Το Public Blog ρωτάει: τον συγγραφέα Γιάννη Γορανίτη

Ο Γιάννης Γορανίτης είναι δημοσιογράφος με ιδέες και θέματα που θα τα ζήλευαν πολλοί. Τον Δεκέμβριο του 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο από τις Εκδόσεις Πατάκη, τo «24», μία σπονδυλωτή συλλογή διηγημάτων με κεντρικούς ήρωες ανθρώπους που συναντά μέσα στον ηλεκτρικό. Πριν λίγους μήνες, του απονεμήθηκε το βραβείο «Πρωτοεμφανιζόμενος στην πεζογραφία» του περιοδικού «Ο Αναγνώστης». Μοιάζει προσγειωμένος, με οξυμένη παρατηρητικότητα και ευαισθησίες για την τροπή που έχει πάρει ο κόσμος. Απλός και χαμογελαστός, δείχνει διατεθειμένος να συνεχίσει τις λογοτεχνικές του περιπλανήσεις.1) Ας πούμε πως δεν ξέρω τίποτα για το βιβλίο σας. Πώς θα το χαρακτηρίζατε με μία φράση;Το «24» είναι μια σπονδυλωτή συλλογή διηγημάτων (αν και πολλοί θεωρούν ότι διαβάζεται και ως μυθιστόρημα), που φαινομενικά καταγράφει τις ιστορίες των επιβατών του Ηλεκτρικού σιδηροδρόμου της Αθήνας. Στην ουσία όμως πρόκειται για μια φρενήρη περιπλάνηση σε μια πόλη οικεία και ταυτόχρονα εντελώς άγνωστη, σε έναν κόσμο που τρέχει παράλληλα με το τρένο και μεταβάλλεται με ρυθμό που αδυνατούμε να κατανοήσουμε, αλλά και σε έναν κόσμο που είναι το μοναδικό σπίτι που έχουμε. 2) Από πότε θυμάστε τον εαυτό σας να γράφετε; Πώς ξεκίνησε όλο αυτό;Γράφω, ή τέλος πάντων προσπαθώ να γράψω, από μικρή ηλικία. Μου πήρε, όμως, πολλά χρόνια μέχρι να βρω το κουράγιο, την αντοχή, την αυτοπεποίθηση και το κίνητρο για να ασχοληθώ πιο συστηματικά. Δεν μετανιώνω. Μπορεί να άργησα να εκδώσω το πρώτο μου βιβλίο, αλλά εν τω μεταξύ έμαθα ότι σημαντικότερο απ’ το να γράφεις είναι να σβήνεις –μεταφορικά ή κυριολεκτικά– να αμφισβητείς δηλαδή τις ίδιες σου τις λέξεις.3) Στο βιβλίο σας, οι ήρωες είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που συναντάτε μέσα στον ηλεκτρικό. Για ποιο λόγο κάνατε αυτή την επιλογή;Επέλεξα να φωτίσω κάποιους χαρακτήρες τόσο διαφορετικούς από μας που τους αγνοούμε συνειδητά, αλλά και άλλους που μας μοιάζουν σε βαθμό που δεν αντέχουμε να τους αντικρίζουμε γιατί θα δούμε τον αντικατοπτρισμό μας. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν επέλεξα εγώ τους συγκεκριμένους χαρακτήρες, εκείνοι με επέλεξαν. 4) Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βοηθούν ή δυσχεραίνουν τη διαδικασία της γραφής;Συνδέομαι καθημερινά στα social media, τόσο που νιώθω τύψεις για τον χαμένο χρόνο. Από την άλλη, νιώθω ότι προσφέρουν μοναδικές δυνατότητες δικτύωσης, προώθησης και επικοινωνίας με φίλους, αναγνώστες, άλλους συγγραφείς –κάτι που θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο, για να μην πω πρακτικά αδύνατο– στην εποχή πριν το facebook και το twitter.5) Ποια βιβλία θεωρείτε πως διαμόρφωσαν τον τρόπο γραφής σας;Πιστεύω ότι οι βαθύτερες επιρροές είναι αυτές που δεν φαίνονται με την πρώτη ανάγνωση στο δικό σου κείμενο. Υπό αυτό το πρίσμα, επιλέγω λίγα από τα αναρίθμητα που καθόρισαν τον τρόπο γραφής μου: Ο φύλακας στη σίκαλη του Σάλιντζερ, τα άπαντα του Πολ Όστερ, τα Ονόματα του Ντον Ντελίλλο, το Λοστρέ του Λένου Χρηστίδη, τα διηγήματα του Δημήτρη Χατζή, Η πέτρινη σχεδία του Σαραμάγκου, τα Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60 του Βαλτινού.6) Ποια βιβλία έχετε αυτή τη στιγμή δίπλα στο κομοδίνο σας;Στο κομοδίνο μου υψώνεται μια ψηλή στοίβα, στην κορυφή της οποίας βλέπω τα εξής: Η μοναδική ιστορία – Τζούλιαν Μπαρνς, Θρυμματισμένοι καιροί – Έρικ Χόμπσμπαουμ, Ελαφρά Ελληνικά Τραγούδια – Αλέξης Πανσέληνος.7) Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι; Θα μου ήταν πιο εύκολη η απάντηση στο δίλημμα με το αυγό και την κότα, αλλά αν έπρεπε να επιλέξω, θα έλεγα ότι γίνεσαι. Η μικρή μου εμπειρία στον χώρο με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ακόμη και το πιο λαμπρό ταλέντο, ακόμη και ο πιο χαρισματικός γραφιάς, δεν πρόκειται να εξελιχθεί και να ξεχωρίσει αν δεν δουλέψει.8) Αν θα μπορούσατε ν’ αλλάξετε κάτι στον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που έπαψα να αυταπατώμαι ότι θα αλλάξω τον κόσμο. Θα τον εγκατέλειπα όμως με αρκετή ανακούφιση, αν έως τότε είχα βοηθήσει ώστε να γίνει λιγότερο παράλογος.Βρείτε το βιβλίο του Γιάννη Γορανίτη σε ένα κατάστημα Public ή στο public.gr.