Περίληψη: Το Record Store Day, η γιορτή του βινυλίου που γιορτάζεται αυτό το Σάββατο 18/04 και...
16 Απριλίου , 2015 • 3 MINS READ
Τα καλύτερα άλμπουμ που θα βρεις σε βινύλιο!
Το Record Store Day, η γιορτή του βινυλίου που γιορτάζεται αυτό το Σάββατο 18/04 και που φέρνει στα δισκοπωλεία χιλιάδες μουσικόφιλους, είναι κάπως σαν τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου: Δεν χρειάζεσαι κάποιον να σου πει πότε να γιορτάσεις αυτό που ισχύει και όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, αλλά από την άλλη, δεν μπορείς να μείνεις και έξω απ’ τον χορό!Ναι, το βινύλιο έχει επιστρέψει. Για τα καλά. Και όχι μονάχα ως εμμονή των παλιών ή ως μόδα των hipsters που απoθεώνουν κάθε έκφραση του vintage. Αν πας στα Public, θα δεις περισσότερους να χαζεύουν τους μεγάλους δίσκους, παρά τα cd. Βασικά, θα δεις κι εμένα. Επέστρεψα στο βινύλιο τον περασμένο χειμώνα και είμαι πολύ καλύτερα.Το θέμα είναι ότι σε μια αγορά που εξακολουθεί να κινείται σε χαμηλές πωλήσεις, δεν είναι πάντα εύκολο να βρεις αυτό που ψάχνεις. Δεν έρχονται όλοι οι δίσκοι στην Ελλάδα. Δεδομένης της διαθεσιμότητας λοιπόν, εγώ σου ξεχώρισα εδώ μερικά βινύλια που βρήκα στα Public αυτές τις μέρες και που σου προτείνω ανεπιφύλακτα, ανεξαρτήτως είδους: 
Eν αρχή, τα πιο πρόσφατα: Το «ΑΜ» των Arctic Monkeys είναι μέχρι στιγμής ο ροκ δίσκος της δεκαετίας, τελεία και παύλα. To “Τurn blue” των Black Keys είναι το άλμπουμ που πρέπει να ακούσεις για να φρεσκάρεις τη μνήμη σου πριν τη συναυλία του γκρουπ στο Terra Vibe. To “Endless River” των Pink Floyd είναι μια απαραίτητη προσθήκη στη δισκοθήκη σου αν είσαι φαν του γκρουπ, ενώ το “Shadows in the night” του Bob Dylan είναι ο τέλειος δίσκος αν θες ένα βράδυ, μετά τα μεσάνυχτα, να φτιάξεις ατμόσφαιρα στο καθιστικό σου.
Για τους πιο pop τύπους (γούστα είν’ αυτά), υπάρχει η καινούργια Madonna με το “Rebel Heart”, η Τaylor Swift με το “1989” (απρόσμενα καλό εξώφυλλο για mainstream country-pop δίσκο) και βέβαια το πρόσφατο “Ultraviolence” της Lana Del Rey, την οποία κάποιοι λατρεύουν και κάποιοι μισούν, επομένως κάτι κάνει καλά το κορίτσι! 
Αν κάνεις μια βουτιά στο παρελθόν, θα βρεις θάλασσες βαθιές. Koλύμπα όμως, γιατί μιλάμε για δίσκους που ηχογραφήθηκαν για βινύλιο και μόνο σε βινύλιο ακούγονται όπως τους αξίζει! Εδώ θα σου πρότεινα το “Sgt Pepper” των Beatles (για ‘μένα το καλύτερο άλμπουμ που ηχογραφήθηκε ποτέ), το “Forever Changes” των Love (χαλαρά μέσα στους 10 καλύτερους δίσκους των 60’s) και το “Master of Puppets” των Μetallica, που θεωρείται η πρώτη κορύφωση της δισκογραφίας τους. Κι αν όλα αυτά σου πέφτουν κάπως βαριά, πάρε μια Amy Winehouse με το κλασικό της πλέον “Back to black” και άσε τα δύσκολα για άλλους. 
Η τζαζ και η κλασική, έχουν το δικό τους κοινό και βέβαια, φοβερές δισκάρες. Aπό το δίδυμο Getz/Gilberto υπάρχει το γνωστό ομώνυμο άλμπουμ που περιλαμβάνει το “The girl from Ipanema” στην καλύτερή του εκτέλεση. Η Nina Simone σου λέει «τώρα απλά σώπα και άκου εμένα» στο “High priestess of soul” και από την άλλη, περνώντας στην κλασική μουσική, το “Mozart: Chamber Music” περιλαμβάνει έξι δίσκους του Μεγάλου. Του ανθρώπου που κάποτε είπε πως «η μουσική δεν είναι στις νότες αλλά στις σιωπές που παρεμβάλλονται». Έξυπνος τύπος… 
Τέλος, για να μη σε κουράσω, υπάρχουν και ελληνικοί δίσκοι. Η "Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου" του Θανάση Παπακωνσταντίνου, το "Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει" του Παύλου Παυλίδη, με την όμορφη ζωγραφιά του Στέφανου Ρόκου στο εξώφυλλο και βέβαια παλιά αριστουργήματα σε φρέσκια επανέκδοση, όπως ο «Άγιος Φεβρουάριος» των Μούτση/Ελευθερίου, που αν δεν το έχεις ακούσει, να το κάνεις πολύ σύντομα, γιατί θα τσακωθούμε. Όλα τα βινύλια εδώ.Καλή ακρόαση!
Διαβάστε επίσης στο Public Blog
