Τζίμμυ Κορίνης: ένας vintage δάσκαλος της νουάρ λογοτεχνίας

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις για τον συγγραφέα Τζίμμυ Κορίνη, είναι ότι είδε δημοσιευμένο το πρώτο του noir διήγημα σε ηλικία 11 ετών. «Είπαμε να φτιάξεις κάτι δικό σου και όχι να αντιγράψεις» του είπαν τα άλλα παιδιά της τάξης του. Δεν είχε αντιγράψει από πουθενά…

Ένα πλούσιο «βιογραφικό»

Ύστερα έρχεσαι σε επαφή με το έργο. Όσο ταπεινός και «συνηθισμένος» ως προς το παρουσιαστικό του δείχνει ο Κορίνης, άλλο τόσο εντυπωσιακό είναι το βιογραφικό του: Συντάκτης του θρυλικού περιοδικού Μάσκα από 18 ετών, αλλά και διευθυντής σύνταξής του επί 11 χρόνια. Συντάκτης του επίσης ξακουστού περιοδικού Μυστήριο, καθώς και πολλών άλλων εντύπων που σήμερα σώζονται σαν μικροί θησαυροί. Σεναριογράφος και σκηνοθέτης του πρώτου αστυνομικού σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης (Ο Δολοφόνος που Έκλαιγε). Σεναριογράφος πολλών ακόμα σειρών αλλά και ταινιών που γνώρισαν επιτυχία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο Κορίνης θεωρείται σήμερα ο πατριάρχης του ελληνικού αστυνομικού αφηγήματος, ένας ζωντανός θρύλος στο είδος του, του οποίου το βιογραφικό μοιάζει με λήμμα της wikipedia γεμάτο παραπομπές. Αρκετοί είναι εκείνοι που μιλούν για τον πολυγραφέστερο Έλληνα συγγραφέα, με κείμενα αρκετά ώστε να γεμίσει μια ολόκληρη βιβιλιοθήκη.                  Πριν από ένα χρόνο, το όνομα του Κορίνη ήρθε ξανά στην επικαιρότητα με το μυθιστόρημα Ίντριγκα στο Ιόνιο (εκδόσεις Μεταίχμιο). Την ιστορία μιας ομάδας πρακτόρων της CIA, που συγκρούονται στο Ιόνιο με μια συμμορία η οποία προσπαθεί να προωθήσει ένα ύποπτο φορτίο στη Συρία. Ένα νέο κύμα ενδιαφέροντος εκδηλώθηκε για το έργο του και τα άλλα πρόσφατα αστυνομικά βιβλία του όπως Η Τρίτη Ψήφος, Ο Επιθανάτιος Γρίφος, Το Μεγάλο Δίλημμα και η Ώρα του Φοίνικα. Εξαίρεση στα παραπάνω αποτελεί το Γνωμικά και Αποφθέγματα, όπου ο ίδιος έχει συγκεντρώσει 12.000 φράσεις γνωστών συγγραφέων, ποιητών, πολιτικών και σοφών ανθρώπων – τροφή για σκέψη και συζήτηση.

Διαχρονική αξία

Σήμερα, παρά το έργο που έχει καταθέσει, έργο τεράστιο σε όγκο, σημασία και αξία, ο Κορίνης παραμένει το θύμα μιας προκατάληψης που, τουλάχιστον για τους συνομηλίκους του, δεν έχει εκλείψει και που τοποθετεί το αστυνομικό βιβλίο στα χαμηλά επίπεδα της λογοτεχνικής πυραμίδας, ως ένα είδος εύκολο και ευτελές. «Εγώ δεν είμαι λογοτέχνης» δήλωσε προ μηνών με μια δόση πικρίας στο Lifo. «Τουλάχιστον αν κρίνω από την αντιμετώπιση που έχω από την πλευρά των “συγγραφέων ελληνικής λογοτεχνίας”. Την ίδια στιγμή, μια νέα γενιά αναγνωστών επιστρέφει σε βίντατζ αξίες, ψαχουλεύει παλιά τεύχη της Μάσκας σε παλαιοβιβλιοπωλεία, αναζητά το παλιομοδίτικο, αγνό σασπένς και ανακαλύπτει μέσα στις ιστορίες του Κορίνη ένα παρελθόν που δείχνει προς το μέλλον.