Ένας ποδοσφαιριστής «τσιμπάει» τη μπάλα πάνω από το κεφάλι ενός ανυποψίαστου αντιπάλου. Την έχει στα πόδια ενώ τον προσπερνά από πίσω. Η πορεία του, σχηματίζει νοητά ένα σομπρέρο. Το φαντασμαγορικά στρογγυλό λατινοαμερικάνικο καπέλο που ο Δημήτρης, ο Πέτρος, ο Κωνσταντίνος, ο Μύρωνας και η Ελεονώρα σχηματίζουν νοητά με τα δάχτυλά τους κάθε φορά που πληκτρολογούν μία ακόμη φανταστική ιστορία σχετική με το ποδόσφαιρο. Όλου του κόσμου. Ενός πράσινα φτιαγμένου κόσμου που παίρνει άπειρα likes στο group του Facebook, κερδίζει αναγνωστικό χρόνο για το κοινό στο Blog του και, πλέον διαβάζεται στο χαρτί των εκδόσεων Διόπτρα.

Το «Ο Γύρος του Κόσμου με ένα Σομπρέρο» ήταν το καλύτερο πέναλτι-αφορμή για την παρακάτω συνέντευξη- γκολ. 

El Sombrero, η ιστορία 

Η συζήτηση που οδήγησε στο πρώτο post του El Sombrero group 
Ο Δημήτρης δεν θυμάται το πρώτο post, «αλλά η δημιουργία του Sombrero προήλθε από μια βραδινή συζήτηση» που πήγε κάπως έτσι: «Δεν κάνουμε ένα blog να γράφουμε για τις ομάδες μας;» τον ρώτησε ο Πέτρος. «Ναι, να το κάνουμε» (σκεπτόμενος ότι «αύριο θα το έχει ξεχάσει»), του απάντησε ο Δημήτρης. Έλα όμως που δεν το ξέχασε. Και έτσι, 14 χρόνια μετά βρισκόμαστε εδώ να μιλάμε για το group που έγινε βιβλίο.

Μία τρομερά δυνατή σελίδα στο Facebook 
Το El Sombrero Facebook group σύμφωνα με τον Πέτρο δεν γνώρισε κάποιο συγκεκριμένο ορόσημο στην ανοδική του πορεία. «Ίσως να ξεχωρίζουν λίγο οι μεγάλες διοργανώσεις (σ.σ.:Μουντιάλ, Euro) όπου τα θέματα είναι συνήθως περισσότερα και ενδιαφέρουν πολλούς. Όσο για τους λόγους της απήχησής της, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια ξεκάθαρη απάντηση. Καθένας μας ακολουθεί για διαφορετικούς λόγους. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτοί που μας διαβάζουν και αλληλεπιδρούν συχνά με τη σελίδα το κάνουν γιατί βλέπουν και αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο γενικότερα όπως εμείς».

Ένα σομπρέρo για το Γύρο του Κόσμου

Τρεις El Sombrero ιστορίες που δεν μπήκαν στο βιβλίο 
Βρίσκονται όλες στο Blog τους και ίσως τις έχετε ήδη διαβάσει, μοιραστεί, σκεφτεί «να, και αυτή έπρεπε να μπει». Ωστόσο, μιας και δεν μπορούν όλες οι ιστορίες να χωρέσουν σε ένα βιβλίο ζητήσαμε από τα παιδιά να κάνουμε ένα ωραίο in memoriam σε αυτές που δεν κατάφεραν να πάρουν τη δική τους σελίδα. Ο Μύρωνας θέλησε να μοιραστεί την ύπαρξη της ιστορίας με τίτλο: «Η Θύρα 12 και το αργεντίνικο Χίλσμπορο». Πρόκειται για την υπόθεση μιας οπαδικής τραγωδίας στην Αργεντινή: «Όπου, ακριβώς επειδή έγινε στην Αργεντινή, δεν έχει πάρει την προβολή που της αξίζει ενώ ενέχει το ντροπιαστικό κομμάτι για έναν τεράστιο σύλλογο όπως η Μπόκα -που δεν το αναγνώριζε επίσημα. Η Λατινική Αμερική είναι γεμάτη από ποδοσφαιρικές ιστορίες που μένουν στην αφάνεια λόγω απόστασης αλλά και γλώσσας».

Η Ελεονώρα συνέχισε με ιστορίες Αργεντινή και συγκεκριμένα: «Με την εξωπραγματική περιπέτεια της ομάδας-φάντασμα, μιας ομάδας που δημιουργήθηκε το 1973 ως αναπληρωματική Εθνική Αργεντινής και στάλθηκε σε ειδική αποστολή σε 3.000-4.000 υψόμετρο στις Άνδεις για εγκλιματισμό-προετοιμασία πριν από ένα κρίσιμο ματς με τη Βολιβία. Μόνο που όλοι, ακόμη και αυτοί που την εμπνεύστηκαν, ξέχασαν σχεδόν την ύπαρξή της».  Αυτή είναι μία από τις πρώτες ιστορίες του Sombrero που διάβασε, πολύ πριν αρχίσει να γράφει σε αυτό. «Η πρώτη μου αντίδραση ήταν η απορία: “Μα είναι δυνατόν να έχουν συμβεί αυτά;”». Σπόιλερ αλλά η απάντηση είναι «ναι». Όπως θα πει και η ίδια: «Διαβάστε το βιβλίο και νομίζω πως θα αναρωτηθείτε το ίδιο αρκετές φορές». 

Ο Κωνσταντίνος από την άλλη είπε να μείνει εντός συνόρων και να μας θυμηθεί την ιστορία με τίτλο: «Η πρώτη επαφή με το ποδόσφαιρο». Ένα κείμενο που έγραψε για τον παππού του. «Μια ιστορία που μου διηγήθηκε ο ίδιος για τη μέρα που ερωτεύτηκε το ποδόσφαιρο βλέποντας τον Αντώνη Μηγιάκη με τη φανέλα της Εθνικής».

Από όλα τα ταξίδια του El Sombrero αυτό είναι που δεν θα ζηλέψουν οι περισσότεροι
Σύμφωνα με το Μύρωνα υπάρχουν αρκετά μέρη όπου το ποδόσφαιρο αποτελεί μια παρηγοριά στην καθημερινή δύσκολη ζωή, μια διέξοδο για τον περισσότερο κόσμο. «Αν έπρεπε να διαλέξω ένα μέρος που ανήκει στην κατηγορία “διαβάζεις γι’ αυτό, αλλά δεν πας ποτέ”, είναι το Χουάρες του Μεξικού. Πόλη που έχει από τα μεγαλύτερα ποσοστά δολοφονιών, γυναικοκτονιών, απαγωγών και λοιπών τρόπων να πεθάνεις σε επίπεδα Τσάμπιονς Λιγκ σταθερά εδώ και 22 χρόνια».

Ένα μήνυμα από fan σας που τους έκανε να γελάσουν πολύ 
Ο Πέτρος εξηγεί ότι είναι πολλά τα ωραία που λαμβάνουν. Ωστόσο αν έπρεπε να διαλέξουν μόνο ένα τότε μάλλον θα ήταν κάποιο από αυτά που λένε: «Αν έρθετε στον Βόλο/στην Τρίπολη/στην Κομοτηνή, περάστε να κεράσω τσίπουρο/κοψίδια/μπίρες».

Pop Culture με ένα σομπρέρο

Ο δίσκος που ταιριάζει με το διάβασμα του El Sombrero - The Book
Ο Δημήτρης που συνήθως όταν διαβάζει δεν ακούει μουσική, πιστεύει ότι το «All Is Wild, All Is Silent των Balmorhea» θα ταίριαζε ιδανικά.
 

Η Ελεονώρα θα πρότεινε κάτι χωρίς λόγια, όπως είναι για παράδειγμα «η Χρυσή Εποχή του φανατικού ποδοσφαιρόφιλου Ντμίτρι Σοστακόβιτς, μουσική για μπαλέτο με ποδοσφαιρικό θέμα- τουλάχιστον στην αρχική του μορφή».

Ο Κωνσταντίνος δίνει την ψήφο του για μουσική από «Andres Segovia, The Art of Segovia». «Κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι το τέλειο συνοδευτικό για να μπορέσει κάποιος να ταξιδέψει με τις ιστορίες μας». 

Στον Πέτρο ταιριάζει το «All is Violent, All Is Bright των God is an Αstronaut».

Ο Μύρωνας, που έχει μια παραπάνω αγάπη στη Λατινική Αμερική, δεν μπορεί παρά να διαλέξει «το Canción Animal των Αργεντίνων Soda Stereo. Άλλωστε πολλά συνθήματα στην από εκεί πλευρά του κόσμου δανείστηκαν ρυθμούς και μελωδίες από αυτή τη δισκάρα».

Ο ηθοποιός που δίνουν να χτυπήσει πέναλτι για σίγουρη νίκη και για σίγουρη ήττα
Ο Κωνσταντίνος δεν έχει ιδέα τι σόι μπάλα μπορεί να παίζει ο Βαγγέλης Μουρίκης, αλλά είναι σίγουρος για ένα πράγμα: «Θα έστελνε την μπάλα στο παραθυράκι της εστίας από τα 11 βήματα, τρομάζοντας τον τερματοφύλακα και μόνο με το βλέμμα του. Ο Γούντι Άλεν από την άλλη, θα το έχανε σίγουρα. Λογικά, θα είχε τόσο άγχος, που δεν θα κλοτσούσε δυνατά την μπάλα για να μην την πονέσει».
 

Η Ελεονώρα δίνει για νίκη τον Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι, «τον καλύτερο Άμλετ όλων των εποχών. Θα “ψώνιζε” που λέμε, δηλαδή θα ψυχολογούσε σωστά, τον επίσης Σοβιετικό θρύλο Λεβ Γιασίν, υποβάλλοντάς του παράλληλα τη γνωστή αμλετική απορία που βασανίζει κάθε τερματοφύλακα:  “Να πέσει κανείς δεξιά ή να μην πέσει (και να πέσει αριστερά);”». Για σίγουρη ήττα δεν ξέρει καθώς δεν αρκεί ένα κακοχτυπημένο πέναλτι. «Θα έλεγα τη Ρένα Βλαχοπούλου στο Η Ρένα είναι οφσάιντ, γιατί είναι υπέροχη έτσι κι αλλιώς».

Το ποδόσφαιρο χωρίς σομπρέρο

Το σημερινό ποδόσφαιρο σε μία εικόνα 
Για το Μύρωνα, είναι ένας μάνατζερ που κάνει δηλώσεις για το πόσο ενοχλημένος είναι ο παίκτης που εκπροσωπεί στην ομάδα του. «Το ποδόσφαιρο μπορεί πια να κινείται γύρω από τους παίκτες και όχι γύρω από τους συλλόγους, όμως αυτό συμβαίνει σε επίπεδο μάρκετινγκ. Και το μάρκετινγκ των ποδοσφαιριστών το κάνουν οι μάνατζερ τους, που έχουν αναδειχθεί σε πανίσχυρους μεσάζοντες».

Τα κορυφαία αυτογκόλ που έκαναν τα social media
Τα αυτογκόλ των social media είναι πολλά. Πάρα πολλά. Και δυστυχώς, συνεχώς αυξάνονται οι περιπτώσεις που η μπάλα θα βρεθεί στα λάθος δίχτυα. Για τον Κωνσταντίνο το πρόβλημα ξεκινάει από πιο πριν. «Είναι μεγάλη αγένεια να βρίσκεται κάποιος σε μια παρέα και να μην αφήνει το κινητό από τα χέρια του. Θεωρώ λοιπόν ως “αυτογκόλ” των social media και κατ’ επέκταση ως αγένεια προς το άθλημα αυτό που βλέπω ολοένα και περισσότερο να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Την ώρα ενός σπουδαίου αγώνα πάρα πολλοί από τους θεατές να έχουν τα κινητά ανά χείρας, για να σχολιάσουν τα πάντα, εστιάζοντας στα αρνητικά, χάνοντας δυστυχώς –χωρίς να το καταλαβαίνουν– το πιο σημαντικό: την ομορφιά του παιχνιδιού».

Το political correctness στο ποδόσφαιρο
«Το ποδόσφαιρο είναι λίγο πόλεμος, πάντα υπάρχει ο πειρασμός να πληγώσεις επίτηδες τον άλλον εκεί που πονάει πιο πολύ, αλλά είναι θλιβερό όταν το κάνει αυτός που βρίσκεται σε θέση ισχύος» εξηγεί η Ελεονώρα. «Καταλαβαίνω τους παίκτες ή τους φιλάθλους που αλληλοπικάρονται για 90 λεπτά, αλλά, αν ως πολιτική ορθότητα εννοούμε τις καμπάνιες εναντίον της ομοφοβίας, του ρατσισμού, εναντίον κάθε έκφρασης μίσους και πηχτής μισαλλοδοξίας που έχει διαποτίσει και το ποδόσφαιρο, είναι απόλυτα καλοδεχούμενες και θα επιτρέψουν, ελπίζω, σε ακόμη περισσότερους ανθρώπους να αισθανθούν ασφαλείς και ευπρόσδεκτοι στα γήπεδα, να αγαπήσουν την μπάλα, να καταλάβουν ότι τους αφορά και αυτούς» συνεχίζει.

Το βιβλίο «Ο Γύρος του Κόσμου με ένα Σομπρέρο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα και βρίσκεται στο public.gr αλλά και σε όλα τα καταστήματα Public.