Ορχάν Παμούκ: Αφιέρωμα στον κορυφαίο Νομπελίστα συγγραφέα

Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος είπε κάποτε: "Είτε γράψε κάτι που αξίζει να διαβαστεί, είτε κάνε κάτι που αξίζει να γραφτεί.". Τι γίνεται, λοιπόν, όταν καταφέρνεις και τα δύο; Αν μη τι άλλο, ο Ορχάν Παμούκ σίγουρα θα ξέρει την απάντηση! Με τα βιβλία του να φτάνουν τα εκατομμύρια σε πωλήσεις και να έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 50 γλώσσες παγκοσμίως, αλλά και τη διαρκή πρόθεσή του να προασπίζεται την αλήθεια, χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό κόστος, ο Τούρκος συγγραφέας έχει σίγουρα αποδείξει πως μπορεί να πραγματοποιήσει και τις δύο προτάσεις του Φραγκλίνου, κερδίζοντας το θαυμασμό ακόμα και του πιο δύσπιστου. Και δεν είναι και λίγα αυτά που αξίζει να θαυμάζει κανείς στον Παμούκ... Από την δεινή συγγραφική του ικανότητα, που του έχει χαρίσει μεταξύ πολλών άλλων βραβείων και το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2006, μέχρι το θάρρος που επιδεικνύει κάνοντας δημόσια αναφορά σε μείζοντα ιστορικά και κοινωνικά ζητήματα (όπως η γενοκτονία των Αρμενίων) που βρίσκονται στη "μαύρη λίστα" της κυβέρνησής του, η λίστα είναι πράγματι ατελείωτη. [caption id="attachment_24054" align="aligncenter" width="587"] Το νέο βιβλίο του Ορχάν Παμούκ που θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά το Δεκέμβριο από τις εκδόσεις Ωκεανίδα[/caption]Με αφορμή, λοιπόν, την επικείμενη κυκλοφορία του νέου του βιβλίου "Κάτι παράξενο στο νου μου" το Δεκέμβριο από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, αποφασίσαμε να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον νομπελίστα συγγραφέα...Σύμφωνα με τον Ορχάν Παμούκ, λοιπόν η συγγραφή δεν είναι μία απλή διαδικασία: "Για να γράψει κανείς το πρώτο του μυθιστόρημα, δεν αρκεί μόνο να μάθει πώς να πει την ιστορία του σαν να ήταν η ιστορία κάποιου άλλου. Σημαίνει επιπλέον ότι πρέπει να γίνει ένα άτομο που θα μπορεί να φανταστεί το μυθιστόρημα από την αρχή ως το τέλος με έναν ισορροπημένο τρόπο, ένα άτομο που θα μπορέσει να εκφράσει αυτό το όνειρο με λέξεις και προτάσεις... Για να γίνω μυθιστοριογράφος, παράτησα την αρχιτεκτονική και κλείστηκα σ' ένα σπίτι." [caption id="attachment_24057" align="aligncenter" width="641"] Ο νομπελίστας συγγραφέας Ορχάν Παμούκ[/caption]Κι επειδή κάθε αρχή και δύσκολη, η συγγραφή δεν έβγαινε πάντα τόσο αβίαστα στον άνθρωπο που αναζητώντας τη μελαγχολική ψυχή της γενέθλιας πόλης του, ανακάλυψε καινούργια σύμβολα για τη σύγκρουση και τη συνύφανση των πολιτισμών, όπως έχει πει γι' αυτόν η Σουηδική Ακαδημία: "Μέρα με τη μέρα, επέβαλα στον εαυτό μου την πειθαρχία τού να δουλεύω καθισμένος μπροστά σε ένα τραπέζι όλη μέρα, απολαμβάνοντας τη μυρωδιά του χαρτιού και της πένας σε ένα μοναχικό δωμάτιο - συνήθειες που ποτέ δεν πρόκειται να χάσω. Έγραφα το πρώτο μου μυθιστόρημα, Ο Τζεβντέτ μπέης και οι γιοι του, ένα ογκωδέστατο βιβλίο εξακοσίων σελίδων που έκανα τέσσερα χρόνια για να το τελειώσω - κι όποτε κολλούσα, σηκωνόμουν ενστικτωδώς από το γραφείο, έπεφτα βαρύς στο ντιβάνι, λουσμένος στην απόγνωση μέσα στο ίδιο εκείνο πνιγμένο στον καπνό δωμάτιο, και ξαναδιάβαζα τις συνεντεύξεις του Φόκνερ, του Ναμπόκοφ, του Ντος Πάσος, του Χέμινγουεϊ ή του Απντάικ, πασχίζοντας να ανακτήσω την πίστη μου στο γράψιμο και να βρω το δικό μου στίγμα."Μπορούμε να πούμε πολλά γκόμα για τον κορυφαίο λογοτέχνη, η αλήθεια όμως συμπυκνώνεται στο ότι ο Ορχάν Παμούκ είναι ένας πραγματικός καλλιτέχνης. Και γι΄αυτό ποτέ δεν έκανε τίποτα περιμένοντας κάτι σε αντάλλαγμα· το έκανε λόγω της πηγαίας αγάπη του για αυτό. Όπως έχει πει, άλλωστε και ο ίδιος: "Όταν ήμουν νέος, κι αφού είχα διαβάσει τα γράμματα του Φλομπέρ και τις ιστορίες γύρω από τις ζωές των συγγραφέων που θαύμαζα περισσότερο, ασπάστηκα τη δεοντολογία του λογοτεχνικού μοντερνισμού, την οποία κανένας σοβαρός συγγραφέας δεν μπορεί να αποφύγει: να αφοσιωθώ στην τέχνη δίχως να περιμένω τίποτα σε αντάλλαγμα, να αποκηρύξω τη φήμη, την επιτυχία, την εξαργυρωμένη έναντι ευτέλειας δημοτικότητα, να αγαπώ τη λογοτεχνία για την ομορφιά της."