Gorillaz: Αυτή η μπάντα πολύ απλά δεν υπάρχει!

Οι Gorillaz είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο επιδραστικά μουσικά projects στον κόσμο. Το «καρτουνίστικο» σύμπαν που έχουν δημιουργήσει οι Damon Albarn (μουσική) και Jamie Hewlett (δημιουργός cartoon και καλλιτέχνης), κέρδισε την αγάπη ενός μεγάλου και ετερόκλιτου κοινού απ’ τις πρώτες κιόλας κινήσεις του.

Όλα ξεκίνησαν στις αρχές των ‘90’s, όταν ο Graham Coxon, κιθαρίστας των Blur, της διάσημης britpop μπάντας μέσω της οποίας έγινε γνωστός ο Βρετανός τραγουδιστής, ζήτησε από τον Hewlett να τους πάρει συνέντευξη για λογαριασμό του Deadline Magazine. Έτσι, δημιουργήθηκε μια παρέα η οποία είχε τα ups and downs της. Το 1997 βρήκε τους δυο ιδρυτές του Gorillaz να συγκατοικούν σε ένα διαμέρισμα στο Λονδίνο.

Η ιδέα για τη δημιουργία ενός cartoon συγκροτήματος ήρθε στους δυο φίλους καθώς έβλεπαν MTV. «Το να βλέπεις για πολλή ώρα MTV είναι κόλαση. Δεν θα δεις κάτι με βάθος εκεί. Οπότε, μας ήρθε η ιδέα να δημιουργήσουμε μια μπάντα cartoon, η οποία θα λειτουργούσε σαν σχόλιο πάνω σε αυτό», είχε αναφέρει ο Hewlett το 2005 σε συνέντευξή του στο Wired. «Είμαστε η γενιά που βλέπει τους stars να ξεπετάγονται από το pop idol και κάποια shows με διασημότητες. Όλο αυτό είναι κάπως σαν cartoon αν το καλοσκεφτείς» συμπλήρωσε ο Albarn.

Το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ για τους Gorillaz ήταν το Οn Your Own, το οποίο, μπήκε τελικά στον πέμπτο, ομώνυμο δίσκο των Blur. Από το 1998 μέχρι το 2000, ο Βρετανός μουσικός δούλεψε πάνω σε υλικό για το πρώτο album των Gorillaz. Προηγήθηκε ένα E.P. με τίτλο Tomorrow Comes Today με το ομότιτλο κομμάτι να αποτελεί το πρώτο επίσημο single, μέσω του οποίου παρουσίασαν για πρώτη φορά τα τέσσερα διαβόητα μέλη της μπάντας: Murdoc Niccals, 2-D, Noodle, και Russel Hobbs!

Η συνέχεια είναι λίγο έως πολύ γνωστή. Το Gorillaz κυκλοφορεί και κάνει πάταγο, αφού μέσα σε αυτό βρίσκουμε superhits όπως το Clint Eastwood και το 19-2000. Πρόσφατα, ο Damon Albarn αποκάλυψε κατά τη διάρκεια συνέντευξης στον Zane Lowe, από πού προήλθε το beat του πρώτου μεγάλου single της μπάντας, το οποίο φέρει το όνομα του γνωστού ηθοποιού!

Το project ήταν πραγματικά πρωτότυπο. Aυτό δεν είχε να κάνει με το γεγονός ότι η μπάντα ήταν cartoons, αφού κάτι τέτοιο έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν και μάλιστα από τα ‘60’s, όταν εμφανίστηκαν οι The Archies (πιθανότατα γνωρίζεις το κομμάτι Sugar, Sugar). Αυτή η υπέροχη μίξη των indie καταβολών του Damon Albarn, με το hip-hop, το punk και το dub μέχρι και το latin, τους έκανε να ξεχωρίσουν από την πρώτη στιγμή.

Μάλιστα, το γεγονός ότι στον δίσκο συμμετείχαν θρύλοι όπως η Tina Weymouth των Talking Heads και Tom Tom Club και ο Ibrahim Ferrer των Buena Vista Social Club, έδωσε στο εγχείρημα τα πολύτιμα vibes που χρειαζόταν. Ακολούθησαν κάποιες κυκλοφορίες με b-sides και remixes (before it was cool), για να φτάσουμε στο 2005 και το Demon Days, μέσω του οποίου εξέλιξαν τον μέχρι τότε ήχο τους.  Kομμάτια όπως το Feel Good Inc., το Kids With Guns, το Dirty Harry και το DARE, εκτόξευσαν τη δημοτικότητά τους! Οι συναυλίες τους, από την άλλη, εναι ένα party από άλλο πλανήτη, όπου τα visuals συνδυάζονται άψογα με τον ήχο!

Εδώ, βρίσκουμε τους μόνιμους πλέον συνεργάτες των Gorillaz, δηλαδή τους θρύλους της Hip-hop, De La Soul, αλλά και τραγουδιστές όπως ο Shaun Ryder των Happy Mondays, μεταξύ άλλων! Παρότι το περιβάλλον τους είναι πολύχρωμο, τα concept πίσω από τα album του συγκροτήματος είναι δυστοπικά. Από το Demon Days που μιλάει για έναν κόσμο ο οποίος ζει μόνιμα στο σκοτάδι της νύχτας, μέχρι την επόμενη ολοκληρωμένη τους δουλειά, το Plastic Beach που κυκλοφόρησε το 2010. Το τελευταίο διαδραματίζεται σε ένα νησί που έχει σχηματιστεί από μπάζα, σκουπίδια και ξεχασμένα αντικείμενα του ξεπεσμένου ανθρωπίνου είδους. 

Την ίδια χρονιά συμβαίνει κάτι που πλέον αποτελεί συνήθειο για τους Gorillaz. Έχουμε δηλαδή την κυκλοφορία ενός δεύτερου album μέσα στην ίδια χρονιά. Πρόκειται για το Τhe Fall, το οποίο, έγραψε ο Damon Albarn στο iPad του κατά τη διάρκεια περιοδείας. Αν δεν το έχεις ακούσει ακόμα, το προτείνουμε ανεπιφύλακτα, μιας και σε αυτό θα βρεις κάποια πολύ όμορφα και catchy κομμάτια.  Εκτός από τη μεγάλη γκάμα των ήχων και των συνεργατών - με ονόματα όπως ο Snoop Dogg, ο Mos Def και οι Paul Simonson και Mick Jones (The Clash) -, αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι Gorillaz κινούνται σε γρήγορους ρυθμούς θυμίζοντας τη σημερινή εποχή της μουσικής βιομηχανίας.

Το βρετανικό virtual band κυκλοφορεί συνεχώς νέο υλικό χωρίς να νοιάζεται για μουσικές «ταμπέλες», αρνητικά σχόλια από gatekeepers του underground και λοιπές αποσπάσεις προσοχής. Ο πειραματισμός και η δημιουργία ενός «φρέσκου» αποτελέσματος είναι το παν για τους Gorillaz. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της προώθησης του Plastic Beach, υπήρξαν κάποιες μεγάλες αλλαγές στο εσωτερικό του project. Οι πραγματικοί μουσικοι, μαζί με τον Damon, άρχισαν να βγαίνουν πιο μπροστά στις ζωντανές εμφανίσεις και να «επισκιάζουν» τις cartoon φιγούρες.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξει μια ρήξη μεταξύ των δυο πρώην συγκάτοικων. Ο Hewlett δήλωσε σε συνέντευξη πως μάλωνε συχνά με τον Albarn κατά τη διάρκεια της περιοδείας, ενώ, ανέφερε πως οι οθόνες πίσω από την μπάντα μίκραιναν από συναυλία σε συναυλία. Ο Damon, από την άλλη, με το τέλος του tour ανέφερε πως οι «Γορίλες» μπήκαν σε «χειμερία νάρκη». 

Αυτή κράτησε για 7 χρόνια, όμως, το group επέστρεψε πλήρως ανανεωμένο και με έναν πραγματικά φρέσκο ήχο. Το 2017 λοιπόν, έχουμε το Humanz. Ένα έπος γεμάτο break beats, rap κουπλέ και τα χαρακτηριστικά «μπλαζέ» φωνητικά του τραγουδιστή των Blur! Vince Staples, Zebra Katz, Grace Jones, Pusha T και ένα σωρό ακόμη ονοματάρες συμμετείχαν σε αυτή την επιστροφή που έκανε «θόρυβο»!

Έναν χρόνο αργότερα έρχεται το The Now Now, ένα album που ηχογραφήθηκε, όπως και το The Fall, κατά τη διάρκεια της αμερικανικής περιοδείας για το Humanz. Ο ήχος του είναι ήπιος, κοντά στους Blur και στα πρώτα βήματα των Gorillaz. Η ιστορία συνεχίστηκε με το Song Machine (βρες εδώ μια τρομερή deluxe έκδοσή του), ένα οπτικοακουστικό project, το οποίο, ο Albarn παρουσίασε ως «σεζόν» και όχι σαν δίσκο. Οι Gorillaz έχουν περάσει σε μια «fluid» ύπαρξη. Μπορεί να βγάλουν δυο δίσκους την ίδια χρονιά, να τους ενώσουν μεταξύ τους και να δημιουργήσουν μια ιστορία, την ίδια στιγμή που σε αυτούς συμμετέχουν από goth icons όπως ο Robert Smith των The Cure, μέχρι rap νεανίες τύπου Slowthai!

Και φτάνουμε στο σήμερα και την κυκλοφορία του Cracker Island (πρόλαβε τα limited μοβ βινύλια)! Το όγδοο album τους βρίσκει σε μεγάλα κέφια, αν και με λιγότερες στιγμές πειραματισμού. Το να ακούς βέβαια τη Stevie Nicks με autotune είναι μια εμπειρία που δεν θα βρεις πουθενά αλλού!  Έχουν περάσει αισίως 26 χρόνια από τη μέρα που οι δυο συνεργάτες αποφάσισαν να φτιάξουν ένα project με σκοπό να κριτικάρουν τη μουσική βιομηχανία. Αυτό που συνέβη στην πορεία, βέβαια, ήταν πως άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό το σκηνικό σε αυτή. Κάνουν τέχνη υψηλού επιπέδου και παρότι αποτελούν την «παλιά φρουρά», ακούγονται πιο φρέσκοι από πολλούς νέους καλλιτέχνες εκεί έξω!

Ευχόμαστε να συνεχίσουν να μας συντροφεύουν για πολλά ακόμα χρόνια με τις κυκλοφορίες και τα live τους, και ελπίζουμε ολόψυχα κάποια στιγμή να τους δούμε ζωντανά και στην Ελλάδα!