Συνέντευξη του Κωνσταντίνου Καρνάζη στο Public Blog

Ο Κωνσταντίνος Καρνάζης για όσους δεν γνωρίζουν ζει με τη σύζυγό του και τα παιδιά του στην Καλιφόρνια και έχει χαρακτηριστεί από το περιοδικό ΤΙΜΕ ως ένας από τους εκατό πιο επιδραστικούς ανθρώπους στον κόσμο. Από τα επιτεύγματά του ως διεθνώς αναγνωρισμένου αθλητή αγώνων υπεραντοχής ξεχωρίζουν η συμμετοχή του σε αγώνες δρόμου και στις εφτά ηπείρους, ο τερματισμός του στον υπερμαραθώνιο 217 χιλιομέτρων της Κοιλάδας του Θανάτου υπό θερμοκρασίες που άγγιζαν τους 50 βαθμούς Κελσίου και η ολοκλήρωση ενός μαραθωνίου στον Νότιο Πόλο σε θερμοκρασία 40 βαθμών υπό το μηδέν. Το 2006 έτρεξε πενήντα μαραθώνιους, σε πενήντα πολιτείες των ΗΠΑ, σε πενήντα συνεχόμενες μέρες. Τα βιβλία του συμπεριλαμβάνονται στις λίστες με τα ευπώλητα των New York Times, ενώ ο Υπερμαραθωνοδρόμος (εκδόσεις Key Books), ήταν το έβδομο σε πωλήσεις αθλητικό βιβλίο παγκοσμίως το 2005, και έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες. Παρακάτω ακολουθεί η συνέντευξη του:

Μετά την τεράστια επιτυχία σας με το best-seller Ultramarathon Man”, επιστρέφετε στην Ελλάδα για να προωθήσετε το νέο σας βιβλίο, «Δρόμος προς τη Σπάρτη». Τι σας ώθησε να γράψετε ένα αφιέρωμα για τον Φειδιππίδη και το Σπάρταθλον;

Όπως αναφέρω στο βιβλίο, όλοι πρέπει να γνωρίζουν αυτό το κομμάτι ιστορίας. Ο «Δρόμος προς τη Σπάρτη» αφορά όχι μόνο το τρέξιμο αλλά και την ελληνική ιστορία και τα ελληνικά ιδεώδη. Ο Σπάρταθλον είναι ο μεγαλύτερος αγώνας δρόμου στη γη και τα ιδεώδη του Φειδιππίδη και των Ελλήνων δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστούν. Γι' αυτό έγραψα αυτό το βιβλίο.

Πόσο δύσκολο ήταν να φέρετε σε πέρας το Σπάρταθλον, ακολουθώντας τη διατροφή των Αρχαίων Ελλήνων;

Ήταν πολύ πιο δύσκολο από όσο πίστευα ότι θα ήταν. Τέθηκαν νέες προκλήσεις για το σώμα μου και δοκιμάστηκα με απροσδόκητους τρόπους. Υπήρξαν σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή μου, αλλά τελικά χαίρομαι για την εμπειρία, επειδή εκτίμησα εκ νέου την αντοχή του Φειδιππίδη και των αρχαίων Ελλήνων δρομέων μεγάλων αποστάσεων. 

Ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη όταν είδατε το άγαλμα του Λεωνίδα στη γραμμή τερματισμού;

Ειλικρινά, το μυαλό μου δεν δούλευε πολύ καθαρά σε αυτό το σημείο. Το περιγράφω αυτό στο βιβλίο. Ήταν σχεδόν σαν ένα όνειρο, μια ψευδαίσθηση, σαν να το παρακολουθούσα όλο αυτό σε μια κινηματογραφική οθόνη.

Τελικά, θα λέγατε ότι ο «Δρόμος προς τη Σπάρτη» είναι ένα βιβλίο για να «κάνετε το επιπλέον μίλι»; Είτε αυτό αφορά έναν αγώνα είτε τη ζωή κάποιου;

Ο «Δρόμος προς τη Σπάρτη» είναι κάτι περισσότερο από ένα βιβλίο για το τρέξιμο. Είναι ένα βιβλίο για μια ζωή υπό έρευνα θα μπορούσα να πω… Τα ελληνικά ιδεώδη της αρετής εκφράζονται σε αυτό το βιβλίο. Είναι ταυτόχρονα ιστορία και ταξίδι. Νομίζω ότι οι Έλληνες θα απολαύσουν αυτό το βιβλίο, διότι δίνει την προοπτική ενός Ελληνοαμερικανού που κοιτάζει από έξω προς τα μέσα τον πολιτισμό και την ιστορία μας.

Γιατί πιστεύετε ότι το τρέξιμο έχει γίνει μια παγκόσμια τάση;

Οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι μια ζωή άνεσης είναι ανεκπλήρωτη. Μου αρέσει να λέω πως υπάρχει μαγεία στη δυστυχία. Η υπερνίκηση του πόνου και των εμποδίων είναι ένας θρίαμβος που σε ανταμείβει σε βάθος. Χωρίς πόλεμο δεν ξέρουμε αν είμαστε δειλοί ή ήρωες. Το τρέξιμο παρέχει αυτό το «πεδίο μάχης», αυτό το έδαφος δοκιμασίας για να βρείτε τον καλύτερό σας εαυτό.