Περίληψη: «Όλοι κάνουμε λάθη. Όλοι κάνουμε αυτούς που αγαπάμε να υποφέρουν με τον έναν ή τον...
25 Απριλίου , 2016 • 1 MIN READ
Γκράχαμ Γκριν: 25 χρόνια από τον θάνατο ενός μεγάλου λογοτέχνη
«Όλοι κάνουμε λάθη. Όλοι κάνουμε αυτούς που αγαπάμε να υποφέρουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο – έτσι είναι η ζωή. Ευτυχώς, οι άνθρωποι δεν μας αγαπούν για τις αρετές μας». Τα σοφά αυτά λόγια έρχονται από τον Γκράχαμ Γκριν (ή Γκρέιαμ, όπως είναι η σωστή προφορά του ονόματός του). Τα συναντάμε σε ένα γράμμα που είχε στείλει στον φίλο του Τζον Σούτρο και βέβαια λένε πολλά τόσο για την ανθρώπινη φύση, όσο και για τον ίδιο.Ο Γκριν, που έφυγε από τη ζωή πριν από 25 χρόνια έχοντας εδραιώσει τη θέση του στον κόσμο των γραμμάτων ως ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα, δεν ήταν εύκολος άνθρωπος. Υπέφερε από διπολική διαταραχή, μια πάθηση που αντικατοπτριζόταν τόσο στην ταραχώδη προσωπική του ζωή, όσο και στα έργα του. Όπως πολλοί άνθρωποι που έχουν αντίστοιχα «θέματα», ο Γκριν κατέφευγε στο γράψιμο για να βάλει σε τάξη το χάος που βασίλευε μέσα του και παρέμεινε παραγωγικός μυθιστορημάτων για πάνω από 60 χρόνια.
Αυτό που ο Γκριν κατάφερε, είναι αυτό που οι περισσότεροι συγγραφείς ελπίζουν να πετύχουν: Σοβαρή λογοτεχνία και ταυτόχρονα υψηλές πωλήσεις. Αν χρειαζόταν να ξεχωρίσουμε τα κορυφαία έργα του, θα αναφέραμε οπωσδήποτε το «Όριαν Εξπρές» (1932) που τον έκανε διάσημο, το “Brighton Rock” (1938), τον «Τρίτο άνθρωπο» που κυκλοφόρησε πρώτα ως ταινία (1949), το «Τέλος μιας σχέσης» που έθιξε με τόλμη τις εμμονές και τη ζήλια στις ερωτικές σχέσεις (1951), ο «Ήσυχος Αμερικάνος» (1955) και το «Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα» (1958). Βασικά χαρακτηριστικά στο έργο του ήταν η επιρροή από τη θρησκεία του Ρωμαιοκαθολικισμού, αλλά και η εμβάθυνση στον ψυχικό κόσμο των ηρώων του. Παράλληλα, πολλά βιβλία του καταπιάνονται με θέματα διεθνούς πολιτικής και κατασκοπείας.Από τη δεκαετία του ’60 και μετά, πλούσιος και καταξιωμένος, ο Γκριν έγραφε όλο και πιο σπάνια. Όμως μέχρι και τον θάνατό του το 1991, στα 86 του χρόνια, δεν σταμάτησε να είναι παραγωγικός. «Το γράψιμο είναι ένα είδος θεραπείας» έλεγε. «Καμιά φορά αναρωτιέμαι πώς όλοι αυτοί που δεν γράφουν, δεν συνθέτουν, δεν ζωγραφίζουν, μπορούν να αποδράσουν από την παράνοια, τη μελαγχολία, τον πανικό και τον φόβο που κουβαλά οτιδήποτε κάνουμε σ’ αυτή τη ζωή».Όλα τα βιβλία του θα τα βρείτε εδώ.
Αυτό που ο Γκριν κατάφερε, είναι αυτό που οι περισσότεροι συγγραφείς ελπίζουν να πετύχουν: Σοβαρή λογοτεχνία και ταυτόχρονα υψηλές πωλήσεις. Αν χρειαζόταν να ξεχωρίσουμε τα κορυφαία έργα του, θα αναφέραμε οπωσδήποτε το «Όριαν Εξπρές» (1932) που τον έκανε διάσημο, το “Brighton Rock” (1938), τον «Τρίτο άνθρωπο» που κυκλοφόρησε πρώτα ως ταινία (1949), το «Τέλος μιας σχέσης» που έθιξε με τόλμη τις εμμονές και τη ζήλια στις ερωτικές σχέσεις (1951), ο «Ήσυχος Αμερικάνος» (1955) και το «Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα» (1958). Βασικά χαρακτηριστικά στο έργο του ήταν η επιρροή από τη θρησκεία του Ρωμαιοκαθολικισμού, αλλά και η εμβάθυνση στον ψυχικό κόσμο των ηρώων του. Παράλληλα, πολλά βιβλία του καταπιάνονται με θέματα διεθνούς πολιτικής και κατασκοπείας.Από τη δεκαετία του ’60 και μετά, πλούσιος και καταξιωμένος, ο Γκριν έγραφε όλο και πιο σπάνια. Όμως μέχρι και τον θάνατό του το 1991, στα 86 του χρόνια, δεν σταμάτησε να είναι παραγωγικός. «Το γράψιμο είναι ένα είδος θεραπείας» έλεγε. «Καμιά φορά αναρωτιέμαι πώς όλοι αυτοί που δεν γράφουν, δεν συνθέτουν, δεν ζωγραφίζουν, μπορούν να αποδράσουν από την παράνοια, τη μελαγχολία, τον πανικό και τον φόβο που κουβαλά οτιδήποτε κάνουμε σ’ αυτή τη ζωή».Όλα τα βιβλία του θα τα βρείτε εδώ.
