Σαν σήμερα: 93 χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Χατζιδάκι

Περίληψη: «Έχω το μυαλό μου ελεύθερο, σκέπτομαι». Ίσως η απλούστερη αλλά πιο σημαντική ρήση του τρανού...

«Έχω το μυαλό μου ελεύθερο, σκέπτομαι». Ίσως η απλούστερη αλλά πιο σημαντική ρήση του τρανού συνθέτη και ποιητή Μάνου Χατζιδάκι. Μια σπάνια περίπτωση αυθεντικής, έμφυτης δημιουργικότητας - όχι μόνο στη μουσική, αλλά και στην ποίηση, στη γραφή, τα σχόλια, το χιούμορ. Σκέψη συνδυαστική, τόλμη, αντικομφορμισμός απέναντι σε όλα τα κοινωνικά αλλά και καλλιτεχνικά κατεστημένα δόγματα. Σήμερα, 93 χρόνια ακριβώς από τη γέννησή του, το Public Blog ανατρέχει στη ζωή και το έργο του, αφού το ταλέντο του δεν χρειάζεται καν μνείες και υπενθυμίσεις. Η διαχρονικότητά του, το πόσο άμεσα μας αγγίζει τόσο η μουσική όσο και ο λόγος του σήμερα, αποδεικνύουν την ευφυΐα, την έμπνευση και το μεγαλείο της σκέψης.Η πρώτη εμφάνιση του Χατζιδάκι ως συνθέτη πραγματοποιείται το 1944, σε ηλικία 19 ετών, με τη συμμετοχή του στο έργο «Τελευταίος Ασπροκόρακας» του Αλέξη Σολομού, στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, ο Χατζιδάκις θα παρακολουθήσει και μαθήματα υποκριτικής, αν και τελικά ο ίδιος ο Κουν θα τον προτρέψει να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη μουσική. Η συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης θα αποδειχθεί ιδιαίτερα παραγωγική και θα διαρκέσει περίπου δεκαπέντε χρόνια. Την περίοδο αυτή, ο συνθέτης ανακαλύπτει το ρεμπέτικο τραγούδι και γίνεται ο πρώτος που θα το μελετήσει σε βάθος και θα κατανοήσει την αξία του. Το 1950 θα αποτελέσει ιδρυτικό στέλεχος και καλλιτεχνικό διευθυντή του Ελληνικού Χοροδράματος της Ραλλούς Μάνου ενώ την ίδια εποχή η τραγωδός Μαρίκα Κοτοπούλη του αναθέτει τη σύνθεση της μουσικής για τις «Χοηφόρους» (1950) από την «Ορέστεια» του Αισχύλου. Το γεγονός αυτό αποτελεί την απαρχή της ενασχόλησης του Χατζιδάκι με το αρχαίο δράμα.Η μεγάλη δημοσιότητα για τον Χατζιδάκι έρχεται το 1957, χρονιά που ξεκινά μια περίοδος έντονης δημιουργικής δράσης. Τα χρόνια εκείνα συνθέτει ασταμάτητα για το θέατρο και τον κινηματογράφο, όπου το έργο του γνωρίζει μεγάλη δημοφιλία, ενώ παράλληλα γράφει πολλά σημαντικά μουσικά έργα. Το 1960 φτάνει μια χρονιά με διακρίσεις και βραβεία. Του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο στο Β' Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού του Ε.Ι.Ρ. για το «Κυπαρισσάκι» και την «Τιμωρία» με τη Νάνα Μούσχουρη, απέσπασε το βραβείο για τη μουσική του στο «Ποτάμι» του Νίκου Κούνδουρου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, έγραψε τα «Τα Παιδιά του Πειραιά» για το «Ποτέ την Κυριακή» του Ζυλ Ντασέν, που έκαναν το γύρο του κόσμου αποδίδοντας στον συνθέτη και το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού (1961) την επόμενη χρονιά.Η βράβευση αυτή του έδωσε παγκόσμια δημοσιότητα, την οποία ο Χατζιδάκις προσπάθησε να αποφύγει με κάθε τρόπο, θεωρώντας ότι του στερούσε τη δυνατότητα να διαμορφώσει ο ίδιος την σχέση του με τον ακροατή του. «Για μένα το Όσκαρ δεν αποτελεί στεφάνωμα μιας σταδιοδρομίας αλλά το αληθινό μου ξεκίνημα», ήταν η σχετική απάντηση-δήλωσή του.

Η καταγραφή του έργου και της προσφοράς του δεν έχει τέλος - μπορείτε να βρείτε στο κοντινότερο κατάστημα Public και στο public.gr ένα σπουδαίο δείγμα. Ο καλύτερος -και σίγουρα πιο μελωδικός τρόπος- να τον μάθουν οι νεότεροι.