Περίληψη: O Scott Meslow του περιοδικού The Week το είπε καλύτερα απ’ όλους: «Πολλές φορές, όταν...
25 Απριλίου , 2017 • 2 MINS READ
Norwegian wood: Η μουσική στο έργο του Χαρούκι Μουρακάμι
O Scott Meslow του περιοδικού The Week το είπε καλύτερα απ’ όλους: «Πολλές φορές, όταν διαβάζεις Μουρακάμι, αισθάνεσαι σα να σκαλίζεις τη δισκοθήκη του». Από τον Κέρουακ μέχρι τον Νικ Χόρνμπι και τον Ίρβιν Γουέλς, οι συγγραφείς που χρησιμοποιούσαν τη μουσική ως αναπόσπαστο κομμάτι των ιστοριών τους δεν υπήρξαν λίγοι. Η διαφορά με τον Μουρακάμι, είναι ότι το σάουντρακ έρχεται από ένα τεράστιο εύρος γνώσεων, που καλύπτει την τζαζ, την κλασική μουσική, αλλά και την ποπ της δεκαετίας του ’60.
Πριν από μερικές μέρες, η λατρεία του συγγραφέα επαληθεύτηκε εκ νέου, όταν μια playlist με τραγούδια από την προσωπική του συλλογή έκανε την εμφάνισή της στο Spotify. Δεν περιλάμβανε ούτε 100, ούτε 200 αλλά 3.350 κομμάτια, κυρίως από το αγαπημένο του είδος, την τζαζ. (Πολλά από αυτά, θα τα βρείτε στη συλλεκτική σειρά Jazz Images με φωτογραφίες του θρυλικού Jean-Pierre Leloir, η οποία διατίθεται αποκλειστικά στο Public Κολωνακίου).
Ο Μουρακάμι άρχισε να ακούει φανατικά τζαζ στα 15 του. Μέχρι τα 30, ήταν ιδιοκτήτης τζαζ κλαμπ. Στα 29 του, εντελώς ξαφνικά, παρακολουθώντας έναν αγώνα baseball, είχε την ιδέα να ξεκινήσει ένα μυθιστόρημα. «Πριν από αυτό δεν είχα γράψει τίποτα. Ήμουν ένας συνηθισμένος άνθρωπος!» θα πει αργότερα.
Η μουσική πάντως όχι μόνο μπήκε με δύναμη στο έργο του, αλλά έγινε και κάτι σαν χαρακτήρας των ιστοριών. Στο πρώτο του βιβλίο, το Hear the Wind Sing, «ακούμε» τραγούδια του Elvis Presley, τον δίσκο Nashville Skyline του Dylan, το “California Girls” των Beach Boys και πολλά ακόμα pop hits των 60’s. Το Νορβηγικό Δάσος (Norwegian Wood), που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό το 1987, έχει πάρει τον τίτλο του από το ομώνυμο τραγούδι των Beatles που περιλαμβάνεται στον δίσκο Rubber Soul. Στο Κουρδιστό Πουλί, ο ήρωας ακούει στο ραδιόφωνο το Τhieving Magpie Overture του Ροσίνι. Στο Σπούτνικ Αγαπημένη, υπάρχει η φράση «η ζωή μου χωρίς εσένα θα είναι σαν μια συλλογή με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Bobby Darin χωρίς το “Mack The Knife”». Τέλος, στο 1Q84, «ακούμε» το “Little Red Rooster” στην εμβληματική βερσιόν από τους Rolling Stones, αλλά και κλασικό “Bille Jean” του Michael Jackson, σε μια σπάνια περιπλάνηση του συγγραφέα στις μουσικές των 80’s.
Ενίοτε, χρησιμοποιώντας τη μουσική στις ιστορίες του, ο Μουρακάμι γίνεται και ευρηματικός! Ένα απλό παράδειγμα: Στο Νότια των Συνόρων, Δυτικά του Ήλιου, ο τίτλος οφείλει το πρώτο σκέλος του στο τραγούδι “South of the border” και ο συγγραφέας αναφέρεται συγκεκριμένα στη βερσιόν του Nat King Cole. Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια: Ο Νat King Cole δεν φαίνεται να ηχογράφησε ποτέ το συγκεκριμένο κομμάτι! Η εν λόγω εκτέλεση γεννήθηκε στο μυαλό του Μουρακάμι, ένα μυαλό όπου μουσική και μυθιστόρημα ανακατεύονται για να συντελέσουν ένα σύμπαν της φαντασίας, φτιαγμένο από νότες, λέξεις και μαγική χρυσόσκονη.
Πριν από μερικές μέρες, η λατρεία του συγγραφέα επαληθεύτηκε εκ νέου, όταν μια playlist με τραγούδια από την προσωπική του συλλογή έκανε την εμφάνισή της στο Spotify. Δεν περιλάμβανε ούτε 100, ούτε 200 αλλά 3.350 κομμάτια, κυρίως από το αγαπημένο του είδος, την τζαζ. (Πολλά από αυτά, θα τα βρείτε στη συλλεκτική σειρά Jazz Images με φωτογραφίες του θρυλικού Jean-Pierre Leloir, η οποία διατίθεται αποκλειστικά στο Public Κολωνακίου).
Ο Μουρακάμι άρχισε να ακούει φανατικά τζαζ στα 15 του. Μέχρι τα 30, ήταν ιδιοκτήτης τζαζ κλαμπ. Στα 29 του, εντελώς ξαφνικά, παρακολουθώντας έναν αγώνα baseball, είχε την ιδέα να ξεκινήσει ένα μυθιστόρημα. «Πριν από αυτό δεν είχα γράψει τίποτα. Ήμουν ένας συνηθισμένος άνθρωπος!» θα πει αργότερα.Η μουσική πάντως όχι μόνο μπήκε με δύναμη στο έργο του, αλλά έγινε και κάτι σαν χαρακτήρας των ιστοριών. Στο πρώτο του βιβλίο, το Hear the Wind Sing, «ακούμε» τραγούδια του Elvis Presley, τον δίσκο Nashville Skyline του Dylan, το “California Girls” των Beach Boys και πολλά ακόμα pop hits των 60’s. Το Νορβηγικό Δάσος (Norwegian Wood), που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό το 1987, έχει πάρει τον τίτλο του από το ομώνυμο τραγούδι των Beatles που περιλαμβάνεται στον δίσκο Rubber Soul. Στο Κουρδιστό Πουλί, ο ήρωας ακούει στο ραδιόφωνο το Τhieving Magpie Overture του Ροσίνι. Στο Σπούτνικ Αγαπημένη, υπάρχει η φράση «η ζωή μου χωρίς εσένα θα είναι σαν μια συλλογή με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Bobby Darin χωρίς το “Mack The Knife”». Τέλος, στο 1Q84, «ακούμε» το “Little Red Rooster” στην εμβληματική βερσιόν από τους Rolling Stones, αλλά και κλασικό “Bille Jean” του Michael Jackson, σε μια σπάνια περιπλάνηση του συγγραφέα στις μουσικές των 80’s. Ενίοτε, χρησιμοποιώντας τη μουσική στις ιστορίες του, ο Μουρακάμι γίνεται και ευρηματικός! Ένα απλό παράδειγμα: Στο Νότια των Συνόρων, Δυτικά του Ήλιου, ο τίτλος οφείλει το πρώτο σκέλος του στο τραγούδι “South of the border” και ο συγγραφέας αναφέρεται συγκεκριμένα στη βερσιόν του Nat King Cole. Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια: Ο Νat King Cole δεν φαίνεται να ηχογράφησε ποτέ το συγκεκριμένο κομμάτι! Η εν λόγω εκτέλεση γεννήθηκε στο μυαλό του Μουρακάμι, ένα μυαλό όπου μουσική και μυθιστόρημα ανακατεύονται για να συντελέσουν ένα σύμπαν της φαντασίας, φτιαγμένο από νότες, λέξεις και μαγική χρυσόσκονη.
