Ο Σπύρος Πετρουλάκης μιλάει στο Public: αποκλειστική συνέντευξη

Ο Σπύρος Πετρουλάκης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, έχοντας ζήσει επίσης στο Ρέθυμνο και στα Χανιά από όπου και κατάγεται. Έχει δύο παιδιά, την Ειρήνη και τον Κωνσταντίνο. Είναι συνθέτης και στιχουργός και έχει συμμετάσχει σε μουσικές παραστάσεις και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Τραγούδια του περιλαμβάνονται σε CD πολλών γνωστών καλλιτεχνών, ενώ έχει γράψει μουσική και τραγούδια για ντοκιμαντέρ και θεατρικές παραστάσεις. Ασχολείται με τη φωτογραφία (φωτογραφίες του έχουν βραβευτεί και δημοσιευτεί σε ευρωπαϊκά περιοδικά), είναι αφηγητής παραμυθιών, προπονητής και Πανελληνιονίκης στο άθλημα του Taekwondo και έχει ως χόμπι την αναρρίχηση και τις καταδύσεις. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου του μυθιστορήματος "Το τελευταίο δαχτυλίδι" από τις εκδόσεις Μίνωας, ο συγγραφέας απάντησε στις ερωτήσεις του Public:

Πως είναι να δηλώνεις συγγραφέας;

Στην αρχή έτρεμα. Ένιωθα δέος και συγκίνηση και ένα βάρος μεγάλο από τον τίτλο. Ωστόσο όταν συνειδητοποίησα πόσοι πολλοί συγγραφείς υπάρχουν σήμερα χαλάρωσα, το «αποποινικοποίησα» μέσα μου και πια δηλώνω παραμυθάς.

Πόσο σε επηρεάζουν τα αρνητικά σχόλια;

Όταν κάποιος εκθέτει το έργο του στο κοινό, είτε αυτό είναι μια ιστορία, είτε ένα τραγούδι ή ένα εικαστικό έργο, θα πρέπει να είναι και έτοιμος να αντιμετωπίσει και να δεχτεί σχόλια και κρίσεις που δεν είναι απαραίτητο να του αρέσουν. Στην αρχή που δεν το γνώριζα με πόναγε και ομολογώ ότι υπήρξαν μερικές στιγμές που εξοργίστηκα από πικρόχολες κριτικές. Τώρα όμως δεν με αγγίζει πια το αρνητικό και προσπαθώ να στραγγίξω από αυτό ότι θετικό μπορεί να έχει για να γίνω καλύτερος. Έχω φτάσει στο σημείο να μου λένε: «Τι όμορφο βιβλίο» κι εγώ να απαντώ: «Ωραία. Πες μου όμως τι δεν σου άρεσε.» Δεν το κάνω από ανασφάλεια, αλλά το χρησιμοποιώ για να βελτιώσω τη γραφή μου και να βελτιωθώ ο ίδιος ως άνθρωπος.

Που πιστεύεις ότι οφείλεται η επιτυχία των βιβλίων σου;

Δεν γνωρίζω ακριβώς. Ίσως στο ότι πιάνω πρωτότυπα θέματα ή στην κινηματογραφική (όπως λένε οι αναγνώστες) πλοκή και στην απρόσμενη εναλλαγή των καταστάσεων. Ωστόσο αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι γράφω τις ιστορίες μου έτσι ακριβώς όπως θα μου άρεσε να τα διαβάζω εγώ ο ίδιος. Δίχως περιττές πληροφορίες, δίχως μακροσκελείς περιγραφές και με ταχύτατες εναλλαγές συναισθημάτων.

Πως νιώθεις κάθε φορά που κυκλοφορεί ένα νέο σου βιβλίο;

Το χαίρομαι με την καρδιά μου, σαν να είναι η πρώτη και η τελευταία φορά. Κι αυτό διότι μπορεί να σταματήσω να γράφω τόσο απότομα, όσο απότομα ξεκίνησα. Από τη μια μέρα στην άλλη.  Αυτό μπορεί να συμβεί όταν νιώσω ότι δεν με γεμίζει η γραφή. Τότε μπορεί να στραφώ σε κάποιο άλλο είδος έκφρασης. Γράφω απλά διότι μου αρέσει να το κάνω.