5 Ιουλίου , 2017 • 1 MIN READ
Royal Blood - How Did We Get So Dark?
Περίληψη: "Το 2014 ήταν σίγουρα μια συναρπαστική χρονιά για τους κυρίους Mike Kerr και Ben Thatcher....
"Το 2014 ήταν σίγουρα μια συναρπαστική χρονιά για τους κυρίους Mike Kerr και Ben Thatcher. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ήταν απλά δύο παιδιά που έπαιζαν μουσική μαζί και ονειρεύονταν να σπάσουν τα σύνορα της γενέτειρας τους, του Brighton και ίσως να γίνουν γνωστοί σε ολόκληρη την Αγγλία. Το ντεμπούτο τους όμως σαν "Royal Blood" τους επιφύλαξε πολύ διαφορετική μοίρα και από τη μια στιγμή στην άλλη έγιναν το νέο παγκόσμιο sensation. Η φρεσκάδα της προσέγγισης στο rock n roll του 21ου αιώνα, τα δυναμικά τραγούδια (αιώνιο προσωπικό αγαπημένο το "Little Monster") και οι σφιχτοδεμένες ζωντανές τους εμφανίσεις που υποχρέωσαν τον Jimmy Page των Led Zeppelin να διαλαλεί δεξιά και αριστερά το πόσο εντυπωσιάστηκε, τους έκαναν ένα από τα πιο καυτά ονόματα της εποχής. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι η ζωή είναι ωραία για κάποιον στη θέση τους, σωστά;
Ή μήπως όχι;
Το ημερολόγιο λέει 2017 και οι αγαπητοί Royal Blood είναι έτοιμοι να κυκλοφορήσουν το δεύτερο album τους. Ξαφνικά όλη η επιτυχία και το hype που την ακολούθησε έχει μετατραπεί σε βαρύ φορτίο που επιβάλλεται να κουβαλήσουν. Οι προσδοκίες είναι υψηλές και, σε αυτές τις make or break στιγμές, καριέρες είτε απογειώνονται πανηγυρικά, είτε γκρεμίζονται χωρίς επιστροφή. Το θέμα είναι πως το διαχειρίζονται αυτό οι δυο φίλοι μας.
Οι πρώτες ακροάσεις του "How Did We Get So Dark?" μπορώ να ομολογήσω ότι με καθησύχασαν. Κι αυτό επειδή ήταν και παραμένουν συγκεντρωμένοι songwriters. Σε ένα συγκρότημα με δύο μόνο όργανα (μπάσο και τύμπανα) δεν υπάρχει περιθώριο για παιχνίδια με τους ήχους, για τεχνάσματα και υπεκφυγές. Είσαι αναγκασμένος να εστιάσεις στη σύνθεση. Αυτό τους έκανε να ξεχωρίσουν από την αρχή της καριέρας τους, αυτό συμβαίνει και τώρα. Ενδεχομένως αυτό το δεύτερο album να έχει λίγο groove περισσότερο, έναν αέρα κίνησης πιο πηγαίο σε σχέση με το σκληρότερο και επιθετικό attitude του ντεμπούτου. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα μπορέσει κάποιος να αντισταθεί στον Arctic Monkeys αέρα του "I Only Lie When I Love You", ή στο groove του "She's Creeping", ή στο retro-metal-meets-White Stripes στυλ του "Don't Tell".
Στο προσωπικό μου σύμπαν,οι Royal Blood έκαναν το καθήκον τους και στο μέτρο που τους αναλογεί, στάθηκαν στο ύψος της φήμης τους. Τώρα ας περιμένουμε να δούμε τι έχουν να πουν τα charts και οι εμπορικοί δείκτες. Ή μήπως αυτό δεν έχει καμία σημασία;"
Το ημερολόγιο λέει 2017 και οι αγαπητοί Royal Blood είναι έτοιμοι να κυκλοφορήσουν το δεύτερο album τους. Ξαφνικά όλη η επιτυχία και το hype που την ακολούθησε έχει μετατραπεί σε βαρύ φορτίο που επιβάλλεται να κουβαλήσουν. Οι προσδοκίες είναι υψηλές και, σε αυτές τις make or break στιγμές, καριέρες είτε απογειώνονται πανηγυρικά, είτε γκρεμίζονται χωρίς επιστροφή. Το θέμα είναι πως το διαχειρίζονται αυτό οι δυο φίλοι μας.
Οι πρώτες ακροάσεις του "How Did We Get So Dark?" μπορώ να ομολογήσω ότι με καθησύχασαν. Κι αυτό επειδή ήταν και παραμένουν συγκεντρωμένοι songwriters. Σε ένα συγκρότημα με δύο μόνο όργανα (μπάσο και τύμπανα) δεν υπάρχει περιθώριο για παιχνίδια με τους ήχους, για τεχνάσματα και υπεκφυγές. Είσαι αναγκασμένος να εστιάσεις στη σύνθεση. Αυτό τους έκανε να ξεχωρίσουν από την αρχή της καριέρας τους, αυτό συμβαίνει και τώρα. Ενδεχομένως αυτό το δεύτερο album να έχει λίγο groove περισσότερο, έναν αέρα κίνησης πιο πηγαίο σε σχέση με το σκληρότερο και επιθετικό attitude του ντεμπούτου. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα μπορέσει κάποιος να αντισταθεί στον Arctic Monkeys αέρα του "I Only Lie When I Love You", ή στο groove του "She's Creeping", ή στο retro-metal-meets-White Stripes στυλ του "Don't Tell".
Στο προσωπικό μου σύμπαν,οι Royal Blood έκαναν το καθήκον τους και στο μέτρο που τους αναλογεί, στάθηκαν στο ύψος της φήμης τους. Τώρα ας περιμένουμε να δούμε τι έχουν να πουν τα charts και οι εμπορικοί δείκτες. Ή μήπως αυτό δεν έχει καμία σημασία;"
