βουτιά» στη δισκογραφία των Coldplay!

Θυμάμαι ακόμη την πρώτη φορά που άκουσα Coldplay. Ήμουν γύρω στα 14 και θα περνούσα το βράδυ στο σπίτι ενός πολύ καλού μου φίλου. Το πρόγραμμα είχε pop corn, gaming στο PC και μουσική από την τηλεόραση που έπαιζε στο background κολλημένη στο MTV! Ξαφνικά, ακούμε τις πρώτες νότες του Yellow. Γυρίζουμε αμέσως το βλέμμα μας στην οθόνη και βλέπουμε αυτό το χαρακτηριστικό βίντεο που έμελλε να γράψει ιστορία. 

Αξίζει να αναφέρω ότι την ημέρα του γυρίσματος όλα να είχαν πάει στραβά. Από το γεγονός ότι ο ντράμερ της μπάντας, Will Champion, δεν μπορούσε να παρευρεθεί λόγω της κηδείας της μητέρας του - γι’αυτό και στο clip εμφανίζεται μόνο ο frontman Chris Martin και όχι όλα τα μέλη όπως ήταν το αρχικό πλάνο - μέχρι τον κακό καιρό που πήγε αντίθετα στις προβλέψεις για λιακάδα. Τελικά, οι σκηνοθέτες James Frost και Alex Smith, αποφάσισαν να αλλάξουν το σενάριο και έτσι μας χάρισαν αυτό το καταπληκτικό μονόπλανο, το οποίο γυρίστηκε στη διπλή ταχύτητα με τον Martin να το τραγουδάει γρήγορα, για να μονταριστεί έπειτα σε αργή κίνηση και να δώσει ένα ιδιαίτερο εφέ στην κίνηση. Με το που ολοκληρώθηκε η προβολή του clip ήμουν ήδη fan! 

Μέσα σε λίγες μέρες κρατούσα το Parachutes στα χέρια μου! Οι Coldplay είχαν μπει δυναμικά στη ζωή μου, έχοντας ακριβώς τον ήχο που χρειαζόμουν εκείνη την περίοδο. Παράλληλα, με τις ανησυχίες μου να ξεφεύγουν από τα καθημερινά προβλήματα ενός εφήβου, αναζητούσα και κάτι πιο ποιοτικό και μελωδικό. Ήθελα να χτίζεται μπροστά μου μια ιστορία. Οι Coldplay, με τον pop ρομαντισμό που τους διακατείχε μας χάρισαν έναν κλασικό δίσκο που ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος ακόμη και σήμερα. 

Η επιτυχία που γνώρισαν ήταν τόσο μεγάλη που δημιουργήθηκε μια ολόκληρη σκηνή γύρω από τον ήχο τους. Pop rock μπάντες που συνδύαζαν τις κιθάρες με το πιάνο άρχισαν να εμφανίζονται από κάθε γωνιά της Αγγλίας. Κάποια τρανταχτά παραδείγματα είναι οι Keane, οι Snow Patrol και οι Embrace. Μάλιστα, η μεγαλύτερη επιτυχία των τελευταίων, το Gravity, είναι διασκευή ενός b-side των Coldplay, το οποίο τους είχε παραχωρήσει ο Chris Martin. Μέσα στα επόμενα δυο χρόνια η μπάντα «όργωσε» τη Μεγάλη Βρετανία και την Αμερική, όπου τα πράγματα πήγαιναν λίγο πιο αργά για αυτούς. Έπειτα από δυο κερδισμένα Brit Awards, επέστρεψαν, τον Σεπτέμβριο του 2001, στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το «πάντα δύσκολο» δεύτερο album. 

Οι κίνδυνοι που ελλόχευαν ήταν πολλοί. Αν το συγκρότημα παρέμενε στάσιμο ίσως κατέληγε στην αφάνεια, έχοντας μόλις έναν καταπληκτικό δίσκο στο βιογραφικό του. Μια «κατάρα» που κυνηγάει πολλές indie μπάντες. Από την άλλη, αν άλλαζε πολύ το ύφος του, μπορεί να έδιωχνε μια μεγάλη μερίδα του κοινού του. Βέβαια, υπήρχε ακόμη μπόλικη «αστερόσκονη» πάνω από τα κεφάλια τους και έτσι η τετράδα επανέρχεται το 2002 με το κλασικό πλέον A Rush of Blood to the Head. Και μπορεί τα πρώτα δυο singles (In My Place και The Scientist) να μην έκαναν τον χαμό που ίσως θα περίμεναν οι φίλοι του γκρουπ, όμως, στη συνέχεια ήρθε το Clocks και τους εκτόξευσε στη «στρατόσφαιρα». 

Πρόκειται για τον ορισμό του iconic τραγουδιού, το οποίο αντιγράφηκε, διασκευάστηκε και χρησιμοποιήθηκε ως sample αμέτρητες φορές στα 22 χρόνια υπάρξής του. Ακολούθησε το X&Y, ένα παρεξηγημένο album στο οποίο η μπάντα προσπάθησε να ανανεώσει τον ήχο της, για να έρθει τελικά το 2008 το πρώτο «κλείσιμο ματιού» από τον Chris Martin και την παρέα του. 

Με το Viva la Vida or Death and All His Friends, έπαψαν να είναι απλά μια μπάντα που γράφει hits και έγιναν ένα τεράστιο καλλιτεχνικό μέγεθος, που δεν φοβάται να φέρει εις πέρας μεγάλα project με πολύ συγκεκριμένο concept. Η αγάπη, ο πόλεμος και η επανάσταση αποτελούν αναφορές σε ένα σύνολο τραγουδιών που έβγαλε προς τα έξω μια μπαρόκ και ελαφρώς ethnic πλευρά της μπάντας. Τα Grammy, τα Brit Awards και κάθε λογής βραβεία αποτελούσαν πλέον κανονικότητα για τους τέσσερις μουσικούς από το Λονδίνο που ξεκίνησαν ταπεινά την πορεία τους. 

Φαίνεται πως η ιδέα ενός concept album άρεσε στα μέλη του γκρουπ και έτσι, το 2011 κυκλοφορούν το Mylo Xyloto. Εδώ, τα πράγματα έγιναν λίγο πιο ηλεκτρονικά και πήγαν τον ήχο τους σε ένα άλλο σύμπαν. Κυριολεκτικά. Το concept είχε να κάνει με έναν δυνάστη, ο οποίος, μέσω της προπαγάνδας θέλησε να απαγορεύσει τη μουσική και τα χρώματα από τον πλανήτη Silencia.

Σε συνέντευξη που είχε δώσει ο Martin είχε πει: «το album είναι βασισμένο σε μια ιστορία αγάπης με αίσιο τέλος». Δύο πρωταγωνιστές που ζουν σε ένα καταπιεστικό, δυστοπικό, αστικό περιβάλλον, γνωρίζονται μέσω μιας συμμορίας και ερωτεύονται. Στιχουργικά είναι εμπνευσμένο από το American Graffiti  και το «Κίνημα του Λευκού Ρόδου». Στο tracklist βρίσκουμε κομμάτια όπως το Paradise και το Every Teardrop is a Waterfall, τα οποία μέχρι και σήμερα αποτελούν highlights των συναυλιών τους. Η περιοδεία για τον συγκεκριμένο δίσκο ήταν αυτή που έφερε στο προσκήνιο για πρώτη φορά το φαντασμαγορικό show που κάνουν πλέον οι Coldplay με τη χρήση λέιζερ, φωτορυθμικών και βεγγαλικών.

Το 2014 κυκλοφορούν το Ghost Stories, το οποίο, μπορεί να μην ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, όμως, ακόμα και σε μια μέτρια στιγμή τους κατάφεραν να μας χαρίσουν ένα τεράστιο hit όπως το Sky Full of Stars, αλλά και το Magic, ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια τους. Σίγουρα, πάντως, δεν είναι ένας δίσκος στον οποίο θα γυρίσουν πίσω οι μελλοντικές γενιές. Ίσως θορυβημένοι από το παραπάνω, αποφάσισαν να μπουν άμεσα στο στούντιο με παραγωγούς τους Rik Simpson και Stargate, αλλάζοντας για ακόμη μια φορά δραματικά τον ήχο τους. Έτσι, στα τέλη του 2015 βγαίνει το A Head Full of Dreams. Ίσως ο πιο ηλεκτρονικός τους δίσκος, ο οποίος, ακούγεται περισσότερο ως το επόμενο του Mylo Xyloto παρά ως ο διάδοχος του Ghost Stories. 

Τα shows της μπάντας είναι πλέον από άλλον πλανήτη, ενώ, η προσθήκη κομματιών όπως τα Hymn For the Weekend και το ομότιτλο, ξεσηκώνουν το κοινό που βρίσκεται στις συναυλίες τους. Οι Coldplay είναι πλέον superstars παγκοσμίου βεληνεκούς, εμφανίζονται στο ημίχρονο του Super Bowl έχοντας ως καλεσμένη τη Beyoncé και τον Bruno Mars και περιοδεύουν σε όλο τον κόσμο! Ωστόσο, έχουν καταφέρει κάτι πολύ πιο σημαντικό. 

Να παραμείνουν προσγειωμένοι και μια οικογένεια. Κάτι που φαίνεται και στο υπέροχο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2018 o Mat Whitecross, φίλος της μπάντας ο οποίος τους κινηματογραφούσε για περίπου 20 χρόνια. Μια από τις σημαντικότερες πληροφορίες που βγάζει προς τα έξω το film είναι πως, πέρα από το γεγονός ότι η μπάντα δεν έχει αλλάξει ούτε ένα μέλος όλα αυτά τα χρόνια, το ίδιο συμβαίνει με τους τεχνικούς και τους managers που «τρέχουν» τα πάντα πίσω από τη σκηνή. Αυτό είναι κάτι πολύ σπάνιο και ίσως να αποτελεί κομμάτι της επιτυχίας τους.

Τον Νοέμβριο του 2019 παραδίδουν στους φίλους της μουσικής τους το Everyday Life. Μια επιστροφή στον ήχο των Parachutes και Viva La Vida or Death and All His Friends. Αυτό, εξηγείται από το γεγονός ότι κάποια κομμάτια είχαν ηχογραφηθεί την περίοδο μεταξύ 2007 – 2009. Όπως αναφέρει ο παραγωγός και συνεργάτης του συγκροτήματος Dan Green: «Στην πραγματικότητα ξεκινήσαμε αυτό το album λίγο πριν από το Mylo Xyloto το 2009, τραγούδια από αυτόν τον δίσκο υπήρχαν από τότε και απλά δεν ταίριαζαν σε άλλα άλμπουμ. Το Arabesque ήταν ένα από αυτά».

Τέλος, φτάνουμε στο 2021 όταν και κυκλοφορεί το τελευταίο μέχρι στιγμής album των Coldplay με τίτλο Music of the Spheres. Μια επιστροφή στον ηλεκτρονικό ήχο με αρκετές space rock αναφορές. Μπορεί να έλαβε μεικτές κριτικές από τον τύπο, όμως, το κοινό «αγκάλιασε» τραγούδια όπως το υπέροχο Higher Power! 

Η κρίση που έφερε ο COVID-19 στη μουσική βιομηχανία έκανε δύσκολη την άμεση πραγματοποίηση ενός tour, όμως, αυτή τη στιγμή οι Coldplay είναι έτοιμοι να ταξιδέψουν ξανά τη μουσική τους σε όλο τον κόσμο μέσω του Music for the Spheres Tour. Mάλιστα, όπως πιθανότατα γνωρίζεις, θα εμφανιστούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα! Έτσι, στις 8 και 9 Ιουνίου, οι τυχεροί που πρόλαβαν να αγοράσουν ένα «μαγικό» εισιτήριο θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ζωντανά στο Ο.Α.Κ.Α. μια από τις κορυφαίες live μπάντες στον κόσμο! Θα είναι μια πραγματικά αξέχαστη συναυλιακή εμπειρία!