Η συγγραφέας Σαρίτα Χαΐμ μιλά στο Public Blog

Η Σαρίτα Χαΐμ γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1968 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πολιτικές Επιστήμες και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Ασχολήθηκε με το μάρκετινγκ και τη διαφήμιση και έζησε για οχτώ χρόνια στο Βουκουρέστι και στο Τορόντο. Το 2012 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα με τον τίτλο "Ξεκόλλα…" από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Η συγγραφέας, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου της βιβλίου με τίτλο "Placebo", απαντά στις ερωτήσεις του Public Blog.· Τι σημαίνει «γράφω» για εσάς; Τι σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;· «Γράφω» για μένα είναι το αποτέλεσμα μιας επίμονης εσωτερικής διεργασίας που ξεκινά σε φαντασιακό επίπεδο κρατώντας μου συντροφιά για αρκετό καιρό πριν γραφτεί η πρώτη αράδα. Ξεκίνησα τις πρώτες μου απόπειρες όταν άρχισαν να απασχολούν το μυαλό μου όλο και πιο συχνά σκέψεις και ιδέες για ανθρώπους, που μπορεί να μην ήταν πραγματικοί, οι ιστορίες τους όμως ήταν ολοζώντανες. Αυτό ομολογώ πως έγινε σε αρκετά μικρή ηλικία. Ήμουν και εξακολουθώ να είμαι φανατική αναγνώστρια κι αυτό έπαιξε σημαντικό λόγο.· Το Placebo είναι αληθινή ιστορία; Ταυτίζεστε με κάποιον ήρωα του βιβλίου σας;Το Placebo δεν είναι μια αληθινή ιστορία, θα μπορούσε όμως κάλλιστα να είναι ένα ψηφιδωτό αληθινών ιστοριών. Γεγονότα που διάβασα, που άκουσα, που μου αφηγήθηκαν φίλοι και γνωστοί δημιούργησαν ένα πρώτης τάξης υλικό, η επεξεργασία του οποίου οδήγησε στην δημιουργία αυτών των χαρακτήρων που έχουν μια γνώριμη ζωή και προσπαθούν – ο καθένας με τον τρόπο του - να δαμάσουν τις αγωνίες που τους ταλανίζουν, να θέσουν υπό έλεγχο τον φόβο τους, να βρουν τη φωνή τους. Δεν νομίζω πως ταυτίζομαι ιδιαίτερα με κάποιον από τους χαρακτήρες, δεν κρύβω όμως πως ζηλεύω την ορμή και την επιμονή του Μπίλλυ να μην αφήσει τη ζωή να τον πάει όπου αυτή θέλει. · Ποια ήταν η αφορμή για να γεννηθεί το Placebo;· Ήταν μια ανησυχία αυτή που εκκόλαψε την πρωταρχική ιδέα. Συγκεκριμένα αφορμή στάθηκε ο προβληματισμός μου γύρω από το πόσο τα λάθη της δικής μας γενιάς στοιχειώνουν και εγκλωβίζουν τις επόμενες. Και με αυτό δεν εννοώ μόνο την οικονομική κατάσταση που πλέον είναι δεδομένη κι ανησυχητικά αποδεκτή. Οι νέοι σήμερα καλούνται να βρουν την ταυτότητά τους αντιπαλευόμενοι αρτηριοσκληρωτικές δομές και πρακτικές. Μήπως όμως έτσι δεν ήταν πάντα; Απλά σήμερα πολύ φοβάμαι πως παραδίδουμε στα παιδιά μια ποιότητα κατώτερη των προσδοκιών.· Στο καινούργιο σας βιβλίο κεντρικός ήρωας είναι ο Μπίλλυ, ένας νέος 22 χρονών. Ποιες είναι πραγματικά οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νέοι σήμερα;· Στη χώρα που ο ήλιος λάμπει τις περισσότερες μέρες του χρόνου σαν καλός οιωνός, οι δυνατότητες εξέλιξης για τους νέους δυστυχώς περιορίζονται σημαντικά. Μπορεί να διαθέτουμε το υλικό, δεν παρέχουμε όμως την υποστήριξη του. Τα παιδιά τελειώνοντας τις σπουδές τους αισθάνονται εντελώς παροπλισμένα. Προσωπικά πιστεύω ότι το να τους στερείς την ευκαιρία να αποδείξουν την αξία τους ανταμείβοντάς τα με μια βαθύτερη προοπτική, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες αδικίες.· Εκτός από τους νεότερους σε ηλικία ήρωες στην ιστορία σας, συναντούμε χαρακτήρες και από προηγούμενες γενιές. Πόσο σημαντική είναι η παρουσία τους;· Η παρουσία τους στο βιβλίο είναι σαφώς καταλυτική. Το Placebo είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που στόχο έχει να σκιαγραφήσει τους διαφορετικούς χαρακτήρες, τη ψυχοσύνθεση και τη δυναμική τους. Δεν είναι μονάχα η νέα γενιά αυτή που εγκλωβίζεται μέσα στη στενή προοπτική, είναι και οι μεγαλύτεροι που νιώθουν εξαπατημένοι για όλα αυτά που περίμεναν και τελικά δεν ήρθαν στη ζωή τους. Το ενοχικό υπόβαθρο μαζί με τις υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν είναι ικανά να δυναμιτίσουν τα δεδομένα. Αναμετρούνται μεταξύ τους αλλά κυρίως με τον ίδιο τους τον εαυτό. Συνήθως η αναμέτρηση με το μέσα μας είναι η πιο επώδυνη αλλά και η πιο γόνιμη.· Μπορεί στην Ελλάδα ένας νέος να πραγματοποιήσει τα όνειρά του; Τι ρόλο μπορεί να παίξει η λογοτεχνία σε αυτό;· Η νεότητα είναι συνυφασμένη με το όραμα και τη δημιουργία και αυτά τα δύο σίγουρα έχουν δεχτεί τα τελευταία χρόνια χτυπήματα κάτω από τη μέση. Όλη αυτή η ενέργεια και τα όνειρα θα πρέπει να βρουν με κάποιο τρόπο διέξοδο γιατί αλλιώς θα γίνουν θυμός κι απωθημένο. Θέλω να πιστεύω πως η νέα γενιά θα βρει το δρόμο της και θα ανθίσει. Άλλωστε τα πιο όμορφα λουλούδια φυτρώνουν σε άνυδρες πλαγιές. Όσο για τη λογοτεχνία, όπως και κάθε άλλη μορφή τέχνης, έρχεται να φωτίσει τις πτυχές, να θέσει ερωτήματα. Οι απαντήσεις όμως ανήκουν όλες στον αναγνώστη.