Τα καλύτερα albums του 2015, όπως τα είδε ο Βασίλης Νάκης!

Πάει ο παλιός ο χρόνος -ή τουλάχιστον φεύγει σιγά σιγά- και μαζί του παιρνει κάποιες πολύ ξεχωριστές μουσικές αναμνήσεις. Κι αφού προσπαθήσαμε να τις ξεδιαλέξουμε και να ξεχωρίσουμε τις καλύτερες από αυτές, ξαφνικά μας ήρθε η επιφοίτηση: Γιατί να ψάξουμε αλλού, όταν μπορούμε να ρωτήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους; Και κάπως έτσι, βρήκαμε τον Βασίλη Νάκη από το Public Συντάγματος (ή PAPERCUT, όπως είναι γνωστός στο χώρο της electronica και της μουσικής σκηνής γενικότερα), ο οποίος μας μίλησε αναλυτικά για τα δικά του αγαπημένα!To Top 5 του Βασίλη Νάκη

1. Melody Gardot - Currency Οf Μan
2. Ólafur Arnalds, Alice Sara Ott – The Chopin Project
3. Kamasi Washington – The Epic
4. Natalie Prass - Natalie Prass
5. Patrick Watson - Love Songs For Robots

"Ήταν το «25» της Adele η πιο σημαντική κυκλοφορία άλμπουμ μέσα στο 2015; Αν λάβουμε υπ’ όψιν το καλλιτεχνικό της εκτόπισμα, τότε σίγουρα ναι. Σαν αποτέλεσμα όμως, θα μου επιτρέψετε να έχω τις αμφιβολίες μου. Τηρουμένων των αναλογιών, το 2015 ήταν μια αρκετά καλή χρονιά για τη μουσική. Ίσως, συνολικά, να έλειψαν οι μεγάλοι δίσκοι που θα αποτελούν μουσική αναφορά στο μέλλον. Αλλά από την άλλη, βγήκαν πολλοί, πραγματικά καλοί δίσκοι που θα μας συντροφεύουν για τα επόμενα χρόνια. Επέλεξα να σας μιλήσω για 5 από αυτούς, in random order. Η ίδια η Melody Gardot μιλώντας για το 4^ο της άλμπουμ λέει : «Αν υποθέσουμε ότι κάθε άλμπουμ είναι ένα ταξίδι, το Currency Οf Μan, είναι μια βουτιά στο κενό». Καλύτερη από ποτέ, μοιάζει να ανακαλύπτει τον εαυτό της απ’ την αρχή. Τραγουδάει αβίαστα, συνδυάζοντας χάρη και δύναμη με μοναδικό τρόπο. Κάντε ένα κόπο και αναζητήστε την deluxe έκδοση του cd, ή ακόμη καλύτερα την έκδοση βινυλίου. Μόνο εκεί θα βρείτε το Burying Μy Τroubles με το οποίο κλείνει το άλμπουμ. Ο καθένας μας , ορίζει τον προσωπικό του ωκεανό, ανάλογα με το πόσο βαθιά προτίθεται να κολυμπήσει. Και σ’ αυτή τη film noir μπαλάντα, όπως και στο If Ever I Recall Your Face, η Melody Gardot βουτάει βαθιά. Όπως σε μια κουβέντα όταν λέγεται μια μεγάλη αλήθεια, μετά συνήθως ακολουθεί σιωπή, έτσι κι εδώ. Τελειώνει το track και νιώθεις πως δεν έχεις άλλη επιλογή από το να σιωπήσεις. Λες και βάζει η ίδια η μουσική μια τελεία.[caption id="attachment_25901" align="aligncenter" width="550"] To album "Currency of Man"[/caption]Η Natalie Prass πιθανόν να είναι η μόνη τραγουδίστρια στο Nashville που δεν γράφει μουσική country. Η φωνή της ακούγεται ζαχαρένια, αλλά με περίσσια αυτοπεποίθηση, ειδικά για 1^ο άλμπουμ. Μας μιλάει για απλά πράγματα, τους φόβους της , τις ανασφάλειες της και για το ότι το «μωρό της δεν την καταλαβαίνει». Και με ένα μαγικό τρόπο, μέχρι να τελειώσουν τα 9 tracks του cd, έχει καταφέρει να σε κάνει να νοιάζεσαι γι’ αυτό. Μπορεί να μην είναι το άλμπουμ που θα αλλάξει τον κόσμο, αλλά σίγουρα είναι αυτό που θα κάνει τη μέρα σου ηλιόλουστη.[caption id="attachment_25902" align="aligncenter" width="550"] Το ομώνυμο άλμπουμ της Nathalie Prass[/caption]Τo “Sleep” είναι μια προσπάθεια να δω αν, αυτός ο χώρος που δημιουργείται όταν το συνειδητό μας κοιμάται, είναι ένας χώρος στον οποίο μπορεί να ανθίσει η μουσική». Αυτή ήταν η αρχική σκέψη του Μax Richter για την δημιουργία του «Sleep». Και για να το πραγματοποιήσει , συμβουλεύτηκε ακόμη και νευρολόγους σχετικά με το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος κατά τη διάρκεια του ύπνου. Είναι ένα άλμπουμ που φτιάχτηκε για μας βάζει για ύπνο. Αυτά σε ό,τι αφορά τις προθέσεις του δημιουργού. Και είναι ένα αριστούργημα που πέτυχε, γιατί ακριβώς απέτυχε στον πρωταρχικό σκοπό του. Γιατί για εμάς το Sleep είναι ένα άλμπουμ γαλήνιας ομορφιάς ,που φτιάχτηκε για να ακούγεται, να μας συντροφεύει και για να ζούμε μαζί του.[caption id="attachment_25903" align="aligncenter" width="550"] To album "From Sleep"[/caption]Αυτό που έτρωγε τον Ólafur Arnalds  ήταν ότι όλες οι ηχογραφήσεις του Chopin ακουγόντουσαν ίδιες. Οι μέχρι τώρα εκτελέσεις ηχογραφούνταν με τα ίδια άψογα  grand pianos, στα ίδια πανάκριβα studios. Τόσο γυαλισμένα που έχαναν την αυθεντικότητα τους.  Έτσι, και σαν ένας έμμεσος φόρος τιμής στη γιαγιά του που τον μύησε σ’ αυτά τα ακούσματα, ήθελε να αναπαραστήσει τον αυθεντικό ήχο. Για χρόνια γυρνούσε στην Ευρώπη και έψαχνε να βρει παλιά pianos του 19ου αιώνα, ακόμη και ξεκούρδιστα ή  σπασμένα. Σε κάποιες από τις ηχογραφήσεις μπορείς να ακούσεις τους μουσικούς να γυρίζουν τις σελίδες από τις παρτιτούρες, ακόμη και τις ανάσες τους, ή τα τριξίματα από το πιάνο. Μα, πάνω από όλα, ακούς την καρδιά της μουσικής να χτυπά δυνατά. [caption id="attachment_25904" align="aligncenter" width="550"] To album "The Chopin Project"[/caption]Πάντοτε πίστευα ότι ο Φοίβος είναι ο καλύτερος στιχουργός της γενιάς του/μας. Στην «Καλλιθέα», αυτό επαληθεύεται με το παραπάνω. Νοσταλγικός όσο χρειάζεται, ειλικρινής, συγκινητικός, με το απαραίτητο χιούμορ, σκάβει τις δικές του αναμνήσεις και όσο πιο προσωπικός γίνεται ,τόσο πιο πολύ μας αφορά όλους. Δίσκος που ακούγεται ολόκληρος, και όχι αποσπασματικά κι αυτό πιστεύω ότι είναι το πρώτο γνώρισμα ενός μεγάλου δίσκου".[caption id="attachment_25906" align="aligncenter" width="550"] Το άλμπουμ "Καλλιθέα"[/caption]Βασίλης Νάκης Public Συντάγματος