«Ταξίδι», Aaron Becker: Ένα μαγευτικό βιβλίο χωρίς λόγια και δίχως τέλος

Περίληψη: Σκεφτείτε ένα βιβλίο χωρίς λόγια, που η ροή της ιστορίας αποδίδεται αποκλειστικά με την πιο...

Σκεφτείτε ένα βιβλίο χωρίς λόγια, που η ροή της ιστορίας αποδίδεται αποκλειστικά με την πιο ευρηματική εικονογράφηση. Σκεφτείτε επίσης ότι αυτή η ιστορία «σηκώνει» πολλαπλές αναγνώσεις, ξανά και πάλι, δεκάδες εκδοχές πλοκής, που αλλάζουν ανάλογα με τις εικόνες, τα βιώματα και τις αναμνήσεις εκείνου που κρατά το βιβλίο στα χέρια του. Δύσκολο; Μπορεί. Όχι όμως ακατόρθωτο για τον πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα και εικονογράφο Aaron Becker, που στο πρώτο βιβλίο μιας ξεχωριστής τριλογίας, το «Ταξίδι», δίνει έξοχο δείγμα αφήγησης: Ένα µοναχικό κορίτσι σχεδιάζει μια µαγική πόρτα στον τοίχο του δωµατίου του και µέσα από αυτήν διαφεύγει σε έναν κόσµο όπου το θαύµα, η περιπέτεια και ο κίνδυνος αφθονούν.Με το κόκκινο µολύβι στο χέρι δηµιουργεί ένα καράβι, ένα αερόστατο κι ένα ιπτάµενο χαλί, που την πηγαίνουν ένα ονειρικό ταξίδι προς μια αβέβαιη µοίρα. Όταν συλληφθεί από έναν απειλητικό αυτοκράτορα, µόνο µια πράξη τεράστιου θάρρους και καλοσύνης µπορεί να την ελευθερώσει. Θα καταφέρει, άραγε, να επιστρέψει στο σπίτι της και σε αυτό που ποθεί η καρδιά της;

Αν και στην πραγματικότητα πρόκεται για ένα βιβλίο χωρίς λόγια, οι εικόνες του κρύβουν... άπειρες λέξεις και δίνουν την ευκαιρία στον αναγνώστη να βυθιστεί κάθε φορά σε μια διαφορετική ιστορία. Ένας μαρκαδόρος είναι αρκετός για να πυροδοτήσει τη φαντασία της ηρωίδας - έτσι δεν συμβαίνει και με τα παιδιά άλλωστε;Ο πρωτοεμφανιζόμενος Becker συνεπαίρνει τους αναγνώστες με το καλύτερο είδος ταξιδιού, το απολύτως ελεύθερο. Χρώματα, μοτίβα, φαντασία και περιπέτεια μπλέκονται δημιουργικά - η έμπνευσή του από τα ταξίδια της ζωής του αναμφίβολη: Έζησε στην αγροτική Ιαπωνία και την ανατολική Αφρική, ταξίδεψε µε ένα σακίδιο στην πλάτη από τη Σουηδία µέχρι τον νότιο Ειρηνικό και πρόσφατα αποτόλµησε το ταξίδι από τον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο για το Amherst της Μασαχουσέτης, την πόλη που ο ίδιος και η σύζυγός του, η κόρη και η τεµπέλα γάτα του αποκαλούν σήµερα «σπίτι» τους.